🦐 Element Do Okładania Ścian Budynku

Stanowi podstawę konstrukcyjną i/lub pełni funkcję zdobniczą. Stosowany w architekturze od czasów rzymskich, w renesansie ważny element architektury pałacowej. Deska elewacyjna kompozytowa. To produkt stosowany na zewnętrznej części budynku. Poprawia on estetykę elewacji i przełamuje jednolitą strukturę ścian. Zamiarem autora jest zwrócenie uwagi czytelników na problem wzmacniania konstrukcji budynków głównie mieszkalnych. Jest pewna specyficzna grupa budynków w miastach i miasteczkach, które nazwiemy umownie ?stare budynki?. Są on zajmowane przez lokatorów, których trudno wykwaterować, bo nie ma im, czego w zamian zaoferować, a którzy będąc często właścicielami mieszkań chcą za wszelką cenę przedłużyć czas trwania często bardzo wiekowych budynków. Wspólnoty mieszkaniowe, zlecając dokonanie oceny stanu technicznego obiektu oczekują rozwiązań technicznych, które przynajmniej częściowo rozwiążą ich kłopoty. Kłopoty te często zaczynają się na zagrożeniu bezpieczeństwa mieszkańców i przestarzałych rozwiązaniach funkcjonalnych, przez uciążliwości eksploatacji i użytkowania starych, w złym stanie technicznym budynków, a na dużej ich energochłonności kończąc. Pierwszym warunkiem dalszej eksploatacji i użytkowania budynku jest spełnienie wymagań art. 5 ustawy Prawo budowlane, a w szczególności wymagania podstawowego, jakim jest bezpieczeństwo konstrukcji, stąd temat wzmocnień konstrukcji starych budynków. Inspiracją do napisania artykułu są spostrzeżenia i doświadczenia zdobyte na terenach Polski północnej, stad budynki opisywane i oceniane to obiekty wznoszone przez budowniczych niemieckich według prawideł i przepisów wówczas obowiązujących. Stare budynki. Za ?stary budynek? uważać będziemy, obiekt wzniesiony na początku ubiegłego wieku. Są to, zatem budynki, które przetrwały często dwie wojny światowe. Zajmują duże fragmenty miast, stanowiąc ich zwartą zabudowę. Ze względu na wartość zabytkową są nie rzadko wpisane do rejestru zabytków. Pod względem konstrukcyjnym są to budynki bardzo proste, gdzie elementem wsporczym jest pionowa ściana, na której oparte są poziome stropy. Układ ścian konstrukcyjnych podłużny lub poprzeczny, ale najczęściej mieszany dostosowany do rozwiązań funkcjonalnych budynków. Budynki przeważnie podpiwniczone o dwóch lub trzech kondygnacjach nadziemnych. Posadowienie tych budynków stanowią ławy fundamentowe pod ścianami nośnymi. Głębokość posadowienia od 1,2 ÷ 2,0 m od powierzchni terenu. Trudno w nich znaleźć izolacje przeciwwilgociowe czy przeciwwodne. Dachy strome kryte dachówką najczęściej karpiówką względnie płaskie pod pokrycie papowe. Zawsze ze strychem nieraz w części lub w całości wykorzystywanym jako poddasze użytkowe. Komunikację pionową stanowią schody o różnych kształtach, od jednobiegowych prostych i zabiegowych po dwubiegowe powrotne, często strome i wąskie, nie spełniające współczesnych wymogów. Ściany nośne tych budynków wykonane były z cegły pełnej, zewnętrzne zawsze grubości 1? cegły, wewnętrzne często pocienione do grubości 1 cegły. Otwory okienne z węgarkami. Nadproża nad otworami okiennymi i drzwiowymi to łuki ceglane, belki stalowe względnie nadproża typu Kleina, zbrojone bednarką. Wiązania cegieł w murach przeważnie pospolite, spoiny o grubości 10 mm z tolerancją ?2 mm starannie wykonane. Fundamenty przenoszące obciążenia na grunt to najczęściej ławy fundamentowe wykonane z kamieni polnych ułożonych w wykopie i uszczelnionych zgęszczonym na mokro piaskiem. Spotkać też można ławy fundamentowe kamienne na zaprawie cementowej czy ławy ceglane. Mury piwnic ceglane, często pogrubione do dwóch cegieł, rzadziej kamienne. Stropy nad piwnicami wykonywano jako odcinkowe na belkach stalowych a w budynkach nieco młodszych znaleźć można stropy płaskie ceramiczne z pustakami Ferstera. W budynkach najstarszych znaleźć można sklepienia beczkowe ceglane. Stropy międzykondygnacyjne (nad kondygnacjami nadziemnymi) to drewniane stropy listwowe z wypełnieniem gliniano-słomianym (strychułowym) lub ze ślepym pułapem i polepą. Podłoga drewniana przybijana do belek stropowych, od spodu podsufitka z desek i tynk na trzcinie. Co czwarta belka była kotwiona w murze za pomocą kotwy stalowej, często widocznej na zewnętrznym licu ściany. Dachy strome z więźbą drewnianą, na którą składają się wiązary przeważnie płatwiowo-kleszczowe lub jętkowe. Pochylenie połaci 40 ÷ 45?. Pokrycie stanowi dachówka karpiówka na łatach. W wielu wypadkach zastąpiono ją już blachodachówką. Dachy płaskie, pod pokrycie papowe, wykonywano na drewnianych wiązarach płatwiowo-kleszczowych ze ścianką kolankową. Spadki dachów 8 ÷ 12%. Pokrycie takich dachów to w chwili obecnej 6 ÷ 10 warstw papy na osnowie kartonowej klejonych lepikiem. Schody w tych budynkach to typowe drewniane schody policzkowe ze stopniami wpuszczanymi lub nakładanymi na policzki o drewnianych podestach. W podobnych schodach dwubiegowych spoczniki też drewniane. Do wznoszenia tych budynków stosowano dość ubogi asortyment materiałów. Podstawowym materiałem ściennym była cegła ceramiczna pełna średniej jakości. Według dzisiejszych kryteriów są to cegły zwykłe (Z), typu B, klasy 3,5; 5 rzadziej 7,5. Wymiary 65 x 120 x 250 mm. Cegły o długości 270 mm zdarzają się rzadko. W budynkach wznoszonych w latach dwudziestych stosowano cegłę wapienno-piaskową o wymiarach 250 x120 x 65 mm, którą stosowano według tych samych zasad, co cegłę ceramiczną nie zwracając specjalnie uwagi na jej inne właściwości. Zaprawa do łączenia cegieł to głównie zaprawa budowlana zwykła na spoiwie wapiennym, którą można zaliczyć do marki M 0,3 względnie M 0,6. Zaprawę cementowo-wapienną stosowano rzadziej i tylko w wybranych elementach budynku jak ściany piwnic, słupy lub filary ceglane itp. Biorąc pod uwagę jakość i ilość dodawanego cementu markę tych zapraw należy określić jako M 2 ÷ M 3. W wielu starych budynkach (z początku ubiegłego stulecia) spotkać można zaprawę glinianą jako mieszaninę gliny i piasku z dodatkiem wapna w roli stabilizatora. Markę takiej zaprawy można szacować na M 0,3. Stropy staloceramiczne stosowane w omawianych budynkach, to głównie stropy odcinkowe (rzadziej stropy z użyciem pustaków Ferstera) o rozstawie belek stalowych 1,00 ÷ 1,20 m Belki stalowe to typowe dźwigary dwuteowe normalne walcowane na gorąco ze stali ówcześnie stosowanych, które można porównać do dzisiejszych ze stali St3SX. Wysokość stosowanych w stropach dźwigarów dwuteowych wynosi od 200 do 260 mm. Drugim materiałem konstrukcyjnym jest drewno głównie świerkowe lub sosnowe we wszystkich sortymentach tarcicy od desek i bali poczynając przez łaty a na krawędziakach i belkach kończąc. Belki stopów drewnianych mają wymiary w granicach od 18 x 22 do 18 x 24 cm. Do wiązarów dachowych używano krawędziaków o wymiarach 10 x 10 i 12 x 12 cm oraz belek 18 x 20 ÷ 24 cm. W okresie wbudowywania było to drewno dobrej jakości kategorii II lub III. Stan techniczny budynków tej grupy ocenić należy poniżej średniego a często jako zły przy zużyciu procentowym ponad 50 do 100%. W elementach budynków występują znaczne uszkodzenia i ubytki, które często zagrażają użytkownikom. Cechy wbudowanych materiałów mają obniżoną klasę ze względu na procesy korozji i starzenia. Ściany zewnętrzne budynków ze śladami korozji atmosferycznej, odpadające tynki, wypłukana zaprawa ze spoin, łuszczenie się cegły. Znaczne odchylenia od pionu, widoczne wybrzuszenia Liczne pęknięcia w różnych miejscach w murach, przez nadproża i sklepienia. Stropy drewniane przeważnie wykazują ugięcia i odchylenia od poziomu. Zagrzybienie i porażenie przez owady jest zjawiskiem bardzo częstym. Belki nośne w miejscach podparcia na murze mocno skorodowane. Przy dynamicznym działaniu człowieka nadmiernie drgają. W stropach staloceramicznych szczególnie nad wilgotnymi piwnicami bardzo silnie skorodowane są widoczne (odkryte) stopki dźwigarów dwuteowych przy stosunkowo dobrym stanie sklepienia odcinkowego czy innego wypełnienia ceramicznego. Stropy te grożą zawaleniem ze względu na utratę nośności przez skorodowane dźwigary stalowe. W niektórych przypadkach dolna, narażona na wilgoć, stopka dźwigara skorodowana jest niemal w 100%. Schody drewniane są porażone przez biologiczne szkodniki drewna, w miejscach wilgotnych zagrzybione. Połączenia i styki ze ścianami nośnymi skorodowane. Widoczne są ugięcia wykrzywienia biegów i podestów. Po tylu latach eksploatacji stopnie i podstopnice wykazują mechaniczne zużycie i uszkodzenia. Dachy tych budynków są w stanie takim samym jak całe budynki. Ugięcia i pofalowanie połaci jest normalnością, liczne przecieki powodują zagrzybienie drewnianych wiązarów niezależnie od niszczenia ich przez owady. Elementy konstrukcyjne więźby miejscami zeschnięte, spękane i wypaczone, połączenia zluzowane. Wyposażenie instalacyjne tych budynków niewiele odbiega od stanu technicznego konstrukcji. Są to instalacje często dorabiane w okresie późniejszym do budynków, które nie były do tego dostosowane. Takie instalacje stanowią dodatkowe zagrożenie. Opisany wyżej stan techniczny starych budynków mieszkalnych dotyczy istotnego odsetka substancji mieszkaniowej miast i miasteczek. Sytuacja ich mieszkańców, często właścicieli mieszkań, jest trudna. Budynki w złym stanie wymagają kapitalnego remontu lub nadają się do rozbiórki, gmina nie ma gdzie mieszkańców wykwaterować. Mieszkania własnościowe są poza zasięgiem ich możliwości finansowych względnie nie wykazują oni zainteresowania ich kupnem, czekając na mieszkania zastępcze. Z kolei nie jest w stanie ani przeprowadzić remontów ani wybudować mieszkań zastępczych. Sytuacja patowa trwa. Stan wielu tych budynków jest tak zły, że żaden remont czy naprawa nie przedłuży ich czasu trwania. Dla części mniej zniszczonych budynków można się zdecydować na wykonanie napraw i wzmocnień, które przedłużą ich czas trwania. Wymaga to przeprowadzenia ocen ich stanu technicznego oraz analiz celowości i opłacalności wykonania wzmocnień, napraw czy remontów. Uszkodzenia konstrukcji budynków. Omawiając uszkodzenia konstrukcji, ograniczę się do ścian nośnych, które są najważniejszymi elementami budynków. Najczęściej występującymi negatywnymi zjawiskami są: pęknięcia ukośne (charakterystyczne dla przegięcia się budynku na skutek nierównomiernego osiadania). pionowe pęknięcia w narożach i przy połączeniu ze ścianami poprzecznymi, wychylenia ścian zewnętrznych, wybrzuszeń fragmentów ścian nośnych czy stężających. Do najczęściej zmieniających się parametrów wpływających na bezpieczeństwo i stany graniczne konstrukcji starych budynków należą: zmiany parametrów geotechnicznych podłoży powodujące nierównomierne odkształcenia, oraz wystąpienia dodatkowych siły na skutek przemieszczeń elementów wynikających ze zmiany parametrów materiałowych, częściowej lub całkowitej utraty sztywności połączeń i stężeń itp. Ściany nośne zewnętrzne w trakcie długotrwałej eksploatacji, utraciły usztywnienie w poziomie stropów międzykondygnacyjnych. Kotwione i niekotwione w ścianach belki nośne stropów drewnianych, gdy oparte na ścianach ich końcówki skorodowały a kotwy stalowe przestały sztywno łączyć strop ze ścianą, przestały częściowo lub całkowicie spełniać rolę podparcia (usztywnienia) ściany. Jej długość wyboczeniowa z długości jednej kondygnacji ( ok. 3,00 m) wzrosła do długości dwóch lub trzech kondygnacji (ok. 6,00 lub 9,00 m). Przy mimośrodowym obciążeniu ściany dachem i stropami (obciążenie ekscentryczne) wystąpienie wyboczenia jest zjawiskiem oczywistym. Przy zaawansowanych procesach starzenia materiałów ścian będzie to wyboczenie niesprężyste. Wyboczenie jako utrata prostoliniowej geometrii ściany (odchylenie od pionu, wygięcie, wybrzuszenie itp.) wiąże się ze spadkiem zdolności przenoszenia obciążeń. Rys. 1. Schemat obciążenia ściany prostej i wychylonej Rys. 1 pokazuje zmianę układu sił działających na ścianę przy jej wychyleniu, pojawia się siła pozioma (Np), której wartość rośnie w miarę zwiększania się wychylenia (wyboczenia). Ta pojawiająca się w późniejszym okresie eksploatacji budynku siła, zakłóca stan jego równowagi statycznej. Jej działanie zrównoważyć muszą nowe elementy konstrukcyjne, jakimi będą stalowe ściągi sprężone. Zadaniem tych nowo wprowadzonych elementów konstrukcyjnych, jest zrównoważenie sił powodujących odkształcenia budynku względnie ściany. Sposób naprawy. Sposób naprawy zależy od przyczyn powodujących jego pękanie. Z analizy rozmieszczenia i układu rys na ścianach budynku wywnioskować należy czy przyczyną jest nierównomierne osiadanie fundamentów, czy zmiana schematu statycznego pracy ścian, czy też zmiana obciążeń na tle konstrukcyjnym. Istotną staje się ocena stanu technicznego poszczególnych elementów konstrukcyjnych budynku, ich połączeń i możliwości współpracy. Rys. 2. Schemat oddzielania się części ścian budynku na skutek nierównomiernego osoadania fundamentów: a – przegięcie budynkóu, b – odpadanie ściany bocznej, c – wypadanie środka ściany Mając na uwadze wymienione elementy sytuacji, należy przyjąć aktualny schemat obciążeń z istniejącymi warunkami współpracy poszczególnych elementów konstrukcyjnych budynku (stan anormalny). Analiza schematu statycznego pozwoli na określenie miejsc usytuowania ściągów, które pozwolą na przywrócenie normalnego stanu równowagi elementów budynku. Określając wielkość obciążeń i sił w poszczególnych elementach budynku, należy oszacować wielkość sił w ściągach. Określenie sił w ściągach polegać będzie na założeniu stanu równowagi między częścią nieuszkodzoną budynku (stałą), a częścią uszkodzoną (spękaną, wyboczoną, odchyloną itp.), który osiągnięty zostanie założonymi ściągami. Spękane budynki wzmacniamy prętami stalowymi, wprowadzanych na wysokości stropów wewnątrz budynku jak i po zewnętrznym obrysie ścian. Ściągi zakotwione są na ścianach i sprężane. Sprężone ściągi stabilizują nierównomiernie osiadający budynek. Stosując ten sposób wzmocnienia, unikamy konieczności przemurowywania ścian, wzmacniania fundamentów lub gruntu przy niedużym zużyciu stali. Wzmocnienie można przeprowadzić bez wyłączania budynku z eksploatacji. Na miejscu budowy wykonuje się tylko montaż wcześniej przygotowanych elementów. Przy nierównomiernym osiadaniu fundamentów budynku i pionowych odkształceniach jego fragmentów, można wydzielić trzy przypadki pokazane na W dalszej części jako najczęściej występujący, omówiony zostanie pokazany na rys. 2 przypadek ?a?, tzw. przegięcie. Obliczenie wzmocnienia zarysowanych ścian ściągami sprężającymi polega na analizie stanu równowagi między ścianami oddzielonymi pęknięciami a częścią nieuszkodzoną. Dla równania stanu równowagi uwzględniamy obliczeniowy ciężar przegiętej części budynku na ramieniu względem środka ciężkości pomniejszony o odpór gruntu i nieprzełamanej części muru. ( Rys. 3. Fragment ściany (budynku) oddzielający się od reszty budynku: a – plan rozmieszczenia ściągów; b – schemat obliczeniowy wzmocnienia uszkodzonej części budynku; a, b, c, d, – osiadająca część budynku (tarcza); d, e, – pozostała część poniżej spękania Schemat obliczenia ściągów ścian uszkodzonych z powodu odkształceń podłoża pokazano na rys. 3. Obliczenia można wykonać według podanych niżej zależności. Wypadkową sił sprężających określa się według wzoru: gdzie: Q0 ? obliczeniowy ciężar tarczy muru i elementów z nim związanych na spękanym odcinku, h0 ? ramię wypadkowej siły P względem środka ciężkości przekroju pozostałej części muru poniżej spękania, l0 ? ramię siły Q0 względem środka ciężkości jw. ( B ? szerokość ławy fundamentowej, qf1 ? obliczeniowy opór jednostkowy podłoża na zagrożonym odcinku qf2 ? obliczeniowy opór jednostkowy dla podłoża nienaruszonego (stabilnego) wg PN-81/B-03020 [N1], M1 ? moduł ściśliwości gruntu zagrożonego odcinka podłoża, M2 ? moduł ściśliwości gruntu na nienaruszony odcinku podłoża, qd ? obliczeniowy opór jednostkowy według wzoru: Mc ? moment obliczeniowy w ścianie pod spękaniem, Rnrg ? obliczeniowa wytrzymałość muru przy zginaniu w przekroju przez spoinę nieprzewiązaną, W ? wskaźnik wytrzymałości muru w przekroju d-e przy sprężystej pracy muru. Przyjmując siły naprężenia wszystkich cięgien równe P1=P2=?.=Pn otrzymamy: gdzie : h1; h2; ? hn ? ramiona sił P1; P2; ? Pn względem środka ciężkości muru, który nie uległ spękaniu. Wpływ zmian temperatury zewnętrznej na naprężenia w ściągach oraz przemieszczenia ścian uwzględniamy, określając naprężenia w cięgnach spowodowane różnicą odkształceń ściągu i ściany od temperatury, według wzoru: gdzie: ?ts oraz ?tm ? współczynniki rozszerzalności cieplnej stali i ściany, ?t ? różnica temperatury, E ? współczynnik sprężystości stali. Rys. 4. Okrągły element kotwiący w ścianie stalowy ściąg sprężony. Rys. 5. Kwadratowy element kotwiący w ścianie stalowy ściąg sprężony. Ściągi zakładamy w wybranych miejscach w ścianach budynku. Możemy je rozmieszczać wzdłuż i w poprzek budynku (często wzajemnie prostopadle), w poziomie i w pionie. Do zakotwienia, by rozłożyć nacisk na dużą powierzchnię, stosujemy różnego typu podkładki z blach lub kształtowników stalowych. Siłę w ściągu musimy rozłożyć na powierzchnię na tle rozległą i w taki sposób by zapewnić współpracę z podłożem. O wielkości elementów kotwiących (oporowych) decyduje siła w ściągu i docisk, jaki ściana jest w stanie przenieść. Fot. 1. Zniszczony przez szkodniki drewna słupek więźby dachowej. Fot. 2. Pionowe pęknięcie ściany zewnętrznej przy ścianie klatki schodowej. Powierzchnia docisku elementu kotwiącego Ak powinna przenieść na maksymalną ścianę siłę występującą w ściągu Nmax, stąd powierzchnia netto elementu oporowego (po potrąceniu otworów na ściągi, śruby mocujące itp.) wynosi: gdzie: ?m ? obliczeniowa wytrzymałość podłoża na docisk. Jako elementy oporowe stosuje się blachy stalowe w kształcie koła ( kwadratu (rys. 5) lub prostokąta, w miarę potrzeby wzmocnione żeberkami usztywniającymi, z otworem (tuleją) na przeprowadzenia ściągu i założenie nakrętki. Gdy ściągi umieszczamy na zewnątrz budynku, kotwiąc zewnętrzne ściany, elementy oporowe wykonujemy z kątownika mocując je na narożu ścian. Jeśli warunki tego wymagają, ściągi można kotwić w poprzecznych belkach stalowych o przekroju ceowym, umieszczonych na ścianie. Zapewnią one współpracę ściągów z jej dużymi fragmentami. Współpracę podłoża ściany z elementami oporowymi zapewniamy stosując podlewki z odpowiednio wytrzymałych zapraw lub podkładki elastyczne, które dopasują się do podłoża (np. blacha ołowiana). Fot. 3. Uszkodzone pęknięciem ściany nadproże ceglane okna piwnicznego. Fot. 4. Kontrolny pasek szklany (tzw. plomba) nałożony na pękniecie ściany. Fot. 5. Skorodowany fragment piwnicznego filarka ceglanego. O rozmieszczeniu ściągów decydują oprócz względów konstrukcyjnych względy estetyczne. Ściągi jak i zakotwienie można ukryć w bruzdach ścian, zamaskować ociepleniem lub obudową, dlatego rozmieszczając ściągi należy brać pod uwagę możliwość ich zamaskowania lub ukrycia tak by nie szpeciły budynku i nie zakłócały funkcji pomieszczeń. Od sprężania ściągów w ścianach pojawiają się siły poziome. Przy niewypełnionych rysach siły sprężenia spowodują zmniejszenie się ich rozwarcia stąd ścinanie poziome ściany w pasmach między okiennych (filarkach międzyokiennych). Koniecznym staje się sprawdzenie ich na ścinanie poziome. Dobrze jest też przed założeniem ściągów i ich sprężeniem, przeprowadzić iniekcję wszystkich pęknięć. Stalowe ściągi sprężamy przez napięcie ich za pomocą śrub napinających ( tzw. śrub rzymskich) lub podgrzewając do określonej temperatury, co spowoduje ich wydłużenie, które zredukujemy dokręcając nakrętkę na elemencie kotwiącym. Po ostygnięciu do temperatury otoczenia ściąg ulegnie sprężeniu. Aby w ściągu nie przekroczyć maksymalnej siły sprężającej Nmax określić należy maksymalny przyrost długości z zależności: gdzie: Nmax ? maksymalna siła przenoszona przez ściąg, ls ? długość ściągu miedzy punktami zakotwienia, Es ?moduł sprężystości stali ściągu, As ? przekrój poprzeczny ściągu w miejscu nakrętek (netto). Dla długości ściągu ls należy określić długość podgrzewanego odcinka ściągu la do przyjętej temperatury ta pomniejszonej o temperaturę otoczenia, co daje wzrost temperatury ?ta podgrzewanego odcinka. Podnosząc temperaturę odcinka la o ?ta podgrzewamy również dwa odcinki skrajne lb gdzie ?tb = ? ?ta. (Rys. 6.) Zakładając rozkład temperatur jak na rys. 5 i przyjmując zależności: gdzie ?t jest współczynnikiem rozszerzalności cieplnej liniowej stali a pozostałe oznaczenia jak na rysunku, obliczymy szukaną długość podgrzewanego odcinka. Po sprężeniu ściągów wyliczonymi siłami, powinny one dać skuteczne, trwałe i niezmienne zabezpieczenie oraz zapewniać stałą współpracę ze strukturą budynku. Uwagi końcowe Omówiony sposób wzmacniania starych budynków, jako jeden z wielu, ze względu na prostotę i łatwość wykonania znajduje szerokie zastosowanie, ale nie jest przydatny w każdym przypadku. Decyzję o losach starego budynku, szczególnie w zabudowie zwartej, powinna poprzedzać ocena jego stanu technicznego. Należy, zatem: ocenić jego stan techniczny z inwentaryzacją uszkodzeń, rozpoznać i ocenić podłoże gruntowe, ocenić stan techniczny obiektów sąsiednich, przyjąć sposób i metodę naprawy, wzmocnienia lub rozbiórki oraz technologię prowadzenia robót budowlanych, prognozować wpływ rozbiórki lub robót budowlanych na budynki sąsiednie, przewidywać wzmocnienie i zabezpieczenia budynków sąsiednich, prowadzić obserwację przemieszczeń wybranych elementów konstrukcyjnych budynków sąsiednich jak i budynku naprawianego. Podczas prowadzenia robót budowlanych w obszarach gęstej zabudowy zawsze występują problemy związane z bezpieczeństwem. Niektóre działania w zakresie rozbiórki czy naprawy starych budynków wymagają indywidualnej analizy pod kątem ich wpływu na stan bezpieczeństwa obiektów sąsiednich. Dr inż. Lesław Macieik.
Kolory kontrastujące z okładziną wyodrębnią każdy jej element, a fugi w barwie okładziny spowodują, że powstanie jednolita powierzchnia. Wypełnianie spoin rozpoczynamy po związaniu zaprawy, którą przyklejone były płytki – zwykle po kilku dniach. Rodzaj zaprawy do spoinowania dobieramy do szerokości fugi i rodzaju okładziny.
Kamień dekoracyjny to doskonały materiał wykończeniowy. Sprawdzi się zarówno w nowoczesnych, jak i tradycyjnych wnętrzach. Okładzinę z kamiennych płytek układa się łatwo, bez konieczności używania specjalistycznych preparatów czy narzędzi. Podpowiadamy, jak to zrobić krok po kroku. Potrzebne będą: folia malarska albo tektura, rękawice, szpachelka z zębami, piłka do cięcia drewna lub metalu, paca z tarką ścierną, poziomnica, miarka, nożyk, ołówek, pędzel, spryskiwacz, płytki dekoracyjne, grunt do ścian i sufitów, gotowy klej, impregnat, kliny plastikowe. Okładzina ze sztucznego kamienia Okładzina kamienna dobrze łączy się z innymi materiałami, np. tynkiem czy szkłem. Można ją wykorzystać jako element dekoracyjny w domu w każdym stylu architektonicznym, oczywiście dobierając ją odpowiednio do wnętrza. Płytki dekoracyjne są alternatywą dla drogich, ciężkich i trudnych wykonawczo kamieni naturalnych. Produkuje się je z masy gipsowej lub betonowej i barwi oraz formuje tak, że naśladują naturalne materiały. Na rynku są dostępne gładkie płytki cięte w regularne prostopadłościany lub elementy nieregularne, np. wyglądające jak kamień łupany. Często mają one tak ukształtowaną powierzchnię, że wyglądają jak złożone z wielu mniejszych płytek lub kamieni o różnych kształtach. Wielu producentów oferuje płytki naśladujące cegły, a także imitujące stare materiały. Dostępne są małe grube płytki lub listwy o nieregularnych kształtach i różnej wielkości wyżłobieniach powierzchni, z których powstaje okładzina wyglądająca tak, jakby była wykonana z drobnych kamieni. Polecamy: Nietypowe wykończenie ścian - kamień, szkło, blacha KROK I - Gruntowanie podłoża Przed ułożeniem płytek dekoracyjnych należy zagruntować podłoże. Preparat najwygodniej jest nanosić szerokim pędzlem ławkowcem. KROK II - Przygotowanie płytek Dalsze prace prowadzimy po 24 godzinach. Najpierw musimy przygotować płytki – packą ścierną szlifujemy krawędzie i spód każdej z nich, żeby zetrzeć nierówności i gipsowe naloty. KROK III - Nakładanie kleju Do mocowania najwygodniej jest użyć gotowego kleju elastycznego. Nakładamy go pacą z ząbkami na spód każdej płytki. Powinien on pokryć ją w co najmniej 80%. KROK IV - Układanie płytek Płytki układamy od dołu ściany. W naszym wypadku poziom wyznacza cokół przypodłogowy. KROK V - Docinanie płytek Gdy dochodzimy do wewnętrznych narożników, konieczne może się okazać docięcie płytek. Odmierzamy pozostały fragment ściany. Płytki przycinamy piłką do drewna lub metalu. KROK VI - Kontrolowanie poziomu układanych płytek Cały czas kontrolujemy poziom układanych płytek. W razie potrzeby podkładamy plastikowe kliny (wyjmiemy je po związaniu kleju). KROK VII - Zabezpieczenie płytek Po 14 dniach płytki impregnujemy. Preparat przed użyciem należy wymieszać. Nanosimy go metodą natryskową. Zabezpieczone płytki nie będą wchłaniały brudu, mniej się będą kurzyć. Preparat ożywi też ich kolor, podkreślone będą przebarwienia i faktura wiernie imitująca ręcznie łupany piaskowiec. Zdjęcia: Konrad Kalbarczyk, Jarosław Chabros Tekst: Anna Kazimierowicz Najczęściej czytane Budowa grilla od podstaw. Zobacz, jak... Jak zerwać tapetę? Instrukcja usuwania... Montaż szafy wnękowej krok po kroku Kartki Walentynkowe Cztery pomysły na wykorzystanie niepotrzebnych czasopism, resztek kordonka, czy filcu. Łatwo,...
Prawdziwym hitem ostatnich sezonów jest beton architektoniczny. Są to betonowe płyty o charakterystycznej, efektownej strukturze, które służą do okładania ścian. Rozwiązaniem bardzo często spotykanym w katalogach wnętrz jest beton architektoniczny w salonie. Płyty można też zaaranżować w kuchni czy łazience.
18-09-2012 17:51Jeszcze do niedawna oferta okładzin elewacyjnych z tworzyw sztucznych była dość skromna. Dziś wybór jest znacznie większy; oprócz dobrze znanego wszystkim sidingu, zwolennicy wykańczania fasad metodą lekką suchą mają do wyboru inne okładziny, imitujące nie tylko drewno, ale też kamień i kompozytowy, powstały w wyniku połączenia drewna i PVC, to produkt o bardzo dobrych właściwościach, a przy tym atrakcyjny wizualnieFot. Deceuninck1 z 4Materiał kompozytowy, powstały w wyniku połączenia drewna i PVC, to produkt o bardzo dobrych właściwościach, a przy tym atrakcyjny wizualnieFot. Deceuninck Okładziny elewacyjne z tworzywa pojawiły się w Polsce na początku lat 80. Początkowo był to tylko siding, z czasem zaczęły pojawiać się także inne produkty. Obecnie mamy do wyboru również panele elewacyjne i okładziny kompozytowe. Gotowa elewacja może imitować nie tylko drewno, ale też inne materiały, na przykład klinkier. Okładziny elewacyjne układa się szybko i bez konieczności prowadzenia "mokrych" prac - dlatego za ich montaż można zabrać się w dowolnej porze roku. Nadają się na wszystkie ściany (nowe i remontowane), bez względu na ich konstrukcję. Jeśli jest taka potrzeba, można pod nimi ukryć warstwę ocieplenia. W powszechnej opinii największa zaleta okładzin elewacyjnych z tworzyw sztucznych to brak uciążliwej konserwacji, największa wada zaś - mało szlachetny, "plastikowy" wygląd i brak trwałości. Taki pogląd jest jednak dość krzywdzący. Obecnie produkowane okładziny tworzywowe są nie tylko znacznie ładniejsze, ale też trwalsze niż te znane z początku lat 80. Rynek okładzin z tworzyw sztucznych wciąż się zresztą rozwija i stale dostarcza wielu nowych Montaż wszelkich okładzin z tworzyw sztucznych nie jest wprawdzie zbyt skomplikowany, jednak i tak można popełnić błędy. Dlatego należy pamiętać tu o kilku ważnych Jeśli materiałem izolacyjnym, układanym między elementami rusztu, jest wełna mineralna - musimy pamiętać również o folii wiatroizolacyjnej. Zadaniem wiatroizolacji jest ochrona budynku przed zimnem i wilgocią z zewnątrz, a sama okładzina - choć odporna na wilgoć - tego warunku nie spełnia. Przy styropianie wiatroizolacja nie jest termiczna. Jeśli wybieramy siding winylowy lub panele z PVC, pamiętajmy, że pod wpływem zmian temperatury będą "pracować" - musimy więc zapewnić rozszerzającej się i kurczącej okładzinie możliwość ruchu. Dlatego unikajmy wbijania gwoździ do końca, ale zostawmy 1,5 mm odstępu między łebkiem a materiałem; nie wbijajmy ich też "przez panele", ale w specjalnie przeznaczone do tego otwory na ich brzegu. Nie próbujmy też uszczelniać elewacji przez sklejanie Jeśli okładzina z tworzywa sztucznego może być mocowana do ściany za pomocą drewnianego rusztu, producent zazwyczaj dopuszcza jego kupno "na własną rękę". Jeśli kupimy ruszt osobno, z pewnością będzie to tańsze, ale pamiętajmy, że nie będzie on objęty gwarancją producenta. Przy drogich okładzinach - na przykład kompozytowych - ruszt jest integralną część całego systemu elewacyjnego i nie może być zastąpiony przez inny. Elewacje tego typu powinny być montowane przez wykwalifikowane osoby - to jest często warunkiem udzielanej przez producenta Ceny okładzin z tworzyw sztucznych mają dość dużą rozpiętość. Najtańszy jest siding (30-50 zł/m2), panele PVC to wydatek rzędu 60-80 zł/m2, kompozyty zaś to już koszt powyżej 200 zł/m2. Porównując ceny okładzin z tworzyw sztucznych, należy dokładnie upewnić się, co one właściwie obejmują: czy same panele, czy także niezbędne elementy uzupełniające i wykończeniowe, a także ruszt. Często cena tych "dodatków" dorównuje cenie "gołych" się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład>
materiał ceramiczny - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "materiał ceramiczny": FAJANS KLINKIER TERAKOTA KAMIONKA KAFEL EMALIA SPIEK KAOLIN KAFELKI GLINA GRES SZAMOT TEKSTURA KAFLE FLIZA DACHÓWKA CEGŁA CEGIELNIA PUSTAK TALK. Słowo. Określenie. Materiał Partnera Drewno jest wciąż popularnym materiałem wykorzystywanym do budowy domów. Stosuje się je chętnie jako podstawowy materiał do wzniesienia całego budynku, a także do wykonania poszczególnych elementów konstrukcyjnych – dachu, schodów czy tarasu. Bardzo chętnie jest także wybierane do pokrycia elewacji, nie tylko w domach zaprojektowanych w stylu bardziej tradycyjnym, ale również w budynkach nowoczesnych. Drewno a współczesne trendy architektoniczne Elewacja budynku to element, który ma duże znaczenie użytkowe, chroniąc mury oraz warstwę termoizolacji przed działaniem warunków zewnętrznych – opadów atmosferycznych i wiatru. Przesądza również o tym, jak będzie się prezentował cały budynek. Istnieje wiele materiałów, których można użyć do wykończenia fasady. Stosuje się zarówno tradycyjne tynki cienkowarstwowe, jak i płytki klinkierowe czy okładziny ceramiczne lub kamienne. W nowoczesnych domach jednorodzinnych i obiektach użytkowych coraz częściej wykonuje się elewację z blachy lub cieszącego się rosnącym zainteresowaniem drewna – wyjaśnia przedstawiciel firmy Limbor, która zajmuje się dostarczaniem drewna oraz płyt drewnopochodnych. Deski elewacyjne kojarzą się zwykle z bardziej tradycyjnymi budynkami. Rzeczywiście przybijane poziomo deszczułki ustawiane pod kątem, tak by woda mogła z nich łatwo spływać, były kiedyś częstym, choć już coraz rzadziej spotykanym składnikiem krajobrazu. Nowe sposoby przygotowania desek, a także coraz doskonalsze preparaty umożliwiające jego impregnację i barwienie sprawiają, że drewno powraca w zupełnie nowym charakterze. Współczesne trendy w architekturze skłaniają się raczej ku bryłom bardziej oszczędnym i pozbawionym dodatkowych ornamentów. Większość konstrukcji jest prosta i skupia się na eksponowaniu większych elementów o geometrycznych kształtach. Stonowana jest również stosowana kolorystyka. W przypadku tego rodzaju projektów drewno pozwala na znaczne ożywienie wyglądu budynku. Choć nie traci on nic ze swojej minimalistycznej formy, to prezentuje się znacznie ciekawiej, a przez to lepiej wpisuje się w otoczenie i komponuje czy to ze starszymi obiektami, czy z otaczającą naturą. Bogata faktura drewna – układ słojów, sęki, wybarwienie, a także miękkość, wrażenie ciepła i przytulności są w stanie wzbogacić wygląd fasady, a przy tym znakomicie komponują się z innymi często używanymi materiałami. Drewno wypada dobrze w zestawieniu ze szczególnie często używaną w nowoczesnych projektach blachą dachową, elementami ze stali nierdzewnej, szkłem, a także kamieniem naturalnym w każdej postaci. Co charakterystyczne – drewno będzie wyglądało bardzo dobrze niezależnie od tego, czy użyje się go jako okładziny dla całej elewacji, czy tylko jej wybranych elementów, np. strefy drzwi wejściowych, ściany szczytowej, czy fasady przylegającej do tarasu lub części otworów okiennych. W jaki sposób można wykorzystać deski elewacyjne na fasadzie nowoczesnego budynku? Deski elewacyjne mogą być układane na różne sposoby. Popularne jest łączenie ich na zakładkę – elementy znajdujące się wyżej przykrywają górną część niższej deszczułki. Możliwe jest również korzystanie z systemu pióro–wypust, co jednak sprawia, że warstwa elewacji będzie miała nieco większą grubość. Żeby fasada nie sprawiała wrażenia zbyt masywnej, w większości przypadków stosuje się deski elewacyjne o niezbyt dużej szerokości. Ma to również znaczenie praktyczne, ponieważ dzięki temu deski nie ulegają łatwemu spaczeniu, co mogłoby mieć miejsce przy bardzo szerokich elementach. Rzadziej też pękają, a cała elewacja jest lepiej zabezpieczona przed powstawaniem szpar, ponieważ duża liczba połączeń między deskami kompensuje zmiany objętości powodowane różnicami w wilgotności uzależnionymi od pogody i pory roku. Długość jest zwykle dopasowana do efektu, jaki ma zostać osiągnięty. Jeśli budynek ma większe rozmiary dobrym pomysłem może być zdecydowanie się na krótsze deski. Spowoduje to optyczne zmniejszenie całej bryły i pomoże w nadaniu jej większej lekkości. Na niedużych budynkach lepiej mogą się sprawdzić deski dłuższe, które z kolei mogą stworzyć iluzję wyższej lub szerszej elewacji. W nowoczesnych projektach domów popularne jest zarówno układanie desek poziomo, jak i pionowo. Rzadziej spotyka się elewacje z deskami ułożonymi na skos, np. pod kątem 45°. Takie elewacje wybiera się zwykle tam, gdzie bryła jest bardzo dynamiczna, a fragmenty ścian czy dachu również są pochylone. Ciekawe efekty daje również obróbka krawędzi. Zaoblenia czy sfazowania nie tylko umożliwiają łatwiejsze odprowadzanie wody, ale również korzystnie wpływają na wygląd całej fasady. Jak wykonuje się elewację z desek i jakich gatunków drewna można użyć? Najpowszechniejszym sposobem mocowania desek elewacyjnych jest przytwierdzanie ich do specjalnie wykonanego rusztu. W zależności od technologii wykorzystanej przy wznoszeniu budynku może to być konstrukcja służąca tylko do zainstalowania desek albo będąca stelażem dla warstwy ocieplenia. W takim przypadku elewacja jest dodatkowo okładana płytami z wełny mineralnej, które stanowią warstwę termoizolacji. Na niej, z zachowaniem odstępu pozwalającego na wentylowanie fasady przybijane są dopiero deski elewacyjne. Elewacja z desek musi być odpowiednio zabezpieczona przed działaniem warunków atmosferycznych. Właściwie dobrane impregnaty do drewna chronią przed rozwojem grzybów i pleśni oraz przed inwazją szkodników, które mogą drążyć w drewnie otwory, zwiększając ryzyko porażenia mikroorganizmami i osłabiając strukturę materiału. Warstwa impregnatu to również bardzo istotne zabezpieczenie przed rozprzestrzenianiem się ognia oraz często bariera zapobiegająca nasiąkaniu desek wodą. W większości przypadków deski elewacyjne są pokrywane warstwą bejcy, lakierobejcy lub lakieru. Pozwala to na zachowanie naturalnego wyglądu drewna – co znakomicie wpisuje się w nowoczesne projekty architektoniczne, gdzie faktura, wzór i barwa powierzchni ma duże znaczenie – a jednocześnie gwarantuje dodatkową ochronę przed promieniowaniem UV, wilgocią, a także uszkodzeniami mechanicznymi. Liczy się także fakt, że takie metody zabezpieczenia drewna pozwalają na utrzymanie jego naturalnego wyglądu, znacznie ograniczając ciemnienie. Gatunkami tradycyjnie wykorzystywanymi jako materiał do okładania elewacji jest modrzew, a także popularna sosna oraz świerk. Zwykle stosuje się szlachetne odmiany tych gatunków, np. modrzew syberyjski czy sosnę skandynawską, która wyróżnia się niewielkimi przyrostami rocznymi, co wpływa nie tylko na wytrzymałość mechaniczną drewna, ale również nadaje ciekawszy wygląd. Dużą popularnością cieszy się też drewno importowane z bardziej odległych miejsc, takich jak cedr kanadyjski czy różne gatunki drewna egzotycznego. Nowoczesny budynek to nie tylko surowy beton, stal szlachetna i szkło. W oszczędną i geometryczną bryłę znakomicie można wkomponować deski elewacyjne. Drewno będzie wzbogacać wygląd całości i sprawi, że budynek będzie bardziej „ciepły” i lepiej wpisze się w swoje otoczenie. Podziel się: Ogólna ocena artykułu Oceńartykuł Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Polecane firmy 0 Brado 63-400 Ostrów Wielkopolski, Odolanowska 97 0 0 0 Przeczytaj także Ważnym jest, aby obróbka nachylona była w stosunku do ścian pod kątem o około 15 stopni, a na zakończeniu była odpowiednio podwinięta tworząc kapinos, chroniący cokół przed zawilgoceniem. Brak, lub nieprawidłowe wykonanie obróbki blacharskiej doprowadzi ściany domu do szybkiego zawilgocenia budynku i zniszczenia elewacji. Odpowiedzi ażór odpowiedział(a) o 15:20 Elementy konstrukcyjne:Podłoże - warstwa gruntu o określonych parametrach geotechnicznych, wykorzystywana do posadowienia fundamentu budynku (budowli).Fundament - przenosi na grunt wszystkie obciążenia działające na budynek czy zewnętrzne i wewnętrzne - pełnią często funkcję konstrukcyjną, przenosząc obciążenia na fundament:ściany zewnętrzne izolują wnętrze budynku od wpływów atmosferycznych, hałasu, dostępu osób postronnych;ściany wewnętrzne budynku dzielą obiekt na poszczególne pomieszczenia;rozróżnia się także:ściany nośne (konstrukcyjne) - gdy przenoszą na fundament lub na inne elementy konstrukcyjne obiektu ciężar własny, ciężar stropu, ciężar wyposażenia, obciążenia np. od strony klatki schodowej, dachu czy balkonu (łącznie z ciężarem śniegu), a także obciążenia z tytułu parcia wiatru;ściany działowe - zazwyczaj wewnętrzne, o małej grubości, rozdzielające poszczególne pomieszczenia, pełniąc funkcję przegrody wzrokowej i - dzielą budynek na kondygnacje i przekazują obciążenia na otaczające - zapewniają komunikację pieszą między poszczególnymi kondygnacjami budynku i przenoszą obciążenia na ściany - chroni budynek przed opadami atmosferycznymi, składa się z konstrukcji nośnej i pokrycia dachowego.(Jeżeli przestrzeń miedzy pokryciem dachu, a stropem nad najwyższą kondygnacją ma wysokość powyżej 1,3 m to po zaizolowaniu cieplnym można wykorzystać ją na strych lub poddasze użytkowe; w przypadku mniejszej wysokości - konstrukcję dachu i stropu traktuje się łącznie jako stropodach.)Elementy wykończeniowe - okucia zewnętrzne, stolarka okienna i drzwiowa, oszklenia, instalacje (w tym grzewcza, wodociągowo-kanalizacyjna, elektryczna, gazowa i inne), balustrady, okładziny, podłogi, tynki, powłoki malarskie.[LINK] Fundament, podłoże, schody, stropy, tarasy, ściany, balustrady. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Ścianki działowe nie mogą przekraczać ciężaru, jaki może przyjąć konstrukcja domu, dlatego przed wstawieniem nowych elementów, w szczególności wykonanych z ceramiki czy betonu, trzeba skonsultować się z architektem czy osobą posiadającą uprawnienia budowlane. Odczytując plany domu, będzie mogła obliczyć nośność budynku PodmurĂłwka to dla wielu osĂłb pozornie maĹ‚o istotny i zarazem maĹ‚o dekoracyjny element domu. Jednak wbrew pozorom wĹ‚aĹ›ciwie zaaranĹĽowana moĹĽe stać siÄ™ eleganckÄ… dekoracjÄ…, podkreĹ›lajÄ…cÄ… charakter budynku. PodmurĂłwka – na pierwszy rzut oka – wydaje siÄ™ być tylko niewielkim pasem elewacji tuĹĽ przy gruncie. Z tego powodu czÄ™sto postrzegana jest jako maĹ‚o istotny element budynku, do ktĂłrego estetyki nie przykĹ‚ada siÄ™ wiÄ™kszej wagi: Mariusz Szubert, manager marki Malfarb: PodmurĂłwka ma oczywiĹ›cie fundamentalne znaczenie z punktu widzenia konstrukcji budynku, stÄ…d musi być ona przede wszystkim solidnie wykonana i odporna zarĂłwno na różnorodne uszkodzenia, jak i niekorzystne czynniki atmosferyczne. Mimo to nie powinniĹ›my zapominać, ĹĽe warto jÄ… takĹĽe odpowiednio zaaranĹĽować, aby razem z pozostałą częściÄ… elewacji tworzyĹ‚a estetycznÄ… caĹ‚ość. Dlatego, zamiast zostawiać jÄ… w formie maĹ‚o atrakcyjnej podmurĂłwki betonowej, pomyĹ›lmy o takich rozwiÄ…zaniach wykoĹ„czeniowych, jak np. tynki mozaikowe, pĹ‚yty kamienne, farby elewacyjne lub pĹ‚ytki klinkierowe. DziÄ™ki nim takĹĽe ta część naszego domu nabierze zupeĹ‚nie nowego charakteru. Zobaczmy zatem, w jaki sposĂłb moĹĽna wykoĹ„czyć betonowÄ… podmurĂłwkÄ™. Gotowie pĹ‚yty betonowe Jest to stosunkowo tanie i popularne rozwiÄ…zanie, ktĂłre moĹĽna spotkać w wielu domach. Jego ogromnÄ… zaletÄ… jest szybkość montaĹĽu oraz duĹĽy wybĂłr gotowych faktur (np. imitujÄ…cych cegłę lub kamieĹ„). Prefabrykowane pĹ‚yty betonowe mocuje siÄ™ po prostu poniĹĽej warstwy ocieplenia. (Dobrym rozwiÄ…zaniem jest takĹĽe beton architektoniczny, odporny na warunki atmosferyczny moĹĽe być z powodzeniem wykorzystywany na elewacjach budynkĂłw. fot. concreAte) Impregnowany piaskowiec Zamiast siÄ™gać po pĹ‚yty betonowe imitujÄ…ce kamieĹ„ moĹĽemy teĹĽ zastosować np. prawdziwy piaskowiec. Jego ogromnÄ… zaletÄ… jest bardzo Ĺ‚adny, naturalny wyglÄ…d, ktĂłry dobrze komponuje siÄ™ różnorodnÄ… kolorystykÄ… elewacji. W przypadku gotowych pĹ‚yt dekoracyjnych wykonanych z piaskowca bardzo waĹĽna jest jednak odpowiednia impregnacja – kamieĹ„ ten naleĹĽy pokryć Ĺ›rodkiem impregnujÄ…cym, ktĂłry zabezpieczy materiaĹ‚ przed wilgociÄ…. (Piaskowiec jest twardy i gĹ‚adki, doskonale wyglÄ…da na elewacji. WystÄ™puje w wielu kolorach, czÄ™sto wykorzystuje siÄ™ wiÄ™c go do wykoĹ„czenia reprezentacyjnych elementĂłw, takich jak podmurĂłwki. fot. archiwum) PĹ‚ytki klinkierowe Kolejnym popularnym rozwiÄ…zaniem jest zastosowanie na betonowej podmurĂłwce pĹ‚ytek klinkierowych, imitujÄ…cych swym wyglÄ…dem prawdziwe cegĹ‚y klinkierowe. DostÄ™pne sÄ… one w szerokiej ofercie barw: od ceglastej czerwieni aĹĽ do zieleni czy nawet granatĂłw. W połączeniu z odpowiedniÄ… kolorystykÄ… elewacji stanowiÄ… dobry sposĂłb na stworzenie eleganckiej, klasycznej kompozycji. (Dla fachowego wykonania podmurĂłwki i unikniÄ™cia wykwitĂłw, kluczowÄ… kwestiÄ… jest zastosowanie odpowiedniej zaprawy – musi być przeznaczona specjalnie do klinkieru i najlepiej, by nie zawieraĹ‚a wapna. fot. archiwum) Tynki Mozaikowe StanowiÄ… one połączenie ĹĽywicy akrylowej z barwionym, różnorodnym kruszywem, co zapewnia nieograniczony wrÄ™cz wybĂłr mieszanek kolorystycznych, a tym samym umoĹĽliwia stworzenie naprawdÄ™ oryginalnej podmurĂłwki. Co waĹĽne, tynki mozaikowe to produkty o bardzo wysokiej odpornoĹ›ci na uszkodzenia mechaniczne oraz zabrudzenia. Dodatkowo istotnie zmniejszajÄ… nasiÄ…kliwość Ĺ›cian, co doskonale zabezpiecza je przed opadami deszczu oraz umoĹĽliwia zmywanie ich na mokro. NieocenionÄ… zaletÄ… tynkĂłw mozaikowych jest ich lekkość, dziÄ™ki czemu mogÄ… być stosowane nawet na podmurĂłwkach zabezpieczonych systemem dociepleĹ„. (Mozaikowe tynki dekoracyjne łączÄ… wysokÄ… odporność na uszkodzenia z wĹ‚aĹ›ciwoĹ›ciami estetycznymi. Doskonale nadajÄ… siÄ™ do uwypuklenia architektonicznych detali domĂłw. fot. Tynk Mozaikowy marki Malfarb.) Tynk cienkowarstwowy JeĹ›li po zakoĹ„czeniu tynkowania elewacji zostanie nam nieco tynku cienkowarstwowego, moĹĽemy wykorzystać go rĂłwnieĹĽ do wykoĹ„czenia podmurĂłwki. Aby jednak nie tworzyć jednolitej, monotonnej kompozycji, warto przemalować otynkowanÄ… podmurĂłwkÄ™ farbÄ… elewacyjnÄ… (najlepiej emulsjÄ… o podwyĹĽszonej odpornoĹ›ci na dziaĹ‚anie czynnikĂłw atmosferycznych, np. wzmacnianÄ… silikonami). Unikajmy jednak wielokrotnego malowania tynku, gdyĹĽ po naĹ‚oĹĽeniu kilku warstw farby jego faktura przestaje być wyrazista. (Tynk to wciÄ…ĹĽ najpopularniejsze wykoĹ„czenie murowanych Ĺ›cian zewnÄ™trznych. Obecnie na rynku mamy duĹĽy wybĂłr różnych tynkĂłw elewacyjnych. fot. archiwum) Farba elewacyjna AlternatywÄ… dla wczeĹ›niejszych rozwiÄ…zaĹ„ sÄ… wysokiej klasy farby elewacyjne, ktĂłre moĹĽna zastosować takĹĽe bezpoĹ›rednio na betonowym podĹ‚oĹĽu. Wykorzystanie emulsji o szerokiej palecie barw pozwoli uzyskać ciekawy efekt kolorystyczny – szczegĂłlnie, gdy odpowiednio zestawi siÄ™ barwy fasady i podmurĂłwki. Istotne jest natomiast, aby wybrana przez nas farba zapewniaĹ‚a wĹ‚aĹ›ciwÄ… odporność na dziaĹ‚anie czynnikĂłw atmosferycznych, wilgoci oraz mikroorganizmĂłw. DuĹĽe znaczenie ma teĹĽ dobry współczynnik paroprzepuszczalnoĹ›ci, co z kolei gwarantuje „prawidĹ‚owe „oddychanie Ĺ›cian”. Nie zapominajmy rĂłwnieĹĽ, ĹĽe podmurĂłwka bardzo czÄ™sto ulega zabrudzeniom, dlatego dobrym wyborem bÄ™dzie np. farba wzmacniana silikonami, ktĂłre, odpychajÄ…c wodÄ™, zapewniajÄ… efekt samoczynnego czyszczenia siÄ™ Ĺ›cian. Obejrzyj galeriÄ™ zdjęć PokĂłj dziecka Odporność ogniowa to zdolność elementu budynku do spełniania określonych wymagań w znormalizowanych warunkach fizycznych, odwzorowujących porównawczy przebieg pożaru. Miarą odporności ogniowej jest czas [min] od początku badania do chwili osiągnięcia przez element próbny jednego z trzech stanów granicznych:

Tynki spełniają kilka istotnych funkcji. Chroniąc przed ogniem, szkodliwym działaniem wilgoci, gwarantują przyjazny mikroklimat, a także wpływają na estetykę naszych wnętrz. Można je stosować jako podłoże do dalszego wykańczania, np. malowania, tapetowania czy okładania płytkami, bądź też jako ostateczną warstwę wierzchnią. Dobranie właściwych zapraw tynkarskich, a potem prawidłowe ich zastosowanie to spore wyzwanie. Jak samemu poradzić sobie z nakładaniem tynku? Jakich błędów się wystrzegać? Tynkowanie ścian wewnętrznych to integralny element prac, zarówno przy budowie, jak i generalnym remoncie domu czy mieszkania. Obecnie przy prowadzeniu wewnętrznych prac wykończeniowych w budownictwie, w przeważającej mierze stosowane są tynki gipsowe i cementowo-wapienne. Rodzaj tynku dobiera się w zależności od wymagań i właściwości podłoża. Rodzaje tynków wewnętrznych Maciej Iwaniec, ekspert z firmy Baumit: W pomieszczeniach suchych, jak np. salon, czy sypialnia, stosuje się najczęściej tynki gipsowe. Mogą być one nakładane zarówno na beton komórkowy, jak i pustaki czy cegłę. Ich największą zaletą jest fakt, że gips, na bazie którego powstają takie tynki, ma właściwości higroskopijne, przez co przejmuje rolę naturalnego regulatora wilgotności powietrza. Ściany suche są cieplejsze, a co za tym idzie, w całym domu panuje przyjazny mikroklimat. Tynk gipsowy daje efekt gładkiej powierzchni, dlatego też jest szczególnie rekomendowany jako podkład pod malowanie, tapetowanie, fototapety. Z kolei w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, jak np. łazienka, pralnia, czy piwnica, lepiej sprawdzają się tynki cementowe lub cementowo-wapienne, które nadają się także jako podkład pod płytki ceramiczne. Tynk cementowo-wapienny jest łatwy do wykonania i zacierania oraz ma dobrą paroprzepuszczalność – woda nie gromadzi się w ścianach, umożliwiając im oddychanie. Podłoże pod tynki Każde dzieło potrzebuje solidnej bazy. Niezależnie więc od tego, czy będziemy nakładać tynk ręczny czy maszynowy, w pierwszej kolejności musimy przygotować podłoże pod tynkowanie. Niezwykle istotne jest by było ono suche, nośne, nieprzemarznięte, wolne od kurzu i innych zanieczyszczeń, mogących osłabić przyczepność. Aby uzyskać optymalne rezultaty tynkowania, zapewnić trwałość położonych tynków i zapobiec ich odpadaniu w przyszłości, powierzchnię ściany należy najpierw dokładnie oczyścić – usunąć odpadający tynk, farbę czy tapetę – a następnie starannie zagruntować i pozostawić do wyschnięcia. To, jakiego gruntu powinniśmy użyć, zależy od materiału, z jakiego wykonane są ściany. Maciej Iwaniec, Baumit: Do zwartych, gładkich, mało nasiąkliwych powierzchni betonowych, preferowany jest grunt zwiększający przyczepność (często z kruszywem) lub warstwa sczepna. Natomiast, gdy w grę wchodzą podłoża porowate, silnie chłonne, np. beton komórkowy czy cegła ceramiczna, zaleca się grunt wyrównujący chłonność, poprawiający przyczepność podłoża. Grunt można nanosić metodami malarskimi, zarówno pędzlem, jak i wałkiem. W przypadku dużych powierzchni warto ułatwić sobie pracę używając agregatu malarskiego. Przed rozpoczęciem tynkowania zaleca się zabezpieczenie wszystkich narożników nierdzewnymi profilami ochronnymi. Dodatkowo, na wszystkie miejsca narażone na pęknięcia trzeba nałożyć siatkę tynkarską. Na ścianach o dużych powierzchniach oraz tych, na których planujemy położenie płytek ceramicznych, warto zastosować listwy tynkarskie jako pomoc przy zaciąganiu i pionowaniu powierzchni. Tynkowanie ścian wewnętrznych Kolejnym krokiem po przygotowaniu podłoża pod tynkowanie, jest rozrobienie zaprawy tynkarskiej. Aby prawidłowo zarobić tynki ręczne, należy wsypać zawartość worków do pojemników zawierających odpowiednią ilość czystej wody i po nasączeniu wymieszać, aż do uzyskania jednorodnej homogenicznej (pozbawionej grudek) masy. Szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na właściwą konsystencję zaprawy, warunkowaną odpowiednim doborem proporcji poszczególnych składników (suchy materiał:woda). Najlepiej przestrzegać w tym zakresie zaleceń umieszczonych na opakowaniu. Maciej Iwaniec, Baumit: Warto mieć również na uwadze to, że gotowa zaprawa utrzymuje swoje właściwości przez około 2 godziny. Po upływie tego czasu (rozpoczęty proces wiązania) nie nadaje się do nakładania. Próba dolewania wody i ponownego użycia, grozi osłabieniem wytrzymałości tynku, a co za tym idzie – jego pękaniem i odpadaniem. W kolejnym cyklu roboczym możemy przystąpić do nakładania przygotowanej zaprawy. Możemy to zrobić ręcznie lub mechanicznie, przy użyciu odpowiedniego agregatu. Pamiętajmy jednak, że tynki gipsowe wykonuje się wyłącznie metodą jednowarstwową, a grubość jednej warstwy nie powinna przekraczać 20mm. Tynki cementowe i cementowo-wapienne również można nakładać tą metodą, jednak przy nierównych płaszczyznach oba tynki powinny być nanoszone na ścianę dwukrotnie, niekiedy nawet trzykrotnie. W takich przypadkach najpierw wykonuje się obrzutkę, czyli pierwszą, mocniejszą warstwę tynku. Im bardziej będzie chropowata, tym lepsza będzie przyczepność kolejnej warstwy. Po wyschnięciu możemy przystąpić do nakładania kolejnej warstwy tynku. Maciej Iwaniec, Baumit: Niezależnie od sposobu naniesienia tynku na ścianę czy sufit, technologia wykończenia powierzchni jest taka sama. Po nałożeniu, zaprawę równa się wstępnie łatą tynkarską typu „H”. Po związaniu wyrównuje się wszystkie nierówności za pomocą łaty trapezowej, po czym zaciera pacą styropianową, filcową lub gąbkową. Nakładanie i równanie tynków nie należy do łatwych zadań. Czynności te wymagają wytrwałości i wprawy. Dlatego też, rozpoczynając zadania związane z tynkowaniem ścian, warto zacząć od mniej reprezentacyjnych, mniejszych pomieszczeń, aby po nabraniu praktyki osiągnąć efekt końcowy, który przyniesie pełną satysfakcję.

Murowanie ścian krok po kroku. Po wyborze odpowiednich materiałów i skompletowaniu narzędzi, należy wykonać kilka kroków, zanim przejdziesz do samego stawiania ścian. Wykonaj zabezpieczenie przeciwwilgociowe – ściany muszą być odizolowane od podłoża na którym stoją, dlatego w miejscu styku fundamentów ze ścianą zewnętrzną DESKA ELEWACYJNA Deska elewacyjna to wspaniałe wykończenie naszego domu, kojarzące się z ciepłem i bezpieczeństwem. Może być wykorzystywana jako element dekoracyjny do okładania ścian, sufitów, w architekturze ogrodowej. Tworzy ciepły i niepowtarzalny klimat we wnętrzu. Łatwy montaż umożliwia stosowanie elewacji drewnianej według gustu i przeznaczenia budynku. Odpowiednio zaimpregnowana na długo zachowuje trwałość i szlachetny wygląd. Budynek niewątpliwie zyskuje na wartości i atrakcyjności, jeśli pokryje się go deskami elewacyjnymi. Nazwa elementu grubość (mm) szerokość (mm) drewno klasa Profil Soft 20 148 (w tym krycie 140) świerk/sosna A/B Profil Otoczak 24 150 (w tym krycie 140) świerk/sosna A/B Profil Otoczak Maxi 33 212 (w tym krycie 200) świerk/sosna A/B Profil P 40 150 (w tym krycie 140) świerk/sosna A/B Profil Trapez 30 215 (w tym krycie 200) świerk/sosna A/B
Suchy tynk, czyli płyty gipsowo-kartonowe, stosuje się do okładania ścian i sufitów, budowy ścianek działowych i przepierzeń. Mamy do wyboru płyty ognioodporne i wodoodporne. W tej poradzie dowiesz się jak okładać suchym tynkiem ściany.
Bloczki z betonu komórkowego to materiał na najcieplejsze mury. Ostateczna izolacyjność wznoszonych z nich ścian zależy też oczywiście od zastosowanej warstwy ociepleniowej Budujesz dom i zdecydowałeś się na ściany dwuwarstwowe? Sprawdź, z czego budować ściany zewnętrzne o takiej konstrukcji. Poznaj zalety i wady betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej oraz silikatów. Zobacz przegląd materiałów na ściany! Jakie rzeczy bierzemy pod uwagę, wybierając materiały murowe? Przede wszystkim koszty i zakładaną trwałość budynku. Znaczenie ma też to, czy jest to budowa domu od razu pod klucz, czy realizowana etapami. Dużą rolę odgrywa stopień fachowości wykonawcy. Ważne są także usytuowanie domu, stosunki wodne i warunki gruntowe panujące na działce, tempo, w jakim buduje się z danego materiału, stopień trudności jego obróbki, jego dostępność i kompletność systemu (czy w ofercie są również nadproża, elementy startowe, elementy na ściany zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Przy wyborze materiałów budowlanych istotne jest zapewnienie w domu przyjemnego mikroklimatu wpływającego pozytywnie na nasze zdrowie i samopoczucie. Pomocne będą w tym analiza składu fizycznego materiałów, a także wiedza na temat ich izolacyjności cieplnej i akustycznej. W domu ma być ciepło, a rachunki za energię powinny być niskie. Interesujące są też doświadczenia tych, którzy już zbudowali domy i w nich mieszkają. Są oni źródłem wiedzy na temat tego, jak materiały do wnoszenia ścian zewnętrznych się starzeją i sprawdzają po latach. Czy są podatne na przeróbki i zmiany w aranżacji wnętrza, czy łatwo wbija się kołki w ściany? Ciekawe są opinie specjalistów z dziedziny budownictwa, którzy wiedzą, jak interpretować parametry różnych materiałów do budowy domu. Zazwyczaj okazuje się, że zdania fachowców są podzielone, a każdy z nich ma swoje sprawdzone rozwiązanie. Autor: ZCB OWCZARY Ciepłe i trwałe mury można zbudować z różnych materiałów. Wybór najlepszego nie jest łatwy. Czym się kierować? Nowoczesne pustaki z ceramiki poryzowanej łączy się na pióro-wpust, co ogranicza powierzchnię spoin i poprawia izolacyjność całego muru. Ściany dwuwarstwowe są wciąż najpopularniejsze. Między innymi za sprawą niskiej ceny materiału oraz robocizny, ale nie tylko. Mają mur, który nie musi być gruby (zazwyczaj 18-25 cm) ani wykazywać ponadprzeciętnych właściwości termoizolacyjnych. Nie trzeba go też murować w żaden szczególny sposób. To najprostszy z możliwych do wykonania murów. Budując go, można zapomnieć o mostkach termicznych, bo i tak bryła domu zostanie szczelnie otulona ociepleniem. Termoizolacja ma zapewnić ścianom dobrą ochronę przed ucieczką ciepła z budynku. Na ociepleniu znajdzie się też tynk bądź inna okładzina elewacyjna, na przykład wykonana z desek albo płyt elewacyjnych. Zapewni ona ładny wygląd i osłoni dom przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Sprawdź też: Z czego budować ściany zewnętrzne trójwarstwowe >>> Ściany zewnętrzne: beton komórkowy Beton komórkowy powstaje powstaje w wyniku dodania pasty aluminiowej do mieszanki piasku, wapna, cementu i wody. Aluminium silnie reaguje z wapnem, dzięki czemu masa betonowa spienia się i tworzą się w niej mikrokomórki. Masa po związaniu jest formowana w bloczki, płytki bądź kształtki. Beton może mieć różną gęstość – od 350 do 700 kg/m3. Im mniejsza, tym materiał jest cieplejszy i łatwiejszy w obróbce, ale też bardziej kruchy. Do budowy ścian zewnętrznych używa się bloczków o szerokości od 18 do 48 cm. Można także kupić bloczki grubości 12 cm i płytki o grubości od 8 cm do 12 cm służące do wznoszenia ścian murowania ścian z betonu komórkowego używa się zaprawy tradycyjnej lub klejowej (cienkowarstwowej – do 3 mm). Na tradycyjną zaprawę muruje się tańsze bloczki o oznaczeniu GPLM, które mają mniejszą tolerancję wymiarową od nowocześniejszych, nadających się do łączenia zaprawą klejową. Zaprawa tradycyjna jest tańsza. Zaprawa klejowa zapewnia lepszą izolacyjność termiczną, ale znacznie komplikuje budowę – trzeba zachowywać szczególną staranność podczas poziomowania pierwszej warstwy bloczków i wyrównywać każdą kolejną przez szlifowanie. Bloczki z betonu komórkowego łączy się na wpust i wypust, co zwalnia z konieczności wykonywania spoin pionowych. Krucha struktura betonu komórkowego sprawia, że jest łatwy do szlifowania, cięcia, bez problemu wierci się w nim otwory. Niestety, z tego samego względu ma małą wytrzymałość na ściskanie – 2-4 MPa. Sprawdź też: Ile kosztuje budowa domu? Projekty małych i tanich domów wraz z kosztami budowy >>> Mały dom. 5 najlepszych projektów domów o pow. 70-80 m2 >>> TOP 5 - najlepsze projekty domów na wąską działkę >>> Kiedy do budowy domu wybrać beton komórkowy? To najlepszy z możliwych materiałów do samodzielnej budowy domu. Bloczki są dość lekkie oraz łatwe do obróbki – cięcia, wiercenia, frezowania i szlifowania. Te niskiej gęstości (350- 500 kg/m3 ) to materiał o wysokiej izolacyjności termicznej, więc warto je wybrać do budowy domów z założenia energooszczędnych. Bloczki gęstości 350 kg/m3 mają współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,090-0,095 W/(m·K). Przy takiej gęstości i grubości ściany 48 cm współczynnik U może wynieść zaledwie 0,17 W/(m2 ∙K), i to bez ocieplenia. Dodajmy, że wymagana przepisami wartość tego współczynnika nie może przekroczyć 0,23 W/(m2 ∙K). Taki sam współczynnik U (0,17 W/(m2 ∙K)) będzie mieć też ściana z bloczków szerokości 24 cm, które mają gęstość 600 kg/m3, ocieplona zwykłym białym styropianem grubości 10 cm. Istnieje jeszcze jeden powód, dla którego beton komórkowy okazuje się często najlepszym wyborem. Ten materiał sprawdza się bardzo dobrze, kiedy projekt zakłada wykonanie ścian łukowych. Bloczki da się bowiem bardzo precyzyjnie docinać, aby później zestawić je w kształt łukowy. Autor: Andrzej Szandomirski Beton komórkowy to najcieplejszy materiał murowy. Można z niego wznosić ściany jednowarstwowe albo – jeśli użyjemy węższych bloczków – ocieplone tylko 8-12 cm izolacji. Ściany zewnętrzne: ceramika poryzowana To produkty powstające z gliny wzbogaconej dodatkami zapewniającymi jej porowatość. Te dodatki w trakcie wypalania elementów w piecu spalają się. Pozostałością po nich jest porowata struktura gwarantująca wysoką izolacyjność termiczną. Ceramika poryzowana jest lżejsza i łatwiejsza w obróbce, ale za to bardziej krucha. Ściany nośne buduje się z pustaków, które mają boki wyprofilowane we wpusty i wypusty. Nie trzeba robić spoin pionowych. Pustaki łączy się na zaprawę tradycyjną lub ciepłochronną, a te, które mają szlifowane powierzchnie – na zaprawę klejową lub klej w postaci piany rozprężnej. Niektórzy producenci oferują też pustaki, z otworami wypełnionymi wełną mineralną lub perlitem, które zapewniają im jeszcze niższy współczynnik λ. Ściany z ceramiki poryzowanej należą do najdroższych. Ściany zewnętrzne: ceramika tradycyjna To budowlany klasyk do budowy ścian zewnętrznych wypierany z rynku przez ceramikę poryzowaną. Wciąż jeszcze można kupić pustaki ze zwykłej ceramiki, a także cegły. Takie elementy są twardsze i cięższe niż te z ceramiki poryzowanej, ale przy tym solidniejsze i lepiej izolują przed przenikaniem dźwięków. Ich izolacyjność termiczna jest gorsza. Do murowania ścian zewnętrznych używa się pustaków Max, U oraz cegieł kratówek – zwłaszcza K2. Są to głównie wyroby z bokami prostymi, nadające się do murowania na poziomą i pionową spoinę. Są też w sprzedaży pustaki Max i U z bokami przystosowanymi do łączenia na wpust i wypust. Muruje się je na zaprawę tradycyjną, bez wykonywania spoin pionowych. Kiedy do budowy ścian wybrać ceramikę? Ceramika to naturalny materiał z bogatą tradycją, który budzi zaufanie osób niegustujących w nowinkach technicznych. Ceramika budowlana, obecnie w znacznej większości poryzowana, zatem cieplejsza od tradycyjnej, pozwala wznosić ściany o dużej izolacyjności termicznej. Najcieplejsze są pustaki wypełnione wełną mineralną. Ich współczynnik λ = 0,081-0,084 W/(m·K). Można więc do ich ocieplania użyć mniej wełny lub styropianu niż w przypadku produktów „zimniejszych”. Szlifowane pustaki z ceramiki poryzowanej są najlepszą propozycją dla tych, którym się spieszy z budową. Można je murować na pianę poliuretanową, a to oznacza, że prace postępują znacznie szybciej, niż gdyby w użyciu była którakolwiek zaprawa. A poza tym budowa nie jest aż tak uzależniona od temperatury, bo pianę można nanosić nawet wówczas, gdy słupek rtęci spadnie do -5ºC. Jaki materiał na ściany - bloczki silikatowe, beton komórkowy, ceramika? WIDEO Z czego zbudować ściany zewnętrzne? Takie dylematy ma inwestor, który chce budować dom w technologii murowej. Odwiedzamy skład budowlany, by opowiedzieć o każdym z tych materiałów. Co na ściany - bloczki silikatowe, beton komórkowy, ceramika? Czy zmieniać materiał, który jest w projekcie? O ile nie jest to konieczne, lepiej budować z tego, co jest podane w projekcie. Zmiana jest jednak możliwa i dopuszczona przez projektanta, ale jeśli nowy budulec będzie miał inne wymiary, może spowodować trochę zamieszania. Większość bloczków i pustaków do budowy ścian dwu- i trójwarstwowych ma wysokość około 24 cm, rzadziej 25 cm. Okna mogą wypadać nieco wyżej lub niżej. To samo dotyczy nadproży oraz wieńców. Wykonawcy różnice mogą zniwelować, stosując nadmurówkę z cegieł lub bloczków o niższej wysokości bądź skracając elementy. Cegieł nie można jednak stosować do ścian jednowarstwowych. Ściany zewnętrzne: silikaty Bloczki silikatowe to najtańszy materiał do budowy domów. Twarde białe bloczki wapienno-piaskowe, mimo wykonanych fabrycznie drążeń, są ciężkie i trudne do murowania. Bloczek drążony waży 15-18 kg, a pełny 23 kg. Mają słabe właściwości termoizolacyjne. Współczynnik U nieocieplonej ściany grubości 24 cm wynosi 1,9 W/( a dla porównania taka sama ściana z betonu komórkowego odmiany 500 ma U na poziomie 0,58 W/( Ściany silikatowe za to świetnie akumulują ciepło. Tworzą tym samym rodzaj bufora utrzymującego nadwyżkę ciepła i oddającego ją powoli, gdy obniży się temperaturę w pomieszczeniach. Są również gładkie, więc zużyjesz mniej zaprawy, żeby otynkować budowane z nich mury. Za wzniesienie ścian z silikatów wykonawcy mogą zażądać więcej niż za murowanie z innych materiałów. Silikaty są natomiast dość solidnym produktem zapewniającym ścianom wysoki poziom izolacyjności akustycznej. Należą do najzdrowszych budulców dostępnych na rynku. Można je murować albo na tradycyjną zaprawę murarską albo na zaprawę klejową. Sprawdź: SILIKATY - sprawdź, zanim zaczniesz budować dom >>> Kiedy postawić na silikaty? Wybierzmy je, gdy zależy nam na ścianach wyjątkowo twardych i mocnych. Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że wymagają solidnej termoizolacji, bo nie są ciepłe. Są natomiast ciche i warto je polecić do wznoszenia wszelkich ścian wewnątrz budynku. Warto się na nie zdecydować także wtedy, gdy chcemy mieszkać w przyjemnym mikroklimacie i nie lubimy, gdy zmiany temperatury w domu następują nagle. Silikaty są ciężkie i mają dużą gęstość, dlatego bardzo dobrze akumulują ciepło. Powoli się nagrzewają i stopniowo wychładzają. Tworzą zatem bufor cieplny w budynku chroniący przed nagłymi wahaniami temperatury. Jeśli inwestor chce budować w sposób ekologiczny, silikaty są najlepszym wyborem spośród opisywanych tu materiałów. Do ich wytworzenia nie używa się szkodliwych substancji chemicznych, a proces produkcji jest z pewnością mniej energochłonny niż wypalanie gliny. Jak wykazują badania, wyroby silikatowe wykazują też najniższą promieniotwórczość naturalną ze wszystkich materiałów budowlanych. Autor: Andrzej T. Papliński Ściany zewnętrzne: keramzytobeton To beton, w którym kruszywem jest keramzyt, czyli mieszanka gliny oraz łupków spiekanych w temperaturze 1200ºC i w efekcie zyskujących formę porowatych granulek. Z keramzytobetonu robi się pustaki oraz bloczki wypełnione styropianem. Jedne i drugie są przeznaczone do łączenia na wpust i wypust. Dodatkowo można kupić keramzytobetonowe belki nadprożowe do ścian działowych, a także nadprożowe kształtki U. Producenci keramzytobetonu oferują również systemy stropowe i bloczki do budowy fundamentów. Pustaki do ścian nośnych mają szerokość od 17,1 cm do 36,6 cm, bloczki z ociepleniem – 42 cm, a elementy do ścian działowych 7-11,5 cm. Komu polecamy keramzytobeton? Wybór keramzytobetonu sugerujemy wszystkim szukającym budulca na ściany lekkie, ciepłe i ciche. Bloczki i pustaki z tego materiału dobrze spełniają wszystkie te kryteria. Wśród elementów z keramzytobetonu znajdziemy bloczki wypełnione styropianem. Można z nich budować nawet ściany nieocieplone, a i tak z powodzeniem uda się spełnić surowe wymogi dotyczące izolacyjności termicznej. Ściany z keramzytobetonu łatwo też wykończyć tynkiem, bo dobrze trzyma się ich chropowatej powierzchni. Keramzyt można również śmiało polecić tym, którzy zamierzają zbudować bardzo ciche ściany wewnętrzne. Do tego celu przeznaczone są specjalne pełne bloczki akustyczne. Autor: Andrzej Szandomirski Z czego budować ściany? Wybór redakcji Najcieplejsze. Porównując materiały na ścianę dwuwarstwową grubości 24-25 cm, najcieplejsza będzie ta z bloczków betonu komórkowego, bo mają one współczynnik przewodzenia ciepła λ nawet 0,11 W/(m·K) dla gęstości 400 kg/m3. Jeśli ocieplimy je 10-centymetrową warstwą styropianu o współczynniku λ = 0,040 W/( ściana będzie miała współczynnik U bliski 0,21 W/( Pustaki ceramiczne grubości 25 cm mają λ na poziomie nie mniejszym niż 0,21 W/( i żeby ściana miała podobny współczynnik U, do jej ocieplenia trzeba by zastosować 14 cm takiego samego styropianu. Gdybyśmy jednak sięgnęli po pustaki ceramiczne wypełnione wełną, sama ściana grubości 30 cm miałaby U = 0,24-0,26 W/( jednak pod warunkiem że do murowania zostałaby użyta piana poliuretanowa. Po jej ociepleniu materiałem podobnej izolacyjności jak wcześniej o grubości 10 cm U ściany osiągnęłoby aż 0,15 W/( Najcieplejszym materiałem do murowania są obecnie pustaki keramzytobetonowe wypełnione polistyrenem (Hot Blok). Buduje się z nich mury jednowarstwowe grubości 42 cm o współczynniku U = 0,15 W/( Najcichsze. Jeśli chodzi o izolacyjność akustyczną, nic nie zagrozi keramzytobetonowi, ale tylko jeżeli ściana powstaje z pełnych bloczków. Ich wskaźnik izolacyjności akustycznej Rw przy grubości muru 18 cm wynosi 58 dB. Warto też pamiętać, że gruby tynk (1,5-2 cm) poprawi izolacyjność o dodatkowe 2-3 dB. Najłatwiejsze w budowie. Będą to lekkie i łatwe do cięcia bloczki betonu komórkowego. Mają pióra i wpusty, dzięki którym nie trzeba już robić spoin pionowych między elementami. Uchwyty wyprofilowane w bocznych krawędziach znacznie ułatwiają przenoszenie. Bruzdy instalacyjne i otwory da się w nich wykonać, nawet używając prostych ręcznych narzędzi. Zaletą betonu komórkowego jest też to, że nawet gdy któraś warstwa nie wyjdzie idealnie prosto, można ją wyrównać, szlifując bloczki. Najtańsze. Choć najmniej za sztukę kosztują bloczki silikatowe, to metr kwadratowy wymurowanej z nich ściany jest droższy niż w przypadku pozostałych produktów. Najtańsze są ściany murowane na zwykłą zaprawę cementowo-wapienną. Najmniej zapłacimy za wznoszone tak ściany z ceramiki (od 60 zł/m2). Nieco droższe są ściany z betonu komórkowego (od 68 zł/m2) i keramzytobetonu (ok. 70 zł/m2). Najdroższe są silikaty (od 82 zł/m2). Najsolidniejsze. Jeśli za wyznacznik solidności uznamy wytrzymałość materiału na ściskanie, to liderem zostają silikaty. Bloczki wapienno-piaskowe mają bowiem wytrzymałość w przedziale 10- 25 MPa.

Deska elewacyjna na budynku, czyli rodzaje materiału, montaż oraz ceny desek na elewację. Po dokładnym umyciu, deski elewacyjne traktujemy specjalnymi impregnatami przeznaczonymi do zabezpieczenia drewna przed wilgocią, grzybami i pleśniami, a także działaniem czynników atmosferycznych. Najczęściej w tym celu wybieramy lakiery

Własne cztery ściany mają zapewniać nam poczucie bezpieczeństwa i ciepła. Dlatego planując budowę domu, trzeba gruntownie przemyśleć zarówno wybór technologii, jak też materiałów, z których zostaną wykonane ściany. Powszechnie wiadomo, że ściana domu musi być wytrzymała i w miarę możliwości odporna na zniszczenia. Powinna także skutecznie chronić domowników przed zimnem i hałasem z zewnątrz. Jakie materiały budowlane zagwarantują nam taki efekt? Ściany zewnętrzne – technologia budowy i materiały Pierwszym krokiem podczas planowania budowy domu jest wybór technologii – od tego zależy również konstrukcja ścian. Możemy zdecydować się na drewniany dom szkieletowy lub budownictwo pasywne czy energooszczędne – jednak takie metody są popularne głównie na zachodzie, zaś w Polsce dopiero raczkują, więc trzeba liczyć się ze znacznie większymi kosztami budowy. Obecnie najczęściej wykorzystywana jest technologia murowana. W takim wypadku mamy do dyspozycji kilka rodzajów materiałów, których można użyć do postawienia ścian zewnętrznych. Należą do nich: pustaki ceramiczne, bloczki z betonu komórkowego, silikaty, keramzytobeton. 1. Materiały ceramiczne do budowy ścian - opłacalność Ceramika jest wykorzystywana w budownictwie od wieków, choć z upływem czasu w technice jej wykonania nastąpiły spore zmiany. Dziś stosuje się zazwyczaj pustaki ceramiczne poryzowane, z charakterystycznymi drążeniami i porowatą strukturą, która pomaga uzyskać większą izolację termiczną ściany. Pustaki skonstruowane są na zasadzie piór i wpustów, więc do ich łączenia możemy użyć pianki poliuretanowej lub cienkowarstwowej zaprawy. W takiej sytuacji spoiny pionowe nie są konieczne. Aby zmniejszyć współczynnik przewodzenia ciepła, a tym samym zapewnić jeszcze lepszą izolację, możemy zastosować pustaki wypełnione wełną mineralną. Niestety, ściany z ceramiki, mimo wielu zalet, są jednak najdroższym rozwiązaniem. Średnia cena za jedną sztukę o wymiarach 23,5x32,5x25 to 4-5 zł (w Leory Merlin pustak ceramiczny o tych wymiarach kosztuje 4,48 zł - dane z r.). Pustaki ceramiczne do budowy ścian - pokaz murowania podczas Akademii Budowy 2. Bloczki z betonu komórkowego - oszczędność na izolacji Tańsze i równie efektywne będzie postawienie ścian nośnych z bloczków betonowych – z betonu komórkowego. Warto zwrócić uwagę na właściwości betonu, z jakiego zostały wykonane bloczki. Jeżeli chcemy zapewnić sobie dobrą termoizolację, należy wybrać beton o jak najmniejszej gęstości. Nowoczesne bloczki betonowe mogą być łączone cienkowarstwową zaprawą klejową, która również lepiej wpływa na izolację cieplną niż tańsza zaprawa tradycyjna. Jednak niezależnie od rodzaju bloczków i zaprawy, beton komórkowy charakteryzuje się najwyższym poziomem izolacji termicznej, więc ściana zewnętrzna wybudowana z tego materiału może być jednowarstwowa i nie wymaga bardzo mocnej dodatkowej izolacji. Cena takiego bloczku z betonu komórkowego to 3,75 zł za sztukę (cena ze sklepu Castorama, lokalizacja Gdańsk-Oliwa, oferta z dnia Głos PSB Beton komórkowy do budowy ścian 3. Bloczki silikatowe - dobra izolacja akustyczna Jeżeli zależy nam na jak najniższych kosztach budowy domu, możemy zastosować silikaty, czyli bloczki wapienno-piaskowe. Niestety, w takim wypadku trzeba się liczyć zarówno z trudnościami w trakcie budowy, jak też z niskim poziomem izolacji termicznej. Z drugiej strony, ściany silikatowe skutecznie zatrzymują ciepło, zatem nawet po wyłączeniu ogrzewania w domu przez dłuższy czas nie będzie zimno. Możemy także liczyć na bardzo dobrą izolację akustyczną ścian domu. Cena bloczku silikatowego to 3,92 zł za sztukę (oferta sklepu Realbud, dane z Ytong Bloczki silikatowe do budowy ścian zewnętrznych 4. Keramzytobeton - czy się opłaca? Zastosowanie betonu z dodatkiem keramzytu, czyli materiału ceramicznego, również ma swoje zalety. Należy do nich przede wszystkim lekkość i trwałość tworzywa oraz niezbyt trudne łączenie pustaków wyposażonych we wpusty i pióra. Poza tym, jeżeli zastosujemy bloczki keramzytobetonowe ze specjalną wkładką (podobnie jak w przypadku pustaków ceramicznych), ściana nie będzie wymagała zaawansowanego docieplania, nawet jeżeli będzie jednowarstwowa. Tańsze jednak są pustaki o mniejszej grubości, wymagające dodatkowej warstwy izolacyjnej. Dobrej jakości bloczek z betonu z dodatkiem keramzytu to koszt 4,90 zł za sztukę (cena z oferty sklepu EkoPustaki, dane z Marbet Pustak z keramzytu do budowy ścian Ściany działowe: jaki materiał opłaca się wybrać do budowy? W przypadku ścian działowych możemy zastosować podobne materiały, jak do ścian nośnych. Możemy zatem wykorzystać zarówno beton komórkowy, jak też pustaki ceramiczne czy silikatowe. Każdy z tych produktów zapewni nieco inne parametry akustyczne, np. keramzytobeton czy silikaty lepiej izolują dźwięki niż beton komórkowy czy ceramika. Oprócz tych najbardziej popularnych tworzyw, do postawienia ścian działowych możemy użyć także płyt gipsowych. W zależności od tego, jaka jest przewidywany poziom wilgotności powietrza w danym pomieszczeniu (czyli, prościej mówiąc, czy będzie to salon, czy łazienka), stosuje się płyty standardowe lub impregnowane. Ich atutem jest korzystny wpływ na klimat panujący w pomieszczeniach oraz łatwość montażu, jednak to rozwiązanie jest także dość drogie w porównaniu do pozostałych. Wybierając materiał na ściany, warto kierować się nie tylko ceną samego materiału budowlanego, ponieważ to, co najtańsze, nie musi być najbardziej opłacalne. Warto zatem wziąć pod uwagę zarówno cenę, jak i właściwości materiału, które wpływają na całościowy koszt wykonania ścian wraz z ociepleniem oraz późniejsze koszty utrzymania domu. Proponowane dla Ciebie

Woda nie tylko jest niezbędna do wzniesienia budynków, a później do ich prawidłowej eksploatacji, lecz i po zakończeniu prac budowlanych występuje w samym budynku i w jego otoczeniu we wszystkich swoich stanach skupienia (stałym, ciekłym i gazowym) oraz pod różnorakimi postaciami: opadów deszczu i śniegu, mgły, wilgoci i wody zawartej w gruncie itp., prowadząc – gdy obiekt nie

Cz. 3. Materiały okładzinowe kamienne i kamiennopochodne FOT. 2. Okładzina ścienna z falistych płyt azbestowo-cementowych Archiwum autora Współczesne materiały elewacyjne stosowane w technologii lekkiej obudowy ściennej oraz lekkich ścian osłonowych pozwalają na tworzenie różnorodnych form architektonicznych. Związane jest to z ogromnym rynkiem materiałów budowlanych, które można zastosować na zewnętrzne elementy ścian. Zobacz także mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Przegląd technologii stosowanych do wykonywania ścian działowych Przegląd technologii stosowanych do wykonywania ścian działowych Jakie są technologie wykonywania ścian działowych i co należy wziąć pod uwagę dobierając odpowiedni system? Jakie są technologie wykonywania ścian działowych i co należy wziąć pod uwagę dobierając odpowiedni system? 4 ECO Sp. z Co zrobić z niewystarczająco docieplonym budynkiem? Co zrobić z niewystarczająco docieplonym budynkiem? Od lat 90. trwa w Polsce termomodernizacja wszelkich obiektów budowlanych, przejawiająca się docieplaniem ścian zewnętrznych styropianem. Zalecana grubość styropianu do izolacji zmienia się co kilka... Od lat 90. trwa w Polsce termomodernizacja wszelkich obiektów budowlanych, przejawiająca się docieplaniem ścian zewnętrznych styropianem. Zalecana grubość styropianu do izolacji zmienia się co kilka lat. I tak pierwsze docieplenia były na styropianie o grubości 4 cm, obecnie to 20 cm styropianu grafitowego. TRUTEK FASTENERS POLSKA Wzmacnianie bydynków wielkopłytowych w systemie TRUTEK TCM Wzmacnianie bydynków wielkopłytowych w systemie TRUTEK TCM TRUTEK FASTENERS POLSKA jest firmą specjalizującą się w produkcji najwyższej jakości systemów zamocowań przeznaczonych do budownictwa lądowego, drogowego i przemysłu. W ofercie firmy znajdują się wyroby... TRUTEK FASTENERS POLSKA jest firmą specjalizującą się w produkcji najwyższej jakości systemów zamocowań przeznaczonych do budownictwa lądowego, drogowego i przemysłu. W ofercie firmy znajdują się wyroby tradycyjne – od wielu lat stosowane w budownictwie, a także nowatorskie, zaawansowane technologicznie rozwiązania gwarantujące najwyższy poziom bezpieczeństwa. Abstrakt W artykule przedstawiono stosowane na obudowach ściennych zewnętrznych materiały kamienne i kamiennopochodne. Omówiono charakterystyczne parametry materiałów. Przedstawiono różnice występujące w sposobach montażu, wielkościach obciążenia. Przedstawiono właściwości przegród wykonanych z kamienia oraz powstających z materiału kamiennego. Materials and components used to produce light claddings. Part 3: Stone and stone-based cladding materials The article presents stone and stone-based materials used in external wall cladding. Characteristic parameters of these materials are discussed, with presentation of differences in installation methods and loads, as well as the properties of space dividing elements made of stone and formed of stone-based materials. Wokół nas jest wiele obiektów zarówno przemysłowych, jak i użyteczności publicznej, w których zastosowano na zewnętrzne elementy ścienne materiały metalowe [1] w postaci blach fałdowych, kaset, kasetonów, paneli dających przegrody nieprzezierne, a także obiekty z wielką liczbą przegród szklanych pozwalających w dowolny sposób kształtować dostęp światła i energii słonecznej do pomieszczeń i poprawiających samopoczucie osób przebywających godzinami w obiektach biurowych, handlowych czy użyteczności publicznej [2]. Uzupełnieniem wymienionych materiałów osłonowych jest znaczna grupa materiałów, które dzięki właściwościom technicznym, a przede wszystkim bardzo dobrej odporności na działanie zewnętrznych warunków atmosferycznych, nadają się do wykonania zewnętrznych elementów okładzinowych. Wśród materiałów tych można wyróżnić: wszelkiego rodzaju materiały kamienne stosowane na okładziny, materiały ceramiczne (w formie płaskiej i przestrzennej), wyroby wykonane na bazie gipsu, wszelkiego rodzaju materiały kompozytowe wykonane na bazie materiałów metalowych, cementowych, drewnianych, tworzyw sztucznych i materiałów kamiennych, tworzywa sztuczne. Tak duża liczba materiałów o różnych cechach fizycznych, estetycznych i technologicznych pozwala na kształtowanie i tworzenie przez architektów ciekawych rozwiązań wizualnych wszelkiego rodzaju obiektów budowlanych, często z możliwością łącznia ich różnych typów w jeden obiekt lub elewację. FOT. 1. Okładzina z blachy metalowej kształtowana kopertowo; fot. archiwum autora Wiele z wymienionych materiałów okładzinowych może być montowanych na obiektach niezależnie od warunków atmosferycznych, przez co bardzo dobrze wpisują się one w tendencję rozciągnięcia okresu robót budowlano-montażowych na cały rok kalendarzowy. W latach 60. i 70. ubiegłego wieku podstawowymi materiałami okładzinowymi lekkich ścian osłonowych, stosowanymi w naszym kraju, były różnorodne profilowane elementy w postaci blach stalowych lub aluminiowych (FOT. 1 i FOT. 2). Ubogą wówczas ofertę uzupełniały bardzo odporne i łatwe w zastosowaniu i montażu płyty włókno-cementowe typu eternit, zawierające w składzie niepożądane obecnie włókna azbestowe. Płyty te produkowane były w postaci wyrobów płaskich i fałdowanych, nadających się z uwagi na swe parametry techniczne i użytkowe na elementy ścienne i dachowe [3]. Poza tym ściany wykonywane były z użyciem wyrobów drewnianych, drewnopochodnych odznaczających się małą odpornością na oddziaływania korozyjne i eksploatacyjne. Do lekkiej obudowy zalicza się wszelkiego rodzaju dachowe i ścienne przegrody wykonywane w technologii lekkiej (RYS. 1) oraz różnego rodzaju okładziny elewacyjne stosowane do budowy ścian warstwowych, w tym ścian wentylowanych, a także do renowacji i termomodernizacji [4] starych obiektów budowlanych (RYS. 2). RYS. 1-2. Przykłady zastosowania materiałów okładzinowych w przegrodzie budowlanej typu ściana osłonowa (1) i typu okładzina ścienna (2): 1 -okładzina wewnętrzna, 2 - ściana konstrukcyjna, 3 - konstrukcja nośna przegrody, 4 - podkonstrukcja nośna okładziny, 5 - warstwa izolacji paroszczelnej, 6 - warstwa izolacji termicznej, 7 - warstwa izolacji wiatroszczelnej, 8 - wentylowana pustka powietrzna, 9 - materiał okładziny zewnętrznej (elewacyjnej); rys. archiwum autora Okładziny elewacyjne Okładzina elewacyjna to zewnętrzna warstwa ściany budynku nakładana w celu jej wzmocnienia, ochrony przed zniszczeniem, zawilgoceniem lub dla ozdoby. Warstwa ta nazywana jest często z angielska rainscreen (przeciwdeszczowa). Może być metalowa, betonowa, drewniana, ceramiczna, szklana, kamienna, z tworzywa sztucznego lub kompozytu. Materiały stosowane na okładziny elewacyjne wytwarzane są w różnych kształtach, kolorach, wymiarach i z różnych materiałów w celu wykonywania z nich zewnętrznej warstwy elewacyjnej na ścianie budynku wykonanego z betonu, cegły lub innych materiałów masywnych. Z uwagi na pozostawianą pustkę powietrzną między materiałem okładzinowym a konstrukcją ściany, tego typu rozwiązanie często nazywane jest elewacją wentylowaną, fasadą zimną lub ścianą osłonową nieizolowaną. Zgodnie z normą PN-EN 13119:2009-11 [5] ściana osłonowa nieizolowana to rodzaj ściany osłonowej, w której część zewnętrzna osłania powietrzną przestrzeń wentylowaną, a izolacja termiczna oraz uszczelnienie są montowane na przegrodzie wewnętrznej. Okładziny elewacyjne są elementami najbardziej wystawionymi na działanie czynników środowiskowych typu temperatura, woda czy wilgotność powietrza. Dlatego przy projektowaniu tej warstwy ściennej należy szczególną uwagą poświęcić takim aspektom, jak wpływ temperatury powietrza zewnętrznego i energii cieplnej słońca nagrzewającej okładzinę i elementy ją podtrzymujące. W lecie temperatura powietrza osiąga wartości 34-40°C [6]. Okładziny ścienne, zwłaszcza te wykonane w ciemnych kolorach, znajdujące się w pełnym słońcu, mogą zostać ogrzane w tym czasie do temp. 70-80°C. W naszych warunkach klimatycznych nie należy zapominać również o temperaturach okresu zimowego, które mogą spadać do –32°C [6]. Każdy materiał okładzinowy i podkonstrukcji nośnej ma własne wartości współczynnika rozszerzalności termicznej, które trzeba uwzględnić przy określaniu gabarytów elementów okładzinowych, szerokości szczelin między elementami, rozmieszczenia stałych i przesuwnych punktów mocujących podkonstrukcji i samej okładziny. Również wpływ zmian spowodowanych wilgocią na materiały ceramiczne oraz niektóre kompozytowe musi być brany pod uwagę. Powierzchniowe elementy okładzin zewnętrznych przejmują oddziaływania prędkości wiatru jako pierwsze, należy więc to uwzględnić przy doborze elementów okładzinowych, przy określaniu warunków ich podparcia i mocowania do podkonstrukcji. Trzeba zwrócić uwagę na niejednorodny rozkład wartości obciążenia wiatrem na powierzchni elewacji z uwagi na warunki przepływu mas powietrza, szczególnie w strefach narożnych [7]. Na warunki obciążenia wiatrem wpływ ma również usytuowanie obiektu względem sąsiedniej zabudowy. Każdy materiał okładzinowy charakteryzuje się innymi parametrami wytrzymałościowymi i sztywnościowymi, które muszą być również brane pod uwagę. Warunki połączenia okładziny z podkonstrukcją muszą uwzględniać podatność i okładziny, i podkonstrukcji. Oprócz tego połączenie okładziny z podkonstrukcją oraz sam ruszt muszą być w stanie zrekompensować wszelkie ruchy samego obiektu spowodowane przemieszczeniami jego konstrukcji, np. na skutek jego osiadania, obciążenia użytkowego oraz spowodowane drganiami. Elementy składowe fasady zimnej (elewacji wentylowanej) to: zewnętrzna obudowa (w postaci płyt cementowych, kamiennych, ceramicznych, drewnianych, drewnopochodnych, tworzyw sztucznych, metali, laminatów, kompozytów) mocowana do rusztu nośnego pod okładzinę, ruszt nośny (wykonany najczęściej z metalu lub drewna) przymocowany punktowo do ścian zewnętrznych budynku lub konstrukcji szkieletowej ściany osłonowej, elementy mocujące okładzinę zewnętrzną do rusztu oraz ruszt do ściany konstrukcyjnej, różne materiały izolacyjne: paro- i wiatroizolacje oraz izolacje termiczne (np. wełna mineralna, wełna mineralna powlekana welonem szklanym, wełna hydrofobizowana, folia paroprzepuszczalna, wiatroizolacja). Między warstwami izolacyjnymi a elementami okładzinowymi pozostawiona jest warstwa powietrza. Konstrukcja elewacji wentylowanej powinna zgodnie z europejskimi wymaganiami ETAG 034 [8], [9] spełniać następujące wymagania: odległość między elementami obudowy i warstwą izolacyjną lub podłożem (przestrzeń wentylowana) powinna wynosić co najmniej 20 mm. Przestrzeń ta może być zmniejszona miejscowo o 5-10 mm; powierzchnia przekroju szczeliny wentylacyjnej w dolnej części budynku oraz przy krawędzi dachu powinna wynosić nie mniej niż 50 cm2 na metr bieżący długości. Elewacje wentylowane należy projektować i wykonywać zgodnie z Warunkami Technicznymi wykonania i odbioru elewacji wentylowanych [7], wydanymi przez ITB w Warszawie. Do obrotu i stosowania w budownictwie [10] należy stosować systemy elewacyjne posiadające aktualną Europejską Ocenę Techniczną lub Aprobatę Techniczną. Naturalne materiały kamienne Materiały z kamienia naturalnego od dawna wykorzystywane były jako podstawowy materiał budowlany. Materiał ten był stosowany na elementy konstrukcyjne i elementy dekoracyjne - szczególnie elewacyjne w reprezentacyjnych obiektach użyteczności publicznej. Obecnie z uwagi na warunki ekonomiczne, tempo realizacji, a w szczególności koszt samego materiału, kamień naturalny wykorzystywany jest w postaci cienkich płyt służących do okładania elewacji obiektów budowlanych. Kamienne okładziny mogą być układane na elewacjach z zastosowaniem różnego rodzaju zaprawy, lecz z uwagi na warunki wilgotnościowe przegród zewnętrznych (szczególnie z uwagi na duży opór dyfuzyjny materiałów kamiennych) mogą prowadzić do wykraplania się pary wodnej wewnątrz przegród ściennych. Wiele obiektów z tak wykonaną okładziną elewacyjną boryka się z problemami estetycznymi czy użytkowymi [11]. RYS. 3-4. Sposób mocowania okładzin kamiennych: poziomy (3), pionowy (4): 1- kotwa stabilizująca, 2 - kotwa nośna, 3 - obszar obciążenia przypadający na kotwę; rys. archiwum autora Współcześnie znane są również rozwiązania umożliwiające montaż cienkich okładzin kamiennych o masie do 40 kg/m2 metodą klejenia bezpośrednio do warstw izolacyjnych, takich jak styropian EPS 80 lub 100 czy nawet wełna mineralna [12]. W przypadku okładzin kamiennych w przegrodach zewnętrznych wentylowanych stosowane są dwa systemy montażu płyt na elewacji. Pierwszy stosowany jest od bardzo dawna i polega na montażu płyt na indywidualnych kotwach montowanych do części nośnej ściany, w którym to wyróżnia się kotwy nośne i stabilizujące (RYS. 3-4 i RYS. 5). RYS. 5. Przykład kotwy osadzanej w murze; rys. Halfen RYS. 6. Przykład kotwy dyblowej; rys. Halfen Połączenie okładziny z kotwą wykonane jest na grubości materiału kamiennego w postaci okrągłego metalowego trzpienia, cała kotwa osadzana jest zaś w uprzednio nawierconych otworach. Kotwy mogą być umieszczane w szczelinie pionowej lub poziomej, zależnie od przyjętego sposobu montażu elementów okładzinowych. Ten typ montażu wymaga grubszych płyt okładzinowych (3-4 cm) oraz bardzo licznych przebić przez warstwę izolacyjną, przez co tworzą się liczne mostki termiczne i nieciągłości izolacji. Kotwy w tradycyjnym podejściu osadzane są w otworach o głębokości 8-12 cm, wykonanych w murze, które następnie wypełnia się zaprawą cementową szybkowiążącą. Kotwy muszą być każdorazowo wykonane ze stali nierdzewnych. W nowszych rozwiązaniach stosowane są łączniki dyblowe do ścian (RYS. 6). Systemy zawieszania okładzin kamiennych oparte na rusztach nośnych pozwalają na zastosowanie cieńszych płyt kamiennych dwu-, a nawet jednocentymetrowych, co znacznie zmniejsza ciężar warstwy okładzinowej oraz znacznie ogranicza liczbę przebić wykonywanych przez warstwę izolacji termicznej ściany. Wymaga to jednak stosowania odpowiednich rusztów i połączeń dyblowych między płytą kamienną a stosowanym wieszakiem mocującym płytę kamienną (FOT. 3). W przypadku zastosowania widocznych systemów mocowania, okładzina kamienna może być zmniejszona nawet do ok. 1 cm (FOT. 4). FOT. 3. Przykład mocowania grubej okładziny kamiennej na dodatkowym ruszcie; fot. Halfen FOT. 4. Mocowanie cienkich okładzin na widoczne klipsy wykonane na ruszcie metalowym; fot. Vespol Płyty kamienne Płyty kamienne niezależnie od sposobu montażu powinny być montowane z niewypełnionymi fugami o szer. 6-8 mm (50 cm2/m2 okładziny). Ma to zapewnić możliwość wentylacji ściany oraz umożliwić swobodę odkształceń termicznych kamienia, swobodę drgań spowodowanych ruchem samochodowym, ruchy i odkształcenia płyt pod wpływem oddziaływania wiatru, wyrównanie ciśnienia przed i za płytą w warunkach silnego wiatru oraz ukryć grubość zastosowanych kotew. W naszych warunkach klimatycznych najczęściej okładziny elewacji zewnętrznej wykonuje się z takich kamieni naturalnych, jak granit, piaskowiec, trawertyn. Kamień naturalny jest materiałem ciężkim i wymaga odpowiednio dużej nośności kotew oraz rusztów (TABELA 1). Z uwagi na naturalny charakter materiałów należy każdorazowo zweryfikować warunki nośności na zginanie i wytrzymałość na ściskanie poszczególnych rodzajów kamienia pochodzących z różnych złóż (TABELA 2). Wpływać to będzie istotnie na warunki mocowania tego materiału w różnych miejscach eksploatacji elementu okładzinowego na elewacji budynku. TABELA 1. Ciężar materiałów kamiennych według norm projektowania budowlanego TABELA 2. Przykładowe zestawienie cech fizycznych i wytrzymałościowych materiałów kamiennych [15] Wypełnienie fug między płytami kamiennymi materiałem trwale plastycznym dopuszczone jest jedynie w strefach ogólnodostępnych ciągów komunikacyjnych w celu ograniczenia możliwości wypełnienia ich różnego rodzaju śmieciami. Wypełnienie fug musi być zrekompensowane przez zastosowanie większych szczelin u podstawy elewacji. W przypadku materiałów naturalnych mamy do dyspozycji różne formy wykończenia ich powierzchni: piłowana, szlifowana, polerowana, promieniowana czy piaskowana, łupana, groszkowana. W przypadku okładzin o powierzchni chropowatej należy dodatkowo rozważyć wykonanie powłok impregnujących oraz antygrafitti, które należy odnawiać w określonym przez producenta interwale czasowym. Elewacje wykonane z naturalnej okładziny kamiennej charakteryzują się odpornością na ogień. Nośność i stateczność okładziny uzależnione są od warunków nośności stalowych kotew utrzymujących elementy kamienne. Materiały kamienne przetworzone Nowoczesne materiały okładzinowe, produkowane z odnawialnego surowca naturalnego, jakim jest bazalt, łączą zalety skały wulkanicznej (w zakresie trwałości) oraz drewna (w zakresie łatwości obróbki i kształtowania na placu budowy). Z bloku skalnego o objętości 1 m3 można wyprodukować ponad 400 m2 takich płyt. Powstają one w procesie sprasowania płyty wełny skalnej (mineralnej) z termoutwardzalnym lepiszczem syntetycznym. Powierzchnie płyty w zależności od oczekiwań inwestora i potrzeb architektonicznych można wykonać w różnych fasonach i deseniach. Są odporne na zmiany wilgotności i temperatury. Cechą charakterystyczną tych wyrobów pochodzenia naturalnego jest zdecydowanie mniejsza gęstość objętościowa w porównaniu z materiałem kamiennym. Na rynku dostępne są wyroby do następujących zastosowań: wyrób standardowy przeznaczony na fasady wentylowane i ­rozwiązania detali w obrębie dachu dla budownictwa powszechnego, wyrób stosowany w przypadku wymaganej większej wytrzymałości mechanicznej płyt, przez co odpowiedni do instalacji np. na strefie przyziemia, w obrębie publicznych ciągów komunikacyjnych, zwiększonego obciążenia, płyty stosowane na fasady, w których wymagane są podwyższone wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego. Materiał charakteryzuje się niewielkim ciężarem własnym oraz możliwością wytwarzania dużych rozmiarów płyty. Wykazuje stabilność wymiarową zarówno pod względem temperaturowym, jak i reakcji na zmiany wilgotności względnej powietrza. Lekkie płyty elewacyjne mogą być mocowane do indywidualnych i systemowych rusztów nośnych, które wielokrotnie mniej przebijają powłoki izolacyjne i tworzą mniej mostków termicznych. Płyty te mogą być mocowane do rusztów: drewnianych - wymagane jest drewno w klasie C18, C24, zgodnie z normą PN-EN 338:2016-06 [16].W przypadku mocowania mechanicznego listwy powinny mieć grubość co najmniej 28 mm, a szerokość odpowiednio - min. 70 mm w miejscu spoin i co najmniej 45 mm w miejscu podpór łączniki powinno stosować się wówczas gwoździe pierścieniowe lub wkręty wykonane ze stali odpornej na korozję - zgodnie z normą PN-EN 10088-1:2014-12 [17] (AISI 316).Przy stosowaniu tego typu rusztów należy zwrócić uwagę na konieczność instalacji izolacji na styku płyt okładzinowych z rusztem nośnym w postaci uszczelki piankowej z EPDM; aluminiowych - dla podkonstrukcji aluminiowych powinny być stosowane kształtowniki wytłaczane ze stopu AW-6060 w stanie T6 lub T66 zgodnie z EN 755-2:2016-05 [18].Minimalna grubość aluminiowego profilu montażowego powinna wynosić 1,5 łączniki należy stosować nity ślepe z łbami płaskimi wykonanymi z aluminium i gwoździem ze stali nierdzewnej; stalowych - dla podkonstrukcji stalowych wykonanych ze stalowych profili zimnogiętych powinny być spełnione następujące warunki montażowe:- grubości min. 1 mm i zastosowanie stali S320GD+Z według normy PN-EN 10346:2015-09 [19].Dla stali gorącowalcowanych gatunku S235JR zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 10025-2:2007 [20] minimalna grubość profilu powinna wynosi min. 1,5 mm, a profile powinny być zabezpieczone antykorozyjną powłoką cynkową lub cynkowo-aluminiową dobraną stosowanie do warunków pracy obiektu zgodnie z normą PN-EN ISO 12944-2:2001 [21], z możliwością wykonania zabezpieczenia zanurzeniowego zgodnie z normą PN-EN ISO 1461:2011 [22].Na łączniki należy wówczas stosować nity ślepe z łbami płaskimi wykonane ze stali odpornej na korozję zgodnie z normą PN-EN 10088-1:2014-12 [17] (AISI 304Cu, 321). Mogą być również stosowane rozwiązania niewidocznego mocowania - np. przez zastosowanie techniki klejenia liniowego stosowanego do mocowania na rusztach drewnianych i aluminiowych. Wymagania odnośnie rusztów nośnych pod okładziny z paneli z wełny mineralnej są identyczne jak dla innych materiałów kompozytowych, laminatów stosowanych w okładzinach elewacyjnych. Płyty muszą być mocowane do konstrukcji nośnej stosownie do warunków obciążenia wiatrowego i ciężaru płyty oraz warunków znacznej rozszerzalności termicznej materiałów konstrukcyjnych rusztu nośnego i płyty elewacyjnej. Przy projektowaniu rozkładu punktów mocowania należy odpowiednio ustalić usytuowanie punktów stałych, ślizgowych i ruchomych mocujących płytę do rusztu nośnego, aby zapewniona była swoboda przemieszczeń spowodowanych odkształceniami termicznymi materiałów i wynikającymi z ich odkształceń pod wpływem działających obciążeń. Układ tych punktów mocowania musi być skorelowany ze sposobem łączenia elementów liniowych rusztu nośnego z konsolami nośnymi mocowanymi na murze obiektu. Poszczególne elementy liniowe rusztu nośnego, na których występuje styk płyt okładzinowych oraz podparcie pośrednie płyty, należy mocować tylko do jednej konsoli w sposób stały, a do pozostałych w sposób umożliwiający wymagany przesuw. Na FOT. 5-6 przedstawiono przykład elewacji z okładziną montowaną na nity do podkonstrukcji aluminiowej. FOT. 5-6. Przykład elewacji z okładziną montowaną na nity do podkonstrukcji aluminiowej; fot. archiwum autora Podsumowanie Elewacje obiektów budowlanych wykonane z kamienia były i będą jeszcze długo stosowane przez architektów. Materiał, choć znany od dawna, wpisuje się dobrze w najnowsze technologie tworzenia warstwowych przegród ściennych z wentylowaną pustką powietrzną. Jego ograniczeniem jest znaczny koszt oraz ciężar takiej elewacji. Nowym materiałem wytwarzanym z naturalnego kamienia bazaltowego staje się w ostatnich latach płyta ze znanej i powszechnie wykorzystywanej w budownictwie wełny skalnej. Przez zmianę stanu materiału, począwszy od kamienia przez włókno kamienne, a następnie jego odpowiednie sprasowanie, otrzymuje się całkowicie nowy i wydajny materiał pochodzenia naturalnego. Właściwości nowego materiału pozwalają stosować go w wielu współczesnych obiektach, daje on przy tym większą efektywność prac montażowych i praktycznie nieograniczoną kolorystykę, ma też niewielki ciężar jednostkowy. Z uwagi na wymagania montażowe oraz często skomplikowanie geometryczne kształty elewacji należy dla lekkiej obudowy ściennej oprócz projektów architektonicznych przedstawiających np. usytuowania kolorystyczne elementów okładzinowych opracowywać projekty konstrukcyjne wykonawcze i warsztatowe, uwzględniające wymagania dotyczące obciążeń wynikających z oddziaływania środowiska oraz warunki użytkowe samego materiału. Literatura D. Kowalski, "Materiały i elementy stosowne do wykonanie lekkiej obudowy. Cz. 1. Materiały metalowe", "IZOLACJE", nr 9/2016, s. 61-68. D. Kowalski, "Materiały i elementy stosowne do wykonanie lekkiej obudowy. Cz. 2. Materiały ze szkła budowlanego", "IZOLACJE", nr 11/12, s. 92-101. E. Urbańska-Galewska, D. Kowalski, "Systemy i rozwiązania elementów lekkiej obudowy”, [w:] WPPK 2016: Naprawy i wzmocnienia konstrukcji budowlanych - Konstrukcje metalowe, posadzki przemysłowe, lekka obudowa, rusztowania, Katowice–Szczyrk 2016, s. 213-306. E. Urbańska-Galewska, D. Kowalski, "Nadbudowy i renowacje elewacji z wykorzystaniem materiałów i elementów lekkiej obudowy", "IZOLACJE", nr 7/2016 s. 50-55. PN-EN 13119:2009-11, "Ściany osłonowe. Terminologia". PN-EN 1991-1-5:2005, "Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje. Część 1-5: Oddziaływania ogólne. Oddziaływania termiczne". PN-EN 1991-1-4:2008 "Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje. Część 1-4: Oddziaływania ogólne. Oddziaływania wiatru". ETAG 034, "Zestawy do wykonywania okładzin ścian zewnętrznych Część 1: Zestawy okładzin wentylowanych wraz z elementami mocującymi" ETAG 034, "Zestawy do wykonywania okładzin ścian zewnętrznych Część 2: Zestawy zawierające elementy okładzinowe, elementy mocujące, podkonstrukcję oraz wyroby izolacyjne". E. Urbańska-Galewska, D. Kowalski, "Dokumentacja projektowa konstrukcji stalowych w budowlanych przedsięwzięciach inwestycyjnych", PWN, Warszawa 2015. P. Mika, "Podstawowe błędy projektowe oraz wykonawcze kamiennych okładzin elewacyjnych", "Czas. Tech. Archit.", nr 18/2010, s. 329-337. A. Byrdy, "Okładziny kamienne ścian klejone bezpośrednio do warstwy izolacji termicznej", "IZOLACJE", nr/2010, s. 40-42. PN-B-02001:1982, "Obciążenia budowli. Obciążenia stałe". PN-EN 1991-1-1:2004, "Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje. Część 1-1: Oddziaływania ogólne. Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach". Strona internetowa: PN-EN 338:2016-06, "Drewno konstrukcyjne. Klasy wytrzymałości". PN-EN 10088-1:2014-12, "Stale odporne na korozję. Część 1: Wykaz stali odpornych na korozję". PN-EN 755-2:2016-05, "Aluminium i stopy aluminium. Pręty, rury i kształtowniki wyciskane. Część 2: Własności mechaniczne". PN-EN 10346:2015-09, "Wyroby płaskie stalowe powlekane ogniowo w sposób ciągły do obróbki plastycznej na zimno. Warunki techniczne dostawy" PN-EN 10025-2:2007, "Wyroby walcowane na gorąco ze stali konstrukcyjnych. Część 2: Warunki techniczne dostawy stali konstrukcyjnych niestopowych". PN-EN ISO 12944-2:2001, "Farby i lakiery. Ochrona przed korozją konstrukcji stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich. Część 2: Klasyfikacja środowisk". PN-EN ISO 1461:2011, "Powłoki cynkowe nanoszone na wyroby stalowe i żeliwne metodą zanurzeniową. Wymagania i metody badań". PN-EN 13501-1+A1:2010, "Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień". Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera! tagi: materiały budowlane okładziny kamienne elewacje lekka obudowa obiekty budowlane materiały elewacyjne okładziny elewacyjne elementy ścienne budowa ścienna płyty kamienne materiały ceramiczne Galeria zdjęć Tytuł przejdź do galerii Powiązane dr inż. Krzysztof Pawłowski, prof. PBŚ Termomodernizacja budynków – ocieplenie i docieplenie elementów obudowy budynków Termomodernizacja budynków – ocieplenie i docieplenie elementów obudowy budynków Termomodernizacja dotyczy dostosowania budynku do nowych wymagań ochrony cieplnej i oszczędności energii. Ponadto stanowi zbiór zabiegów mających na celu wyeliminowanie lub znaczne ograniczenie strat ciepła... Termomodernizacja dotyczy dostosowania budynku do nowych wymagań ochrony cieplnej i oszczędności energii. Ponadto stanowi zbiór zabiegów mających na celu wyeliminowanie lub znaczne ograniczenie strat ciepła w istniejącym budynku. Jest jednym z elementów modernizacji budynku, który przynosi korzyści finansowe i pokrycie kosztów innych działań. dr inż. Artur Miszczuk Ocieplenie podłóg na gruncie i stropów nad nieogrzewanymi piwnicami Ocieplenie podłóg na gruncie i stropów nad nieogrzewanymi piwnicami Od 1 stycznia 2021 r. obowiązują zaostrzone Warunki Techniczne (WT 2021) dla nowo budowanych obiektów, a także budynków zaprojektowanych według wcześniej obowiązującego standardu WT 2017 – zgodnie z wymaganiami... Od 1 stycznia 2021 r. obowiązują zaostrzone Warunki Techniczne (WT 2021) dla nowo budowanych obiektów, a także budynków zaprojektowanych według wcześniej obowiązującego standardu WT 2017 – zgodnie z wymaganiami proekologicznej polityki UE. Graniczne wartości współczynnika przenikania ciepła dla podłóg na gruncie i stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi nie zostały jednak (w WT 2021) zmienione. dr inż. arch. Karolina Kurtz-Orecka Ściany zewnętrzne według zaostrzonych wymagań izolacyjności termicznej Ściany zewnętrzne według zaostrzonych wymagań izolacyjności termicznej Początek roku 2021 w branży budowlanej przyniósł kolejne zaostrzenie przepisów techniczno-budowlanych, ostatnie z planowanych, które wynikało z implementacji zapisów dyrektywy unijnej w sprawie charakterystyki... Początek roku 2021 w branży budowlanej przyniósł kolejne zaostrzenie przepisów techniczno-budowlanych, ostatnie z planowanych, które wynikało z implementacji zapisów dyrektywy unijnej w sprawie charakterystyki energetycznej budynków [1, 2], potocznie zwanej dyrektywą EPBD. dr inż. Adam Ujma Ściany zewnętrzne z elewacjami wentylowanymi i ich izolacyjność cieplna Ściany zewnętrzne z elewacjami wentylowanymi i ich izolacyjność cieplna Ściany zewnętrzne z elewacjami wykonanymi w formie konstrukcji z warstwami wentylowanymi coraz częściej znajdują zastosowanie w nowych budynków, ale również z powodzeniem mogą być wykorzystane przy modernizacji... Ściany zewnętrzne z elewacjami wykonanymi w formie konstrukcji z warstwami wentylowanymi coraz częściej znajdują zastosowanie w nowych budynków, ale również z powodzeniem mogą być wykorzystane przy modernizacji istniejących obiektów. Dają one szerokie możliwości dowolnego kształtowania materiałowego elewacji, z wykorzystaniem elementów metalowych, z tworzywa sztucznego, szkła, kamienia naturalnego, drewna i innych. Pewną niedogodnością tego rozwiązania jest konieczność uwzględnienia w obliczeniach... mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Ściany jednowarstwowe według WT 2021 Ściany jednowarstwowe według WT 2021 Elementom zewnętrznym budynków, a więc również ścianom, stawiane są coraz wyższe wymagania, pod względem izolacyjności cieplnej. Zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2021 roku dotyczą wymagań w zakresie... Elementom zewnętrznym budynków, a więc również ścianom, stawiane są coraz wyższe wymagania, pod względem izolacyjności cieplnej. Zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2021 roku dotyczą wymagań w zakresie izolacyjności cieplnej, a wynikające z rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie powodują, że odtąd trzeba budować budynki ze ścianami o wyższej termoizolacyjności niż budowano dotychczas. dr inż. Bożena Orlik-Kożdoń, dr inż. Tomasz Steidl Docieplanie budynków od wewnątrz – wymagania prawne i zalecenia do projektowania Docieplanie budynków od wewnątrz – wymagania prawne i zalecenia do projektowania Obowiązujące w Polsce wymagania prawne związane z docieplaniem budynków od wewnątrz obejmują zarówno przepisy podstawowe zdefiniowane w dokumentach unijnych, jak i wymagania szczegółowe, zawarte w dokumentach... Obowiązujące w Polsce wymagania prawne związane z docieplaniem budynków od wewnątrz obejmują zarówno przepisy podstawowe zdefiniowane w dokumentach unijnych, jak i wymagania szczegółowe, zawarte w dokumentach krajowych. A ich realizację umożliwiają dostępne na rynku rozwiązania technologiczno-materiałowe. Festool Polska Sp. z o. o. Pilarka do materiałów izolacyjnych Pilarka do materiałów izolacyjnych Czy pilarka może być precyzyjna, szybka, lekka i jednocześnie wielozadaniowa? Właśnie takie cechy posiada pilarka do materiałów izolacyjnych ISC 240. Czy pilarka może być precyzyjna, szybka, lekka i jednocześnie wielozadaniowa? Właśnie takie cechy posiada pilarka do materiałów izolacyjnych ISC 240. dr inż. Szymon Świerczyna Wprowadzenie do projektowania lekkich kratownic stalowych z kształtowników giętych Wprowadzenie do projektowania lekkich kratownic stalowych z kształtowników giętych W nowoczesnym budownictwie stalowym poszukuje się rozwiązań pozwalających na projektowanie konstrukcji lekkich, łatwych w wytwarzaniu, transporcie i montażu. Kryteria te mogą spełniać lekkie konstrukcje... W nowoczesnym budownictwie stalowym poszukuje się rozwiązań pozwalających na projektowanie konstrukcji lekkich, łatwych w wytwarzaniu, transporcie i montażu. Kryteria te mogą spełniać lekkie konstrukcje stalowe z kształtowników giętych. Ich korzystne parametry geometryczne sprawiają, że mogą być interesującą alternatywą dla znacznie cięższych kształtowników walcowanych na gorąco [1]. dr inż. Andrzej Konarzewski Kompleksowe określanie trwałości eksploatacyjnej płyt warstwowych Kompleksowe określanie trwałości eksploatacyjnej płyt warstwowych Testami wykorzystywanymi do kompleksowego badania trwałości płyt warstwowych w obustronnej okładzinie stalowej z rdzeniem izolacyjnym ze sztywnej pianki poliuretanowej PUR/PIR, tzw. paneli, może być test... Testami wykorzystywanymi do kompleksowego badania trwałości płyt warstwowych w obustronnej okładzinie stalowej z rdzeniem izolacyjnym ze sztywnej pianki poliuretanowej PUR/PIR, tzw. paneli, może być test DUR 2 oraz test autoklawu. dr inż. Krzysztof Pawłowski, prof. PBŚ Systemy ociepleń ścian zewnętrznych w świetle wymagań obowiązujących od 1 stycznia 2021 r. Systemy ociepleń ścian zewnętrznych w świetle wymagań obowiązujących od 1 stycznia 2021 r. Termomodernizacja istniejących budynków dotyczy ich dostosowania do nowych wymagań (obowiązujących od 1 stycznia 2021 r.) w zakresie oszczędności energii i ochrony cieplno-wilgotnościowej. Ponadto stanowi... Termomodernizacja istniejących budynków dotyczy ich dostosowania do nowych wymagań (obowiązujących od 1 stycznia 2021 r.) w zakresie oszczędności energii i ochrony cieplno-wilgotnościowej. Ponadto stanowi zbiór zabiegów mających na celu wyeliminowanie lub znaczne ograniczenie strat ciepła w istniejącym budynku. Jest jednym z elementów modernizacji budynku, który przynosi korzyści finansowe na pokrycie kosztów innych działań. mgr inż. Waldemar Bogusz Wtórne ocieplenia budynków z wielkiej płyty – wymagania i zagrożenia Wtórne ocieplenia budynków z wielkiej płyty – wymagania i zagrożenia Zgodnie z prawem budowlanym [1] docieplenie bloku z płyt prefabrykowanych wysokości do 25 m można zrealizować bez projektu budowlanego, stosując uproszczoną procedurę zgłoszenia bez uzyskiwania pozwolenia... Zgodnie z prawem budowlanym [1] docieplenie bloku z płyt prefabrykowanych wysokości do 25 m można zrealizować bez projektu budowlanego, stosując uproszczoną procedurę zgłoszenia bez uzyskiwania pozwolenia na budowę. Takich robót dla budynków wysokości do 12 m nawet nie potrzeba zgłaszać. Recticel Insulation Płyty termoizolacyjne EUROTHANE G – efektywne docieplenie budynku od wewnątrz Płyty termoizolacyjne EUROTHANE G – efektywne docieplenie budynku od wewnątrz Termomodernizacja jest jednym z podstawowych zadań podejmowanych w ramach modernizacji budynków. W odniesieniu do ścian docieplenie wykonuje się od zewnątrz, zgodnie z podstawowymi zasadami fizyki budowli.... Termomodernizacja jest jednym z podstawowych zadań podejmowanych w ramach modernizacji budynków. W odniesieniu do ścian docieplenie wykonuje się od zewnątrz, zgodnie z podstawowymi zasadami fizyki budowli. Czasami jednak nie ma możliwości wykonania docieplenia na fasadach, np. na budynkach zabytkowych, obiektach z utrudnionym dostępem do elewacji czy na budynkach usytuowanych w granicy. W wielu takich przypadkach jest jednak możliwe wykonanie docieplenia ścian od wewnątrz. Jarosław Guzal Kingspan na rynku nowoczesnych fasad Kingspan na rynku nowoczesnych fasad Michał Pieczyski, Dyrektor Zarządzający Kingspan Fasady, o kierunku rozwoju rozwiązań fasadowych oraz specyfice rynku fasadowego w Polsce. Michał Pieczyski, Dyrektor Zarządzający Kingspan Fasady, o kierunku rozwoju rozwiązań fasadowych oraz specyfice rynku fasadowego w Polsce. Józef Macech Ściany wewnętrzne w budownictwie mieszkaniowym – rodzaje i wymagania na podstawie rozwiązań z wykorzystaniem elementów murowych Ściany wewnętrzne w budownictwie mieszkaniowym – rodzaje i wymagania na podstawie rozwiązań z wykorzystaniem elementów murowych Ściany wewnętrzne są przegrodami, których podstawowym zadaniem jest podział przestrzeni wewnątrz budynku. Ściany wewnętrzne są przegrodami, których podstawowym zadaniem jest podział przestrzeni wewnątrz budynku. mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Zaprawy murarskie – rodzaje, porównanie, zastosowanie Zaprawy murarskie – rodzaje, porównanie, zastosowanie Przed rozpoczęciem robót murarskich nie tylko należy skompletować materiały murowe, ale również dobrać do nich odpowiednią zaprawę murarską i inne akcesoria, które będą potrzebne w trakcie murowania ścian. Przed rozpoczęciem robót murarskich nie tylko należy skompletować materiały murowe, ale również dobrać do nich odpowiednią zaprawę murarską i inne akcesoria, które będą potrzebne w trakcie murowania ścian. dr hab. inż. prof. PŚ Łukasz Drobiec, mgr inż. Julia Blazy Badanie właściwości mechanicznych betonu ze zbrojeniem rozproszonym z włókien syntetycznych Badanie właściwości mechanicznych betonu ze zbrojeniem rozproszonym z włókien syntetycznych Beton zbrojony włóknami tzw. fibrobeton, otrzymywany jest przez dodanie do mieszanki betonowej włókien stalowych lub niemetalicznych np. syntetycznych. Beton zbrojony włóknami tzw. fibrobeton, otrzymywany jest przez dodanie do mieszanki betonowej włókien stalowych lub niemetalicznych np. syntetycznych. mgr inż. Bartłomiej Monczyński Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy Iniekcje uszczelniające wykonywane są w przegrodach budowlanych wykonanych z betonu i żelbetu, jak również w konstrukcjach murowych, jako zabezpieczenie przed wodą pod ciśnieniem, niewywierającą ciśnienia... Iniekcje uszczelniające wykonywane są w przegrodach budowlanych wykonanych z betonu i żelbetu, jak również w konstrukcjach murowych, jako zabezpieczenie przed wodą pod ciśnieniem, niewywierającą ciśnienia oraz wilgotnością gruntu [1]. dr inż. Mariusz Gaczek, mgr inż. Paweł Gaciek, dr inż. Mariusz Garecki Mechaniczne mocowanie systemów ocieplania ścian ETICS – wpływ oddziaływania wiatru na ocieplenie Mechaniczne mocowanie systemów ocieplania ścian ETICS – wpływ oddziaływania wiatru na ocieplenie Jednym z podstawowych sposobów mocowania ociepleń ETICS do podłoży nośnych jest mocowanie mechaniczne, w którym do przytwierdzania termoizolacji stosuje się łączniki mechaniczne, zawsze jednak z dodatkowym... Jednym z podstawowych sposobów mocowania ociepleń ETICS do podłoży nośnych jest mocowanie mechaniczne, w którym do przytwierdzania termoizolacji stosuje się łączniki mechaniczne, zawsze jednak z dodatkowym udziałem klejenia płyt izolacji termicznej do ocieplanej powierzchni. Ten sposób mocowania systemów wymaga wykonania obliczeń uzasadniających przyjętą liczbę i rodzaj łączników. dr inż. Paweł Krause Transport wilgoci w ścianach z ociepleniem ETICS na styku zróżnicowanych materiałów termoizolacyjnych Transport wilgoci w ścianach z ociepleniem ETICS na styku zróżnicowanych materiałów termoizolacyjnych W większości przypadków ociepleń ścian zewnętrznych przy wykorzystaniu systemu ETICS stosuje się wyłącznie jeden rodzaj izolacji termicznej. Używanie zróżnicowanych materiałów termoizolacyjnych w obrębie... W większości przypadków ociepleń ścian zewnętrznych przy wykorzystaniu systemu ETICS stosuje się wyłącznie jeden rodzaj izolacji termicznej. Używanie zróżnicowanych materiałów termoizolacyjnych w obrębie jednej ściany zewnętrznej może spowodować lokalne zaburzenie stanu ochrony cieplno­‑wilgotnościowej. Jest to związane z odmiennymi właściwościami fizycznymi poszczególnych materiałów. dr inż. Ołeksij Kopyłow Właściwości mechaniczne podkonstrukcji elewacji wentylowanych z elementami polimerowymi – propozycje zakresu oceny Właściwości mechaniczne podkonstrukcji elewacji wentylowanych z elementami polimerowymi – propozycje zakresu oceny Od wielu lat elewacje wentylowane stosowane są w krajowym budownictwie. W przypadku wbudowania poprawnie zaprojektowanego systemu elewacyjnego (na podstawie określonych w Krajowych lub Europejskich Ocenach... Od wielu lat elewacje wentylowane stosowane są w krajowym budownictwie. W przypadku wbudowania poprawnie zaprojektowanego systemu elewacyjnego (na podstawie określonych w Krajowych lub Europejskich Ocenach Technicznych właściwości techniczno-użytkowych) oraz właściwego wykonania (zasady wykonania i odbioru elewacji wentylowanych zostały określone w [1]) elewacje wentylowane charakteryzują się trwałością, bezpieczeństwem użytkowania oraz dużą skutecznością termoenergetyczną. mgr inż. Bartosz Witkowski, prof. dr hab. inż. Krzysztof Schabowicz, mgr inż. Mateusz Moczko Izolacje we współczesnej prefabrykacji betonowej Izolacje we współczesnej prefabrykacji betonowej Idea prefabrykacji w budownictwie sięga czasów rzymskich, kiedy to przy wykorzystaniu wapna, gipsu, wody, kamiennego kruszywa oraz popiołu wulkanicznego produkowano kompozyt przypominający dzisiejszy beton.... Idea prefabrykacji w budownictwie sięga czasów rzymskich, kiedy to przy wykorzystaniu wapna, gipsu, wody, kamiennego kruszywa oraz popiołu wulkanicznego produkowano kompozyt przypominający dzisiejszy beton. Kolejnym krokiem w historii nawiązującym do prefabrykacji było wynalezienie współczesnego betonu z cementu portlandzkiego w 1824 r. i początki stosowania żelbetu do produkcji siatkobetonowych donic [1]. dr hab. inż. Danuta Barnat-Hunek, prof. ucz., mgr inż. Małgorzata Szafraniec Biodegradowalne środki antyadhezyjne do uwalniania wyrobów betonowych z form Biodegradowalne środki antyadhezyjne do uwalniania wyrobów betonowych z form Beton, oprócz funkcji konstrukcyjnej, ma coraz częściej istotny wpływ na kreowanie wartości architektonicznych obiektów budowlanych. Prefabrykowane elewacje betonowe stają się w Polsce zjawiskiem coraz... Beton, oprócz funkcji konstrukcyjnej, ma coraz częściej istotny wpływ na kreowanie wartości architektonicznych obiektów budowlanych. Prefabrykowane elewacje betonowe stają się w Polsce zjawiskiem coraz bardziej popularnym. W związku z ciągłym rozwojem budownictwa betonowego, w tym także betonu architektonicznego, pojawia się konieczność używania nowych, coraz lepszych preparatów antyadhezyjnych. dr hab. inż. Jacek Szafran, mgr inż. Artur Matusiak Polimocznik jako nowoczesny materiał zabezpieczający konstrukcje stalowe przed korozją Polimocznik jako nowoczesny materiał zabezpieczający konstrukcje stalowe przed korozją Polimocznik jest nowoczesnym materiałem o ponadprzeciętnych właściwościach, dla którego w zasadzie nie określono jeszcze granic stosowalności. Może on być zdefiniowany jako materiał powstały w wyniku reakcji... Polimocznik jest nowoczesnym materiałem o ponadprzeciętnych właściwościach, dla którego w zasadzie nie określono jeszcze granic stosowalności. Może on być zdefiniowany jako materiał powstały w wyniku reakcji poliaminy oraz poliizocyjanianu, w wyniku której powstaje produkt o budowie łańcuchowej, składającej się z n liczby cząsteczek silnie połączonych z sobą. Silnie usieciowana budowa łańcuchowa materiału powoduje, iż jest to produkt bardzo wytrzymały i elastyczny, dzięki czemu znajduje stosunkowo... Nicola Hariasz Zaprawy naprawcze do betonu Zaprawy naprawcze do betonu Wady w konstrukcjach betonowych mogą mieć bardzo różne przyczyny. Mogą to być zniszczenia spowodowane oddziaływaniem naturalnych czynników środowiska zewnętrznego, wadami materiałowymi, błędami projektowymi... Wady w konstrukcjach betonowych mogą mieć bardzo różne przyczyny. Mogą to być zniszczenia spowodowane oddziaływaniem naturalnych czynników środowiska zewnętrznego, wadami materiałowymi, błędami projektowymi lub wykonawczymi czy eksploatacją konstrukcji. Najnowsze produkty i technologie EUROFIRANY Choczyńscy 3 sposoby na zatrzymanie ciepła w domu 3 sposoby na zatrzymanie ciepła w domu Jeśli szukasz odpowiedniej izolacji dla swojego budynku, która zatrzyma ciepło i zapewni Ci spokojną zimę, zapoznaj się z podstawowymi trzema metodami dociepleń. Dlaczego prawidłowa izolacja jest tak istotna?... Jeśli szukasz odpowiedniej izolacji dla swojego budynku, która zatrzyma ciepło i zapewni Ci spokojną zimę, zapoznaj się z podstawowymi trzema metodami dociepleń. Dlaczego prawidłowa izolacja jest tak istotna? Przy rosnących cenach paliw i energii elektrycznej oraz rosnących kosztach, jakie musimy przeznaczyć na ogrzewanie budynków, izolacja jest nieunikniona. Warto więc zainwestować w izolację budynku dobrej jakości, by przynajmniej w jakiejś części uchronić swój budżet. Oto trzy sposoby, jak to... 4 ECO Sp. z Bądź eko i oszczędzaj z 4 ECO Bądź eko i oszczędzaj z 4 ECO Polska ma optymalne warunki do produkcji energii elektrycznej z instalacji fotowoltaicznych. Pod tym względem poziomem dorównuje Niemcom, u których technologia PV rozwija się od przeszło 20 lat. Polska ma optymalne warunki do produkcji energii elektrycznej z instalacji fotowoltaicznych. Pod tym względem poziomem dorównuje Niemcom, u których technologia PV rozwija się od przeszło 20 lat. 4 ECO Sp. z Co zrobić z niewystarczająco docieplonym budynkiem? Co zrobić z niewystarczająco docieplonym budynkiem? Od lat 90. trwa w Polsce termomodernizacja wszelkich obiektów budowlanych, przejawiająca się docieplaniem ścian zewnętrznych styropianem. Zalecana grubość styropianu do izolacji zmienia się co kilka... Od lat 90. trwa w Polsce termomodernizacja wszelkich obiektów budowlanych, przejawiająca się docieplaniem ścian zewnętrznych styropianem. Zalecana grubość styropianu do izolacji zmienia się co kilka lat. I tak pierwsze docieplenia były na styropianie o grubości 4 cm, obecnie to 20 cm styropianu grafitowego. GERARD AHI Roofing Kft. Oddział w Polsce Sp. z | RTG Roof Tile Group Dach marzeń: stylowy, nowoczesny i wyjątkowo odporny Dach marzeń: stylowy, nowoczesny i wyjątkowo odporny Czy chciałbyś mieć elegancki, nowoczesny dach, o niepowtarzalnym antracytowym kolorze, który zapewni Twojemu domowi najlepszą ochronę? Czy chciałbyś mieć elegancki, nowoczesny dach, o niepowtarzalnym antracytowym kolorze, który zapewni Twojemu domowi najlepszą ochronę? MARMA POLSKIE FOLIE SP. Z Membrana paroprzepuszczalna wstępnego krycia dla trwałości i energetyczności budynku Membrana paroprzepuszczalna wstępnego krycia dla trwałości i energetyczności budynku Czas wysychania budynku po zakończeniu budowy może wynosić kilka lat. Dodatkowo, za sprawą zmieniających się temperatur, nieustannie mamy do czynienia z gromadzącą się w konstrukcji budynku wilgocią. Pomocna... Czas wysychania budynku po zakończeniu budowy może wynosić kilka lat. Dodatkowo, za sprawą zmieniających się temperatur, nieustannie mamy do czynienia z gromadzącą się w konstrukcji budynku wilgocią. Pomocna jest w tym wypadku membrana paroprzepuszczalna, dzięki której można odprowadzić wilgoć poza budynek. Wśród zabezpieczeń dachowych ogromną popularnością cieszy się membrana wstępnego krycia (MWK), która umożliwia właściwą dyfuzję pary wodnej z termoizolacji, a także dodatkowo uszczelnia pokrycie... Getin Noble Bank SA Co warto wiedzieć, planując termomodernizację budynku spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej? Co warto wiedzieć, planując termomodernizację budynku spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej? Ograniczenie strat ciepła i związane z nim zmniejszenie rachunków za prąd to kwestie istotne zarówno dla właścicieli i zarządców budynków, jak i mieszkańców. Aby było to możliwe, należy przeprowadzić prace... Ograniczenie strat ciepła i związane z nim zmniejszenie rachunków za prąd to kwestie istotne zarówno dla właścicieli i zarządców budynków, jak i mieszkańców. Aby było to możliwe, należy przeprowadzić prace termomodernizacyjne. Często jednak ich zaplanowanie, zrealizowanie, a zwłaszcza znalezienie odpowiedniego źródła finansowania bywa problematyczne, dlatego warto dowiedzieć się, jak osiągnąć cel. Proces planowania termomodernizacji wcale nie musi być skomplikowany! CFI World Robakowo CFI WORLD – najwyższej jakości surowce przemysłowe CFI WORLD – najwyższej jakości surowce przemysłowe CFI World SA to firma z całkowicie polskim kapitałem, działająca na rynku surowców chemicznych od 2009 r. Jako dystrybutor oferuje produkty przeznaczone dla różnych gałęzi przemysłu, w tym między innymi... CFI World SA to firma z całkowicie polskim kapitałem, działająca na rynku surowców chemicznych od 2009 r. Jako dystrybutor oferuje produkty przeznaczone dla różnych gałęzi przemysłu, w tym między innymi branży budowlanej, kosmetycznej, farmaceutycznej czy spożywczej. Współpracuje z wiodącymi producentami, w tym Lotte Fine Chemical czy LG Chem. Bricoman Jak wyrównać ściany? Jak wyrównać ściany? Ściany odbiegające od pionu, nieestetyczne narożniki, wybrzuszenia czy ubytki w dużym stopniu wpływają na estetykę wnętrz. Utrudniają wykończenie pomieszczeń za pomocą płytek i bardzo brzydko prezentują... Ściany odbiegające od pionu, nieestetyczne narożniki, wybrzuszenia czy ubytki w dużym stopniu wpływają na estetykę wnętrz. Utrudniają wykończenie pomieszczeń za pomocą płytek i bardzo brzydko prezentują się po pomalowaniu. Żeby mieszkanie było ładne i zadbane oraz żeby wyglądało elegancko, warto wyrównać ściany. Nie zawsze wymaga to dużych nakładów finansowych oraz przeprowadzenia czasochłonnych prac. Fabryka Styropianu ARBET Wielka płyta – czy ocieplanie jej to ważne zagadnienie? Wielka płyta – czy ocieplanie jej to ważne zagadnienie? Domy z wielkiej płyty wyróżniają się w krajobrazie Polski. Najczęściej budowano z nich wieżowce, mające około 10 pięter. Przez wiele lat w kontekście ich użytkowania mówiono o aspekcie estetycznym. Dziś... Domy z wielkiej płyty wyróżniają się w krajobrazie Polski. Najczęściej budowano z nich wieżowce, mające około 10 pięter. Przez wiele lat w kontekście ich użytkowania mówiono o aspekcie estetycznym. Dziś jednak porusza się ważne kwestie dotyczące kwestii użytkowych, w tym – ich odpowiedniej izolacji. Wyrobem takim są m.in. lekkie płyty warstwowe, które mogą być z powodzeniem stosowane zarówno na ściany zewnętrzne, jak i pokrycia dachowe. Ten rodzaj wyrobu znalazł również zastosowanie przy wykonywaniu przegród wewnętrznych. Płyty warstwowe są także stosowane w takich obiektach, jak np. chłodnie i mroźnie lub obiekty
14-03-2011 15:53Po wymurowaniu większość ścian trzeba ocieplić i wykończyć. Sposób wykonania tych prac zależy od wybranej technologii dwuwarstwowa, wykończona tynkiem cienkowarstwowymFot. Rockwool1 z 10Ściana dwuwarstwowa, wykończona tynkiem cienkowarstwowymFot. RockwoolOcieplenie ścian zewnętrznych Wymagana grubość ocieplenia podana jest w projekcie domu. Dobrana jest tak, żeby współczynnik przenikania ciepła U gotowej ściany wynosił (zgodnie z normą) nie więcej niż 0,3. To nieprzekraczalne minimum - warstwy ocieplenia absolutnie nie należy więc zmniejszać. Zawsze natomiast ocieplenie można pogrubić. Niewielkim kosztem pozwoli to znacznie poprawić izolacyjność cieplną domu, a tym samym - ograniczyć w przyszłości rachunki za jego ogrzewanie. Jeżeli planujemy budowę bardzo ciepłego domu (w którym ściany mają U = 0,15) to musimy ułożyć grubszą warstwę ocieplenia. Nie ma z tym żadnego problemu, jeśli ściany mają być dwuwarstwowe. Zabieg taki nie zawsze jest natomiast możliwy kiedy budujemy ścianę trójwarstwową - jeśli warstwa ocieplenia byłaby bardzo gruba, zbudowanie takiej ściany mogłoby sprawiać kłopoty wykonawcze; ze względu na grubość ocieplenia ściana elewacyjna byłaby za bardzo odsunięta od ściany nośnej. Najpopularniejszymi materiałami do ocieplania ścian dwu- i trójwarstwowych są styropian i wełna Przepuszcza parę wodną w minimalnym stopniu, zatem uniemożliwia odparowanie wilgoci ze ścian. Jest nienasiąkliwy, dlatego nie traci swych właściwości termoizolacyjnych pod wpływem wilgoci. Klasyfikuje się go jako samogasnący (zapala się po zetknięciu z ogniem, ale nie podtrzymuje go, a po chwili gaśnie). Jest lżejszy od wełny mineralnej i łatwy w obróbce mechanicznej: można go przycinać ścian dwuwarstwowych w systemie ETICS (skrót od angielskiej nazwy External Thermal Insulation Composite System). Musi być odmiany co najmniej EPS 70, najlepiej w płytach z profilowanymi krawędziami, bo wtedy połączenia nie są na styk, lecz na zakład, a więc szczelniejsze. Najpopularniejsza grubość styropianu używanego do ocieplania systemem ETICS to 10-15 ścian trójwarstwowych. Na izolacje osłonięte ścianą murowaną można użyć płyt mniejszej gęstości niż do ścian dwuwarstwowych - wystarczy odmiana EPS 50; grubość to zazwyczaj 8-15 mineralna Przepuszcza parę wodną w większym stopniu niż styropian, lepiej też chroni przed hałasem. Jest jednak od niego nieco droższa, bo koszt ocieplenia wełną podnoszą dodatkowo kołki z trzpieniem stalowym, którymi w niektórych systemach trzeba mocować ją do ściany - jest bowiem za ciężka, żeby mógł utrzymać ją sam klej. Stosowanie wełny mineralnej jest wskazane wówczas, gdy ocieplenie ma dodatkowo pełnić funkcję izolacji akustycznej, a także ze względu na bezpieczeństwo pożarowe - jest bowiem całkowicie ścian dwuwarstwowych w systemie ETICS. Najlepsza jest wełna hydrofobizowana w płytach fasadowych albo lamelowych (o zaburzonym układzie włókien - są bardziej wytrzymałe na odrywanie) o grubości 12-22 cm i gęstości 80-150 kg/ ścian trójwarstwowych. Stosuje się wełnę w płytach hydrofobizowanych, półtwardych lub miękkich o grubości 8-15 ścian zewnętrznych Ostatni etap prac, po ociepleniu ścian, to ich wykończenie. W zależności od wybranej technologii może to być: otynkowanie ścian, przyklejenie do nich okładziny lub zamocowanie suchej okładziny na ruszcie (ściany dwuwarstwowe) albo wymurowanie ścianki elewacyjnej (ściany trójwarstwowe).Ściana dwuwarstwowa - wykańcza się ją na mokro lub na sucho."Na mokro" - czyli tynkiem cienkowarstwowym. Ta metoda ocieplania i wykańczania ścian dwuwarstwowych nazywana jest bezspoinowym systemem ocieplenia (stąd skrót BSO; ostatnio zastąpiony skrótem ETICS). Wszystkie potrzebne elementy (czyli zaprawa klejowa do przyklejenia ocieplenia, zaprawa zbrojąca, siatka, podkład pod tynk oraz tynk cienkowarstwowy) kupuje się od jednego producenta, jako kompletny system. Uwaga: Nie powinno się dobierać materiałów na własną rękę albo mieszać produktów pochodzących z różnych systemów i od różnych producentów. Zamiast pokrywać ściany tynkiem cienkowarstwowym, możemy też przykleić na ociepleniu klinkierowe płytki elewacyjne lub inną okładzinę, nadającą się do stosowania na zewnątrz."Na sucho". Ten sposób wykończenia polega na zamocowaniu okładziny elewacyjnej do przytwierdzonego do ściany zewnętrznej rusztu wypełnionego ociepleniem. Najpopularniejsze rodzaje takich okładzin to deski albo imitujący je siding winylowy. Na sucho można też układać płyty kamienne lub kształtki betonowe, imitujące kamień lub trójwarstwowa Warstwa osłonowa, będąca wykończeniem ściany trójwarstwowej, ma grubość 8-12 cm. Ścianę tę można zbudować albo równocześnie ze ścianą nośną i ocieplaniem (wykonywanie jednoetapowe), albo na końcu, po wymurowaniu całych ścian nośnych, ociepleniu domu i przykryciu go dachem (wykonywanie dwuetapowe). Najczęściej ścianę elewacyjną wznosi się z cegieł klinkierowych, licowych lub silikatowych, czyli niewymagających wykończenia. To rozwiązanie bardzo trwałe, ale dość drogie; tańsze jest wymurowanie ściany elewacyjnej ze zwykłej cegły i otynkowanie jej - taka ściana nie będzie jednak tak efektowna, jak ta zbudowana z klinkieru. Przy budowie ściany elewacyjnej należy pamiętać o kilku ważnych Jeśli ściany trójwarstwowe są ocieplone wełną mineralną (a tak często się to robi), między wełną a ścianką z klinkieru należy pozostawić kilkucentymetrową szczelinę wentylacyjną (nie jest ona potrzebna, gdy jako termoizolację stosuje się styropian). Szczelina umożliwia osuszanie wełny, gdyby w chłodniejszych warstwach ściany doszło do lokalnego zawilgocenia - na przykład wskutek kondensacji pary wodnej czy zacinającego deszczu, który wiatr wciska między spoiny muru. Aby powietrze mogło swobodnie krążyć pod ścianą elewacyjną, muszą w niej zostać zrobione otwory: wlotowe na dole i wylotowe na - górze ściany. Dodatkowo otwory takie powinny się znaleźć również nad wszystkimi drzwiami oraz nad i pod oknami. Robi się je, zostawiając puste, niewypełnione zaprawą spoiny pionowe co kilka cegieł (łączna powierzchnia otworów na 1 m2 ściany powinna wynosić 350-750 mm2) lub montując w nich specjalne kratki wentylacyjne, które zabezpieczają przed gryzoniami i do ścian nośnych. Ściany elewacyjne są zbyt cienkie i wiotkie, by stać "luzem" - muszą być zakotwione w ścianie nośnej. Do łączenia ścian nośnych z elewacyjnymi można stosować kotwy systemowe wykonane z płaskowników lub gotowych prętów zakończonych łącznikami do szybkiego montażu. Na kotwy należy zakładać talerzyki z tworzywa sztucznego z kapinosami. Dociskają one ocieplenie, dzięki kapinosom woda skraplająca się na zimnym metalu ścieka w dół szczeliny i nie zawilgaca izolacji. Należy pamiętać, że: - kotwy muszą być zagłębione w murze nośnym na co najmniej 5 cm (a najlepiej 6-8 cm); - odstępy pomiędzy kotwami powinny wynosić 460 mm (co sześć cegieł) w pionie i 500 mm (co dwie cegły) w poziomie; na 1 m2 muru powinny przypadać minimum 4 kotwy; - wzdłuż wszystkich swobodnych krawędzi (np. wokół otworów okiennych, w narożach budynku, wzdłuż górnej krawędzi ściany, przy szczelinach dylatacyjnych) kotwy należy rozmieścić Do murowania ścian z klinkieru najlepiej stosować gotowe, fabrycznie przygotowywane zaprawy. Zarabia się je niewielką ilością wody, aby nie brudziły cegieł - powinny mieć konsystencję mokrą, przypominającą wilgotną ziemię. Podczas murowania murarz powinien chronić licową stronę cegieł przed zabrudzeniem zaprawą, gdyż trudno je później wyczyścić. Dobry fachowiec muruję ścianę z klinkieru w ten sposób, że ręka, którą bierze cegły, cały czas jest czysta - nie ma kontaktu z zaprawą do Sposób wypełnienia spoin zależy od tego, jaka zaprawa została użyta do murowania. Jeśli była to: - zaprawa "2 w 1", do murowania i jednoczesnego spoinowania - wystarczy wygładzić spoiny bezpośrednio po ich związaniu (kilka godzin po zakończeniu murowania) i nadać im odpowiedni profil; - zaprawa zwykła - kilka godzin od zakończenia murowania należy wyskrobać - zaczynając od góry - wierzchnią warstwę zaprawy (1-2 cm), najpierw ze spoin poziomych, później - pionowych. Tak przygotowane spoiny po 3-5 dniach wypełnia się specjalną zaprawą do spoinowania (również zaczynając od góry muru). Do jej nakładania służy specjalna kielnia, zwana W lecie ściana elewacyjna silnie się nagrzewa, co powoduje jej odkształcenia termiczne. Aby umożliwić związane z tym ruchy ściany, wykonuje się w niej dylatacje. Odległości między nimi nie powinny być większe niż 12 m. W domach jednorodzinnych zazwyczaj wykonuje się pionowe dylatacje w narożach budynków. Szczelinę dylatacyjną wypełnia się elastyczną masą się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład>

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku - cena uzyskania. Cena usługi zależna jest od rozmaitych czynników, jak np. metrażu domu, a nade wszystko czasu specjalisty spędzonego na audycie energetycznym. Ceny świadectw w największych miastach w Polsce wahają się od 500 do 1000 zł i więcej.

Elewacje wykańcza się po zakończeniu wszelkich prac mokrych w pomieszczeniach. W większości nowych domów ściany zewnętrzne się ociepla i tynkuje, dobierając barwę tynku do dachu, okien, drzwi wejściowych i bramy garażu. Coraz więcej inwestorów ozdabia też elewacje swoich domów drewnem, kamieniem lub różnego typu okładzinami je imitującymi. Możliwości wyboru jest wiele. Kiedy jest najlepsza pora na wykończenie elewacji? Wrzesień do najlepsza pora na wykończenie elewacji. W upalne, słonecznie dni, gdy temperatura powietrza przekracza 25°C, tynki mogą zbyt szybko wysychać, zanim dobrze zwiążą się z podłożem - w konsekwencji mogą odpadać. Zwykle wczesną jesienią mija kilka miesięcy od wymurowania ścian i przykrycia domu dachem. Po tym czasie budynek nie powinien już zbytnio osiadać. Jeśli jednak wnętrza nie są jeszcze otynkowane, a posadzki wylane, lepiej z wykończaniem elewacji poczekać do wiosny, kiedy to prace mokre we wnętrzach będą zakończone. Najlepszy czas na wykańczanie elewacji to wczesna jesień i późna wiosna. W tym czasie panuje umiarkowana temperatura powietrza, a duża jego wilgotność sprzyja równomiernemu twardnieniu zapraw. Rzadziej niż latem zdarzają się też ulewne deszcze, które mogą uszkodzić świeże pokrycia elewacji, a promienie słoneczne nie powodują zbyt szybkiego odparowania wody. (fot. Baumit) Zobacz, jak trwale pozbyć się zielonego nalotu ze ścian? Czym wykończyć elewację? Sposób wykończenia elewacji oraz kolorystykę wybranych materiałów planuje architekt wykonujący projekt. Na rysunkach podaje on rodzaje materiałów, ich typ i kolorystykę, a także rodzaj i grubość przewidzianego ocieplenia. Taka specyfikacja znacząco ułatwia zakup materiałów i chroni przed popełnieniem błędów, również tych polegających na niewłaściwie dobranej kolorystyce poszczególnych elementów elewacji. Najwięcej domów powstaje w technologii murowanej, w której ściany zewnętrzne wykańcza się tynkiem i miejscowo dekoruje płytkami klinkierowymi, betonowymi imitujące kamień czy okładzinami z tworzy sztucznych lub drewnem. Obecnie bardzo modne jest ozdabianie otynkowanych elewacji kontrastującą kolorystycznie okładziną. (fot. J. Jampolska) Sposób wykończenia elewacji poniekąd narzuca też technologia w jakiej zostały zbudowane ściany zewnętrzne: Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej jednowarstwowe - przeznaczone są do tynkowania. W zależności od ich gładkości pokrywa się je tynkiem tradycyjnym lub cienkowarstwowym; dwuwarstwowe - warstwa ocieplenia (z wełny mineralnej lub styropianu) pokrywana jest tynkiem cienkowarstwowym lub w technologii na sucho panelami drewnianymi albo rzadziej z PVC; trójwarstwowe - ściana osłonowa z klinkieru, ceramiki lub silikatów może pełnić rolę gotowej elewacji lub podłoża pod tynk tradycyjny lub cienkowarstwowy; szkieletowe - wykańcza się najczęściej oblicówką z drewna lub tworzyw sztucznych. Można je również otynkować po zamocowaniu dodatkowej warstwy ocieplenia. Niekiedy takie ściany obmurowuje się cegłą klinkierową lub bloczkami betonowymi. Do każdego rodzaju ściany można również mocować rozmaite okładziny ceramiczne, kamienne, betonowe lub z tworzyw sztucznych, które w zależności o rodzaju podłoża i grubości płytek są przyklejane lub mocowane do specjalnego stelaża. Tynk grubo- czy cienkowarstwowy na elewacje domu? Tynki grubowarstwowe - to tradycyjne tynki cementowo-wapienne, których grubość wynosi 15-20 mm. Składają się z 2 lub 3 nakładanych kolejno warstw. Najwygodniej użyć gotowych, przygotowanych w fabryce zapraw, które po zagruntowaniu podłoża nakłada się jednowarstwowo. Tynki grubowarstwowe stosowane są na ściany wznoszone z materiałów murowanych w sposób tradycyjny, na zaprawie w spoinach poziomych i pionowych. Najczęściej pokrywa się nimi ściany trójwarstwowe z warstwą elewacyjną z pustaków ceramicznych lub cegieł oraz ściany jednowarstwowe. Gotowe mieszanki tynkarskie sprzedawane są w 25 kg workach lub wiaderkach i, jeśli dom jest ocieplany, stanowią ostatni element składowy kompletnego systemu ociepleń. (fot. Rockwool) Tynki cienkowarstwowe - przeznaczone są przede wszystkim do wykańczania ścian ocieplonych w technologii BSO (ETICS). W zależności od rodzaju użytego do ich produkcji spoiwa wyróżnia się kilka ich rodzajów: mineralne - zawierają spoiwo cementowe lub cementowo-polimerowe. Sprzedawane są w postaci suchej, w 25 kg workach. Trwałość barw tynków - zwłaszcza o intensywnych kolorach - nie jest duża i najczęściej wykonuje się je w białym lub szarym kolorze i maluje trwalszymi farbami elewacyjnymi. Są paroprzepuszczalne i z tego względu są zalecane do tynkowania ścian ocieplonych wełną mineralną. Są też najtańsze; akrylowe - na bazie dyspersyjnych żywic polimerowych charakteryzują się dużą elastycznością, ale słabą przepuszczalnością pary wodnej. Dlatego nie stosuje się ich na ocieplenia z wełny mineralnej. Można je trwale barwić nawet na nasycone kolory. Sprzedawane są najczęściej w postaci gotowej do użycia masy w plastikowych 25 kilogramowych wiadrach. Ściany pokryte takim tynkiem można czyścić wodą pod ciśnieniem z dodatkiem detergentów, a także odnawiać farbami fasadowymi; silikonowe - są zalecane na elewacje budynków narażonych na intensywne zabrudzenie, budowanych w rejonach przemysłowych, w pobliżu dróg o dużym natężeniu ruchu. Dzięki własnościom hydrofobowym powierzchnia tynku nie przyciąga cząsteczek wody, utrudnia osadzanie się brudu, a opady deszczu powodują samooczyszczenie się elewacji. Są paroprzepuszczalne. Niestety takie tynki są najdroższe; silikatowe (krzemianowe) - są paroprzepuszczalne i szczególnie odporne na grzyby i porosty. Mają jednak największe wymagania odnośnie temperatury i wilgotności w trakcie nakładania oraz w ciągu kilku pierwszych dni po wykonaniu; silikonowo-silikatowe - łączące w sobie cechy obu tych rodzajów tynków. Są trwałe i odporne na zabrudzenia, a przy tym tańsze od silikonowych. W celu wyrównania chłonności podłoża i uniknięcia powstawaniu ewentualnych plam na elewacji, podłoże pod wszystkie rodzaje tynków cienkowarstwowych należy zagruntować tzw. podkładem tynkarskim. Zaleca się również dobranie środka gruntującego na kolor zbliżony do przyszłej elewacji, co zabezpieczy przed przebijaniem barwy podłoża w głęboko fakturowanych tynkach. Najlepiej jeśli nanoszeniem tynku na ścianę zajmuje się jedna osoba i robi to bez przerw. Jeżeli nie mamy pewności, że wykonawcy ułożą tynk idealnie równo, bezpieczniej będzie wybrać taki o urozmaiconej fakturze, np. baranek. Wszelkie niedoróbki będą szczególnie widoczne na dużych, gładkich powierzchniach. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Natryskowa aplikacja tynku to najszybsza metoda wykańczania dużych powierzchni ścian (fot. po lewej), tynk na cokoły zwykle nakłada się ręcznie (fot. po prawej). (fot. Lakma) Drewno, kamień a może klinkier na elewację domu? Obecnie bardzo modne jest łączenie na elewacji co najmniej dwóch rodzajów materiałów. Modne jest drewno i kamień lub ich imitacje, klinkier i tworzywa sztuczne. Drewno - deski z drewna świerkowego, sosnowego, modrzewiowego lub z gatunków egzotycznych są fabrycznie wyprofilowane, dzięki czemu można je łączyć na pióra i wpust. Mocuje się je (pionowo lub poziomo) wkrętami do drewna do rusztu nośnego z łat drewnianych. Zabezpiecza się je impregnatem dekoracyjnym, lakierobejcą, lakierem lub farbą. Co 4-5 lat deski trzeba odnawiać. Kamień - płyty granitu, marmuru, sjenitu, piaskowca są ciężkie, najczęściej stosuje się je na grubych ściankach osłonowych lub konstrukcyjnych. Mocuje się je bezspoinowo. Na ścianach ocieplonych wymagają użycia specjalnych, stalowych uchwytów montażowych przytwierdzanych do ściany nośnej. Klinkier - cegły i płytki z tego materiału dostępne są w bardzo szerokiej gamie kolorystycznej, pozwalającej dobrać ich barwę zarówno do budynku zaprojektowanego w tradycyjnym stylu jak i do nowoczesnych modernistycznych brył. Płytki klinkierowe są dużo lżejsze od cegieł, nadają się więc do mocowania na ociepleniu ścian dwuwarstwowych. Cegły najczęściej wykorzystywane są jako osłona ocieplenia w ścianach trójwarstwowych. Cegły klinkierowe muruje się i spoinuje używając przeznaczonych do nich zapraw. Płytki przytwierdza się do ściany na mrozoodporną, elastyczną zaprawę klejową. Aby elewacje drewniane były trwałe zabezpiecza się je impregnatami transparentnymi lub farbami kryjącymi. (fot. Kopp) Elewacja wykończona klinkierem w piaskowym kolorze pasuje do nowoczesnej bryły domu. (fot. Lode) Beton a może tworzywa sztuczne na elewacji domu? Beton - to najczęściej płytki imitujące rożne rodzaje kamienia naturalnego. Mogą mieć rozmaite kolory, faktury i kształty. Najczęściej oferowane są jako kompletne systemy z narożnikami, klejem i impregnatem. Mogą być przyklejanie do elewacji w poziomie i w pionie. PVC i inne okładziny na ruszcie - panele z PVC z naturalnym rysunkiem drewna barwione są na kilkadziesiąt kolorów. Ruszt oblicówki zbija się z dwóch wzajemnie prostopadłych warstw, pomiędzy które umieszcza się ocieplenie. Panele łączy się na pióro i wpust W przypadku uszkodzenia wymienia się tylko jeden element - bez demontowania całej elewacji. "Deski" elewacyjne z włóknocementu można układać podobnie jak panele z PVC na podkonstrukcjach zarówno drewnianych, jak i aluminiowych mocując je za pomocą gwoździ oraz haczyków. Okładziny takie nie wymagają żadnej impregnacji. Wystarczy, co jakiś czas, wyczyścić je wodą z dodatkiem łagodnych środków myjących. Panele mogą być również wykonane z blach powlekanych. Dostępne są też wersje w okleinie imitującej drewno, które wykańcza się kolorowym lazurem. Innym rodzajem okładzin z tworzyw sztucznych są elastyczne płytki na bazie żywicy akrylowej imitujące cegłę. Dostępne są w kilku wielkościach i wzorach. Są cienkie, lekkie i elastyczne. Płytki elewacyjne z betonu imitujące kamień naturalny są lekkie i łatwe w montażu. Mocuje się je do ściany za pomocą kleju (bezfugowo) oraz zabezpiecza impregnatem. (fot. Joniec) Deska elewacyjna z włóknocementu imitująca drewno może być stosowana na elewacje budynków nowych i remontowanych oraz jako element wykończeniowy szczytów, okapów, ogrodzeń, balkonów i zadaszeń. (fot. Creaton Polska) Ze względu na elastyczność, płytki elewacyjne z żywicy akrylowej, mogą być stosowane do wykańczania nie tylko płaskich powierzchni ścian, ale również krzywizn i słupów. (fot. Izoflex) Zobacz, jak montować akrylowe panele elewacyjne Redaktor: Joanna Dąbrowska
Ścianka attykowa jako ochrona przed opadami i ogniem. Attyka pozwala zabezpieczyć elewację domu z płaskim dachem przed czynnikami atmosferycznymi. Wybudowana wzdłuż boków, przy których nie ma orynnowania, skutecznie chroni przed zaciekami. Styk ścianki attykowej i dachu powinien być odpowiednio szczelny, zabezpieczony klinami i papą Potrzebujesz dekoracji okna na zewnątrz domu? Masz wiele pytań technicznych związanych z montażem, dokowaniem i montażem ram okiennych i pochyłości? Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące licowania okien i skarp na elewacji domu! Sztukateria elewacyjna okienna – ozdobne wykończenie okien plastikowych i skosów na zewnątrz pianką Pierwsze i najbardziej podstawowe pytanie brzmi: jaki materiał najlepiej wykorzystać do dekoracji okna od zewnątrz. Nasze piankowe produkty elewacyjne od wielu lat udowadniają swoją praktyczność, lekkość, estetykę, trwałość i co najważniejsze najlepszy stosunek ceny do jakości. Dlatego najlepszym materiałem do dekoracji okien jest spieniony polistyren. W poniższych przykładach widać również znaczącą różnicę między dekorowaniem okien własnymi rękami (ręcznie) a prefabrykowanymi produktami piankowymi. Prawdopodobnie widzieliście wiele domów z prostokątnymi ramkami wokół okien – to najłatwiejszy, a tym samym najtańszy sposób dekoracji otworów okiennych. Ale takiej dekoracji okna nie można porównać z naszymi kręconymi elementami dekoracji okien. Drugim głównym pytaniem dotyczącym dekoracyjnego wykończenia okien jest to, na jakim etapie izolacji jest wykonywany montaż elementów elewacji. A także jeśli elewacja jest wyłożona kafelkami lub cegłą licową. Nasze elementy architektoniczne są same w sobie lekkie, dzięki czemu nie ma potrzeby pozostawiania dla nich miejsc montażowych bez izolacji, wykonywania dodatkowych wzmocnień montażowych itp. Dlatego dekor elewacji wykonany z tworzywa piankowego na otworze okiennym montuje się wzdłuż szorstkiej jastrychu izolacyjnego do wykończenia ścian. Jeśli ściany zewnętrzne są wykonane z licowych cegieł lub płytek, na nich montuje się elementy dekoracyjne. Trzecim głównym problemem związanym z oknami jest instalacja, dokowanie, przycinanie, nachylenia. Co zrobić ze skosami otworu okiennego na elewacji, jak wystrój okna łączy się z wykończeniem skosu, jak ze sobą łączy się dekor okienny i skos, jakie kleje stosuje się przy montażu wystroju elewacji okiennej, skąd wziąć schemat montażu zwornika na elewacji okna, jak dokować łukowaty wystrój okna za pomocą z elementami bezpośrednimi, kiedy metal jest umieszczony na parapecie w obecności dekoru, jak pasują do siebie elementy dekoracyjne ramy okiennej? Możesz uzyskać odpowiedzi na wszystkie te pytania poniżej na tej stronie naszej witryny. Lub kontaktując się z nami w dogodny sposób. OZDOBY WOKÓŁ OKIEN – 50+ ROZWIĄZAŃ NA ZDJĘCIU Pierwszą rzeczą, która Cię interesuje przy dekorowaniu elewacji domu z wystrojem, jest projekt otworów. Otwory okienne i drzwiowe tworzą główny obraz wizualny elewacji. Rozbieżność między proporcjami pola okien i ścian zawsze robi przygnębiające wrażenie. Zbyt wąskie lub zbyt szerokie okna można łatwo przekształcić różnymi technikami architektonicznymi w dzieło sztuki. 🔻 🔻 Połączenie kilku okien z wystrojem elewacji z tworzywa piankowego w jedną kompozycję zgodnie z ogólną koncepcją dekoracji zewnętrznej elewacji domu jest jedną z nielicznych technik dekorowania otworów okiennych. Jeśli potrzebujesz projektu okna na zewnątrz – poniżej na stronie możesz zobaczyć szereg gotowych rozwiązań – przykładów wykończenia otworów okiennych, dzięki którym w łatwy sposób możesz zdecydować o własnych preferencjach projektowych. OBRAMÓWKI WOKÓŁ OKIEN – CO JEST WLICZONE Przy projektowaniu otworu okiennego na zewnątrz domu stosuje się następujące elementy wystroju elewacji: listwa okiennaozdobny parapetgórna część oknawsporniki elewacyjnezwornik, zamek Ramki wokół okien – 10+ gotowych rozwiązań Poniżej znajdują się niektóre z najczęstszych projektów otworów okiennych na elewacji domu. Wyświetlane są główne formy, geometria dekoracji okien z listwami, parapet, blat okna. Możesz zobaczyć częściowe lub całkowite obramowanie otworu listwami. Warianty zastosowania dodatkowego profilu górnego do wizualnej zmiany wysokości otworu okiennego. Różne opcje kręconego kształtu górnej części okna. Zastosowanie na elewacji okna takich elementów dekoracyjnych jak zwornik, wspornik, elementy pilastrów, półkolumny. TYP 1 Ozdabianie okien plastikowych od strony ulicy to ważny parametr, który pozwala nie tylko uczynić okna trwalszymi, ale także bardziej estetycznymi dla otoczenia. Dekoracyjne wykończenie okien na zewnątrz jest w stanie nadać całości i oryginalnego wyglądu całemu budynkowi. Ważny fakt: przy pomocy wysokiej jakości okładzin okiennych można znacznie skompensować straty ciepła, co jest szczególnie ważne w okresie grzewczym. Wykończenie wyklucza również pojawienie się grzyba, pleśni, zawilgocenia okna i spadku ciśnienia atmosferycznego w pomieszczeniu. Estetyczna potrzeba stworzenia stylowej elewacji budynku to wielka szansa na zmianę wyglądu okien plastikowych. Jeśli właśnie zainstalowałeś nowe okna, nie powinieneś opóźniać prac wykończeniowych. Pod wpływem środowiska pianka poliuretanowa szybko wysycha, otwory pozostają całkowicie nieszczelne. Poza tym jest dość nieestetyczny. materiały do ​​wykańczania okien na zewnątrz Obecnie istnieje ogromna różnorodność materiałów wykończeniowych, które będą odpowiadały indywidualnym potrzebom użytkownika. Dla każdego wyglądu zewnętrznego można znaleźć optymalne rozwiązanie. Możliwe opcje pracy w obliczu: Z płyt płyt okien na zewnątrz metalemOblicowanie okien plastikowych na zewnątrz kamienia naturalnego lub paneli z tworzywa sztucznego. Do kamienia naturalnego można zastosować płytki syntetyczne, a także skały naturalne, które są dostępne w szerokiej gamie. Materiał ten stworzy niezwykle stylowy i szlachetny projekt budynku. Gres porcelanowy, płytki zatrzaskowe, kamyki i inne rodzaje kamienia są dziś używane do dekoracyjnej dekoracji okien na zewnątrz. Kamień można przykleić przy użyciu tej samej technologii co zwykłe płytki, dzięki czemu nie będziesz miał żadnych trudności. Aby nadać oknom estetyczny, schludny wygląd wystarczy po prostu wyrównać skarpy, załatać pęknięcia, różne pęknięcia w otworach. Zabezpiecza to piankę poliuretanową przed zniszczeniem, która jest podstawą montażu szyby zespolonej. Ta opcja jest najbardziej ekonomiczna i praktyczna. Aby poprawić wygląd budynku, można zastosować kolorowe, niejednorodne kompozycje. Dekoracyjna dekoracja zewnętrzna okien za pomocą sztukaterii to nowoczesny trend. Gips, beton, pianka, pianka poliuretanowa – te materiały są nie tylko bardzo trwałe i niezawodne, ale również tworzą idealnie płaską powierzchnię. Takie półfabrykaty są przyklejane roztworem kleju. TYP 2 Okna są lustrem w świecie domowego komfortu i wyposażenia. Zewnętrzne wykończenie okien plastikowych może wiele powiedzieć o właścicielu domu, o jego upodobaniach smakowych i poczuciu stylu. Zgadzam się, o wiele przyjemniej jest spacerować ulicą i zastanawiać się nad oryginalnym projektem okien z zewnątrz niż okna bez twarzy z podwójnymi szybami. Jeśli zamierzasz ozdobić okna od zewnątrz w designerskim stylu – ten artykuł powstał specjalnie dla Ciebie. możliwe opcje projektowania okien od zewnątrz Za pomocą akrylowej szpachli elewacyjnej tynk o składzie ocynkowane zabezpieczone farbą antykorozyjną. Metalowe zbocza są dziś aktywnie wykorzystywane w prawie wszystkich z polichlorku winylu (PVC) – plastikowe wkładki, które są bardzo praktyczne i drewnianych listew jest pierwotnie tradycyjnym formatem używanym przy dekorowaniu okien plastikowych na zewnątrz w drewnianym domu. Są oryginalne rzeźbione elementy, bardziej lakoniczne kamienia naturalnego lub sztucznego, płytek – nadaje domowi szlachetności, statusu i oryginalności. Nowoczesne wzornictwo zewnętrzne okien stawia na oszczędne, niezawodne, a jednocześnie estetyczne materiały. Wielu użytkowników wybiera taki projekt okien od zewnątrz, który nie wymaga dużych inwestycji, czasochłonnych. Elewacja ozdobiona elementami styropianowymi będzie wyglądać nie gorzej niż droga, ozdobiona naturalnym kamieniem i tynkiem. Masz możliwość wyboru następujących elementów do dekoracji okien na zewnątrz: Sandriks w szerokiej gamie łuków w dużym fałszywych okiennic, różnych paneli piankowe do okien. Dekoracja elewacji okiennej w postaci ościeżnicy służy do ozdabiania okien zarówno z boku, jak i od góry. Należy pamiętać, że elementy dekoracyjne dobierane są ściśle do zewnętrznej strony budynku, aby był bardziej estetyczny. Płyty do okien wykonane z tworzywa piankowego w stylu greckim, rzymskim zyskały dziś dużą popularność. Zapewni to domowi więcej zakresu, elegancji i luksusu. W przypadku domów o klasycznym wyglądzie należy wybrać wystrój wokół okien z wytłaczanymi wypustkami. Nie tylko białe listwy wyglądają stylowo, ale także pomalowane na inny kolor. Kolumny, pilastry z pewnością przekształcą budynek w coś szlachetnego i wyrafinowanego. Zastosowanie profilowanych paneli z tworzywa sztucznego idealnie wpisze się w ekonomiczny budżet. Wadą będzie niski poziom estetyki po zakończeniu prac. Jeśli chodzi o elementy drewniane, są one dziś dość ekskluzywne i rzadkie. Jeśli chcesz zrobić dom w stylu tradycyjnej chaty, zademonstrować folklor – ten projekt okien na zewnątrz z pewnością Ci odpowiada! TYP 3 Poprawa nachyleń jest głównym celem wykonywania zewnętrznej okładziny systemów okiennych z tworzywa sztucznego. Taka praca jest w stanie nadać zewnętrznemu budynkowi estetyczny wygląd, uczynić go bardziej chronionym przed czynnikami zewnętrznymi. Prawie wszyscy eksperci mówią o znaczeniu okładzin okiennych. Zabieg ten w 100% zabezpiecza piankę poliuretanową przed zniszczeniem pod wpływem agresywnego światła, wilgoci, nacisku. To ona jest podstawą mocowania okna, dlatego ważne jest, aby zachować jego pierwotne walory. funkcje okładzin okiennych Czynnik ochronny. Wilgoć, zimno może łatwo wnikać w szwy, pęknięcia, które tworzą się z czasem, może tworzyć się pleśń i pleśń. Ważne jest, aby zapobiegać negatywnemu wpływowi środowiska piankę poliuretanową przed negatywnym wpływem estetycznego wyglądu. Okno i jego obszar po obwodzie staje się zadbany, harmonizuje z pozostałą częścią projektu budynku. Dlatego tak ważne jest wykonanie okładziny okiennej natychmiast po montażu. Obecnie istnieje szeroka gama materiałów, które zaspokoją potrzeby każdego użytkownika. Możesz znaleźć bardzo harmonijne formaty, które pasują do zewnętrznej części budynku. Dostępne są również ekonomiczne opcje dopasowane do budżetu. materiały do ​​okładzin okiennych Obecnie najbardziej powszechne i stosowane w różnych dziedzinach budownictwa są: Kit – ta metoda okładzin okiennych jest najbardziej klasyczna i rozpowszechniona. Zaletą jest niski koszt, łatwość wykonania pracy. Ważną wadą jest to, że ten format pracy musi być wykonywany okresowo z powodu niewystarczającej wytrzymałości kompozycji, powstawania warstwowa – dwa arkusze z tworzywa sztucznego posiadają w środku miękki poliuretan. Taki przedmiot jest bardzo trwały, łatwy w montażu, odporny na wpływy zewnętrzne i ma doskonałą izolację termiczną. Wadą jest dość wysoki z tworzywa sztucznego to standardowy format, który praktycznie zmieści się w szklanej jednostce. Polecamy go do nowoczesnych, biurowych budynków. To wszechstronne rozwiązanie, które łączy w sobie elegancki wygląd i gipsowo-kartonowa – idealna do licowania mocno zniszczonych powierzchni. Materiał zatrzymuje ciepło i ma doskonałą sztywność. Wada – musisz okresowo malować to świetny format dla domów ekologicznych, domów w tradycyjnym stylu. Naturalność, oryginalność, wysoka estetyka to atuty materiału. Najczęściej stosowany jest do okładania domów drewnianych. Sztuczny, naturalny kamień, płytki – mają wysoką wytrzymałość, szlachetne wzornictwo. Istnieje możliwość wybrania identycznego formatu sztucznego kamienia w niskiej cenie, który ma wygląd naturalnej skały. TYP 4 Wykończenie okien na elewacji budynku to bardzo ważny niuans, który może pełnić rolę zarówno estetyczną, jak i funkcjonalną. Dekoracyjne obramowanie okien jest bezpośrednio związane z dekoracją zewnętrzną elewacji. Ważne jest, aby wybrać materiały o identycznym stylu, które będą harmonijnie wyglądać na ogólnym wyglądzie. Dziś coraz więcej właścicieli nieruchomości zwraca uwagę na styropian. To właśnie ten materiał jest słusznie uważany za ekonomiczny, praktyczny i estetyczny po przetworzeniu. Obramowanie okien i elewacji będzie zależało od projektu budynku, jego zewnętrznej strony. Użytkownik ma możliwość wyboru spośród szerokiej gamy elementów piankowych. Będziesz mile zaskoczony efektem po dekoracyjnym obramowaniu okien piankowym tworzywem sztucznym. Estetyczny parametr tego materiału w niczym nie ustępuje gipsowi, kamieniowi naturalnemu. Styropian – przykład praktyczności, estetyki i oszczędności Dekorowanie okien pianką na zewnątrz własnymi rękami pozwoli Ci zaoszczędzić znaczną część Twojego budżetu. Wymieńmy główne zalety tego materiału wykończeniowego: Doskonała izolacja termiczna. Prawdopodobnie często słyszysz o izolacji domu pianką. Również obramowanie okien wykonanych ze styropianu niezawodnie zapobiegnie przedostawaniu się zimna i wilgoci do pomieszczenia. Dotyczy to zwłaszcza sezonu waga materiału, łatwość jest w stanie niezawodnie przyczepić się do prawie każdej powierzchni stylowy wygląd. Konstrukcja styropianu jest bardzo wszechstronna – łatwo ją obrabiać, kształtować, malować, pokrywać innymi związkami. Takie ozdobne obramowanie doda budynkowi Każdy użytkownik będzie mógł sobie pozwolić na zakup odpowiedniej ilości do ochrony okien przed wilgocią, ciśnieniem atmosferycznym, temperaturą, pleśnią i pleśnią. Materiał ten będzie niezastąpiony przy wyrównywaniu nieudanej powierzchni budynku, istnieje możliwość wyboru dowolnej grubości, kąta nachylenia i faktury materiału. Wykończenie styropianem w połączeniu z tynkiem stworzy wystarczający format dekoracyjny. Nie łączyć materiału z cegłą, kamieniem naturalnym lub sztucznym ani na sidingu winylowym. Najbardziej estetyczna pianka wygląda na monotonnej powierzchni. Praktyczność, lekkość, trwałość – to wszystko zalety pianki licowej. Potrafi skutecznie odmienić zewnętrzną stronę budynku, nadać mu stylowy i przemyślany design. TYP 5 Wystrój wokół okien to ważny krok w projektowaniu całego budynku. Zgadzam się, że często zwracamy uwagę na okna przechodzące przez budynek. Wiele osób zna procedurę dekorowania okien na elewacji domu za pomocą tworzywa piankowego. Niektórzy uważają, że ten materiał nie nadaje się do prac elewacyjnych, ale jesteśmy gotowi zburzyć ten stereotyp. Estetycznie może wyglądać również architektura budynku z wykorzystaniem tworzywa piankowego, podobnie jak kamień naturalny, gips. Podobny efekt można uzyskać nie przepłacając dodatkowo – to pierwsza zaleta wyłożenia okna od zewnątrz pianką. Aby arkusz pianki stał się bardziej estetyczny i oryginalny, należy go przetworzyć. Przy pomocy cięcia konturowego można uzyskać reliefowy kształt materiału. Po pokryciu pianki tynkiem trudno będzie ją odróżnić np. Od kolumny, półki wykonanej z kamienia. Nakładki styropianowe są teraz dostępne w szerokiej gamie do dekoracji wokół okien na elewacji domu. Możesz wybrać format dla indywidualnego projektu budowlanego, biorąc pod uwagę subtelności zewnętrzne. W katalogu naszej firmy każdy może znaleźć gotowe elementy elewacji – od lakonicznych i powściągliwych po eleganckie i ekskluzywne. Dekoracja zewnętrzna okien za pomocą tworzywa piankowego to stosunkowo młoda technologia, która jest dziś uważana za innowacyjną. Aż trudno w to uwierzyć, ale coraz więcej dużych firm, lokali, luksusowych rezydencji, drogich mieszkań jest zewnętrznie zdobionych piankowymi elementami. Ludzie zdawali sobie sprawę z wartości tego materiału, ze względu na jego dostępność i praktyczność. zalety wykończenia okien tworzywem piankowym na elewacji Zewnętrzne wykończenie okien tworzywem piankowym ma następujące zalety: Wysoka wydajność w porównaniu z innymi twardymi materiałami. Trwałość pianki pozwala na wieloletnie lekka waga. Niezależnie od długości, objętości materiał jest praktycznie nieważki. Jednocześnie ma dużą gęstość i elastyczność. To znacznie upraszcza prace na wilgoć, ciśnienie atmosferyczne, niskiej wadze materiał ma wystarczającą twardość i Użytkownik będzie mógł sobie pozwolić na zakup wystarczającej liczby elementów wygląd, szeroka gama rozmiarów, kształtów. TYP 6 Projektując elewację budynku należy zwrócić uwagę na kwestię wykończenia otworów okiennych od zewnątrz. To oni wyróżnią dom od reszty ulicy, stworzą jego wygląd, wrażenie przechodzących ludzi. Wygląd okien jest w stanie nadać elewacji budynku nie tylko oryginalności, ale także uczynić je bardziej chronionymi przed wpływem czynników zewnętrznych. Ważnym etapem, który należy traktować mądrze, jest wybór wysokiej jakości materiału do licowania otworów okiennych. Usiądź wygodnie i ruszamy! jaki format ramy okiennej wybrać Po prostu nie ma jednej odpowiedzi dla wszystkich właścicieli nieruchomości – każdy materiał jest indywidualny. Na przykład do dekoracji okien na zewnątrz w drewnianym domu najlepiej nadają się listwy wykonane z drewna w tradycyjnym stylu. W przypadku domu murowanego, czysto murowana lub metalowa dekoracja okna zewnętrznego. Listwy drewniane Są w stanie nadać budynkowi naturalny styl, połączenie z naturą, rustykalny urok. Taka rama jest najbardziej odpowiednia do wiejskiej chaty lub chaty. Taki materiał jest dość drogi i jest wykonywany wyłącznie na zamówienie. Duży plus to bardzo estetyczny format i bogaty wygląd. Okna wychodzące na zewnątrz z cegły Ta dekoracyjna rama dostępna jest w szerokiej gamie kolorystycznej, dzięki czemu można stworzyć kontrast z główną ścianą domu. Cegła nie powinna zbytnio wystawać z powierzchni, dlatego należy dobrać raczej cienkie elementy. Ta okładzina okien plastikowych jest ekonomiczna, łatwa w montażu i stosunkowo prosta pod względem konstrukcyjnym. Kamień i jego imitacja Tutaj mówimy o płytkach, naturalnych skałach i sztucznym murze. Dekoracyjne obramowanie okien kamieniem nie powinno być zbyt masywne, spiętrzone. Na ten format warto zwrócić uwagę, gdy ściany mają jednolitą powierzchnię. W ten sposób osiągniesz harmonijny styl. Zdobienie okien na zewnątrz kamieniem może nadać domowi bardzo piękny i bogaty format. Do tych celów idealnie nadają się elementy z wapienia, skały muszlowej, kamyków. Pamiętaj: obramowanie kamienne powinno być wybierane do mocnych ścian, ze względu na surowość materiału. Wykończenie otworów okiennych na zewnątrz bocznicą Rozważ dodatkowe profile – są montowane jak konstruktor. Są szybkie i łatwe w montażu oraz mają stylowy wygląd. Ta okładzina okien plastikowych od zewnątrz jest bardzo lakoniczna, prosta. Gips Przekazują nastrój klasycznego, eleganckiego i arystokratycznego wzornictwa. Otwory okienne w konstrukcji tynkowych kolumn, pilastrów, reliefowych form nadadzą budynkowi luksusu. Wadą jest to, że gips nie bardzo lubi wpływ wilgoci, wymaga okresowej renowacji ze względu na pojawienie się pęknięć. Pianka poliuretanowa Listwy sztukatorskie do okien z tych materiałów są bardzo przystępne cenowo. Obszar okna stanie się dość piękny, a jednocześnie chroniony przed działaniem zimna, wilgoci, grzybów, pleśni. TYP 7 Dekoracja zewnętrzna okien piankowym tworzywem sztucznym to ważna procedura, która pozwala stworzyć nie tylko estetyczny wygląd zewnętrzny, ale także chronić go przed czynnikami zewnętrznymi. Materiały wykończeniowe muszą mieć doskonałą odporność na wilgoć i niską higroskopijność. Jest to konieczne, aby podszewka się nie zapadła. W ciepłych porach roku wypada wystarczająca ilość opadów, które mogą gromadzić się w strukturze materiału, zimą woda może skrystalizować niszcząc skałę. Okładzina okna zewnętrznego musi być odporna na warunki atmosferyczne, wykonana z wytrzymałej masy. Wybór materiału nieodpornego na wilgoć możliwy jest przy zapewnieniu w pomieszczeniu odpowiedniej wentylacji. jaka jest plastikowa okładzina okien Przede wszystkim konieczne jest wykonanie stoków do pożądanego rozmiaru. Półfabrykaty są obrabiane pianką, a następnie przykręcane do okna. Następnie musisz wypełnić szwy szczeliwem, co wyklucza przedostawanie się wilgoci do środka i przeciągów. Jeśli chcesz uzyskać lepsze mocowanie okładziny, użyj mocnych kołków ze śrubami. Eksperci zalecają stosowanie uszczelniacza sanitarnego. To on jest w stanie wykluczyć rozwój grzyba i pleśni. Zbocza należy wcześniej zagruntować. Zapewni to znacznie lepszą przyczepność szczeliwa i pianki. skierowane na zewnątrz okna z kamienia lub płytek Po zagruntowaniu ścian przyklej płytki lub mur za pomocą mrozoodpornego kleju. Możliwe jest również użycie szczeliwa na bazie silikonu, który jest nakropiony na całej płaszczyźnie dekoracyjnego półfabrykatu. Szwy warto przetrzeć podkładem epoksydowym lub silikonowym. dekoracja okna z drewnianymi listwami Listwy drewniane należy zaimpregnować środkiem ochronnym przedłużającym żywotność materiału. Do mocowania listew do ramy okiennej służą miedziane gwoździe bez łba. W tym celu zamiast tradycyjnego młotka należy użyć urządzenia wykrawającego, które może wizualnie uszkodzić strukturę drewna. TYP 8 Dekoracja okien na elewacji domu to ważna kwestia, którą warto szczegółowo rozważyć. Dom z zewnątrz można porównać do fasady, a okna odzwierciedlają jego stan wewnętrzny, stosunek właściciela do mienia osobistego. Możliwe jest uatrakcyjnienie budynku dla otaczających go osób za pomocą piankowych listew okiennych. To oni są w stanie przekształcić okna, nadać im nowy styl, a ponadto zabezpieczyć je przed wpływem czynników zewnętrznych. Najważniejsze jest, aby wybrać wysokiej jakości ramy okienne i ich wygląd. Platforma wykonana jest z materiału, który ma służyć do obramowania okna. Listwa ma grubość około 3-4 cm, dzięki czemu będzie się trochę wybrzuszać tworząc estetykę elewacji. Również taki pręt jest w stanie zamknąć wszelkiego rodzaju szczeliny, które powstają między skrzynką okienną a płaszczyzną okna. Platforma nie pozwala na dostanie się do pomieszczenia opadów, temperatury i ciśnienia. Za pomocą tego elementu można zmniejszyć poziom hałasu w domu, aby zapobiec rozwojowi pleśni i pleśni w obszarze okna. Listwa jest instalowana na plastikowych oknach i do izolacji termicznej, dzięki czemu zatrzymuje ciepło w pomieszczeniu. TYP 9 Ozdobne skosy do okien to szczególny element systemu okiennego, który jest w stanie zamknąć otwór pomiędzy powierzchnią elewacji a samym oknem. Zwykle instaluje się stoki po zainstalowaniu nowego okna. Trasy zewnętrzne, których cena będzie dostępna dla każdego użytkownika, wykonywane są według określonej technologii. Głównym zadaniem tych prac jest poprawa jakości systemu okiennego. Za pomocą zboczy można utrzymać ciepło w pomieszczeniu, aby wykluczyć wnikanie wilgoci, ciśnienia atmosferycznego, grzybów i pleśni. Izolacja zboczy pianką na zewnątrz może całkowicie wyeliminować sezonowe straty ciepła, co jest szczególnie ważne w okresie grzewczym. Zewnętrzne skarpy piankowe, których cena dostępna jest na stronie naszej firmy, są w stanie zabezpieczyć piankę poliuretanową przed zniszczeniem. Wielu użytkowników zaniedbuje montaż skarp, co prowadzi do szybkiego wysychania piany. To ona jest barierą między środowiskiem zewnętrznym a pomieszczeniem, mocuje ramę okienną, dlatego ważne jest, aby zapewnić jej niezawodność i pełną ochronę przed negatywnym wpływem wilgoci i temperatury. zewnętrzne zbocza do okien plastikowych: zalety Długi okres eksploatacji. Przez wiele lat zachowują swoją pierwotną formę, zachowują swoją nie niszczą się pod wpływem ciśnienia atmosferycznego, wilgoci i jako niezawodna izolacja termiczna i dźwiękoszczelna w montażu, nie wymaga wiele czasu i estetyczny wygląd okna, uwydatniają elewację. pianka u podstawy stoku zewnętrznego do okien plastikowych Skosy styropianowe na zewnątrz będą bardzo praktyczne w użytkowaniu i łatwe w montażu. Aby zwiększyć parametr wytrzymałości, konieczne jest wzmocnienie materiału włóknem szklanym. Za pomocą zszywacza lub kleju konstrukcyjnego dwa półfabrykaty są mocowane razem, po czym są przetwarzane za pomocą szpachli. Zastosowanie szpachlówki zachowuje wytrzymałość pianki i jej pierwotne właściwości. Stoki piankowe, których cena jest uważana za jedną z najbardziej ekonomicznych, zmieszczą się w ograniczonym budżecie. Specjalnie dla Ciebie przygotowaliśmy szereg wskazówek na ten temat – piankowe skarpy klasy mistrzowskiej Dekorowanie skarp pianką odbywa się w technologii: Powierzchnię przygotowuje się poprzez oczyszczenie jej z zanieczyszczeń. Dalsze pęknięcia, szczeliny wypełnia się klejem. Po wyschnięciu powierzchni należy ją styropianu docinane są nożem biurowym na wymiar obrabianego przedmiotu. Aby materiał przykleił się do zbocza, należy nałożyć klejącą podstawę. Za pomocą poziomicy obrabiany przedmiot jest wypoziomowany, a następnie przymocowany za pomocą zakończeniu mocowania należy nałożyć kit. Na materiał nakładana jest wycięta wzmocniona siatka, a następnie nakładana jest warstwa szpachlówki. Następnie powinieneś zainstalować metalowe całkowitym wyschnięciu nakładana jest ostatnia warstwa szpachlówki, którą poddaje się fugowaniu i malowaniu. TYP 10 Listwy sztukatorskie służą do ozdabiania okien na elewacji domu. Wykończenie zewnętrzne pozwala na stworzenie oryginalnej elewacji budynku, aby pokazać innym wyobraźnię autora. Obecnie na rynku budowlanym dostępna jest szeroka gama materiałów i formatów sztukaterii elewacyjnej. Chcesz stworzyć coś niezapomnianego i wyjątkowego? Wybierz zestaw z wystarczającą ilością szczegółów. Elewację można zaprojektować w lakonicznej i powściągliwej stylistyce, a także w eleganckim, luksusowym formacie. TYP 11 TYP 12 Nawet najbardziej bezosobowy budynek może lśnić nowymi kolorami, stać się świeższy i bardziej żywy dzięki sztukaterii. Fasada odzwierciedla zewnętrzną stronę domu, dzięki czemu można zademonstrować szlachetność, wyrafinowanie zewnętrznemu otoczeniu. Styropianowe elementy architektoniczne mogą wyglądać równie luksusowo i pompatycznie, jak półfabrykaty z naturalnego kamienia i gipsu. Dzięki przetwarzalności pianki możliwe jest stworzenie prawdziwego dzieła sztuki. TYP 13 TYP 14 Nowoczesny projekt budynku można ozdobić surową wypukłą ramą. Pianka jest słusznie uważana za najbardziej przyjazny dla środowiska i praktyczny materiał, który zachwyci Cię przez wiele lat. LISTWY PRZYOKIENNE ELEWACYJNE – 90+ KOMBINACJI LISTWY I PARAPETU Na zdjęciu różne kombinacje listwy okiennej i profilu parapetu w wystroju elewacji otworu na zewnątrz domu. Jeśli masz za zadanie zaprojektować tylko okna na elewacji swojego domu, te przykłady z łatwością go rozwiążą. Zdjęcia przedstawiają dwa znacząco różne wykończenia ścian domu – tynk i cegłę licową lub płytkę. Również na przykładach wykończenia elewacji okna znajdują się przypisy z numerami elementów katalogu. Według nich można samodzielnie obliczyć okładzinę okien od strony zewnętrznej elementami dekoracyjnymi ze styropianu zbrojonego po pobraniu CENNIKA naszych wyrobów architektonicznych. LISTWY OKIENNE ELEWACYJNE – SZCZEGÓŁY INSTALACJI Kręcone końce takich elementów wystroju okien, jak parapet i góra okna, nazywane są PROFTOORETAMI. Powstają podczas montażu dekoru architektonicznego na elewacji z konwencjonalnym szlifem 45 °. Szczegółowo ilustruje to rysunek. Ze względu na możliwość niedopasowania dokładnego rozmiaru elewacji nie jest do końca wskazane zatrudnianie pracownika związku zawodowego do produkcji. Jest to typowa prosta operacja dla każdego konstruktora elewacji. Elementy ozdobne skleja się klejem piankowym STYRO 753. Następnie spoiny szpachluje się gotową szpachlą elewacyjną w wiaderkach – ELF D200,300 JAK OZDOBIĆ SKOSY OKIEN NA ZEWNĄTRZ? Podczas ocieplania elewacji domu pianką lub wełną mineralną zawsze pojawia się kwestia dekoracyjnego wykończenia zboczy okien plastikowych. Nawet jeśli nie zamierzasz stosować elementów dekoracyjnych elewacji, ocieplenie połaci okien jest obowiązkowym etapem prac elewacyjnych. W większości przypadków tego typu prace wykonywane są przez wykonawców prac elewacyjnych z wykorzystaniem do tych celów gęstszej pianki – styropianu (np. Styrodur). Wykończenie połaci okiennych od zewnątrz odbywa się na takiej samej zasadzie jak wykończenie ścian izolacją. Warstwę ochronną nakłada się za pomocą siatki wzmacniającej. W rogach dodatkowo zastosowano narożniki wzmacniające. Podczas stosowania dekoracji elewacji z elementami architektonicznymi pojawia się kwestia wyrównania – łączenia elementów dekoracyjnych ze zboczami otworu okiennego. Poniższe zdjęcie pokazuje schematycznie sposób wykonywania tego typu pracy. Zwykle grubość spadku przy oknie wynosi 30 mm, przy ścianie 20 mm. Na zamówienie można wykonać dowolną głębokość. Na rysunkach przedstawiono techniczne aspekty łączenia dekoracji okiennej z listwami bocznymi. Możesz zobaczyć 2 opcje dekoracji okna: listwę na obwodzie okna i połączenie listwy z parapetem. Na ilustracjach wyraźnie widać, że element dekoracyjny jest zamontowany na końcu skarpy. proszę również zwrócić uwagę na odpływ – osłonę parapetu – powinien on zakrywać część skośną oraz sam element dekoracyjny. Dlatego jeśli planujesz jakiekolwiek elementy architektoniczne na elewacji, nie spiesz się, aby zamówić odpływy na parapecie. Są instalowane po zamontowaniu wystroju elewacji domu. Same deski skośne mogą być wykonane zarówno przez instalatorów podczas izolacji, jak i zamówione u nas jako gotowe produkty. Wykonujemy spadki o wymaganej głębokości dla konkretnego obiektu. grubość spadku wynosi zwykle 3 cm przy ramie okna i 2 cm przy ścianie. WYSTRÓJ OKNA NA ZBOCZU Osobno proponujemy możliwość zdobienia otworu elementem dekoracyjnym umieszczonym w skarpie. Na poniższym zdjęciu pokazaliśmy jako przykład zastosowanie profilu nr 1160 o przekroju 15×15 cm. Ozdobny gzyms montowany jest na ścianie bez ocieplenia, a sama izolacja nie dochodzi do krawędzi skarpy wielkością profilu (w naszym przykładzie jest to 15 cm). Ten projekt otworu okiennego wypada korzystnie w porównaniu ze zwykłym zastosowaniem listwy elewacyjnej wzdłuż krawędzi skarpy, tworząc większą objętość i relief z mniejszym wcięciem dekoracji od ściany. Poniżej na przykładowych zdjęciach pokazaliśmy skuteczną i jednocześnie praktyczną opcję zdobienia okna na elewacji z rozwiązaniem problemu spadków. Sam element dekoracyjny jest w tym przypadku nachyleniem. Osiągnięto dwa cele: obniżenie kosztów wykańczania okien przy ocieplaniu elewacji oraz radykalnie inny wygląd okna w porównaniu do zwykłego stosowania listwy wzdłuż krawędzi skarpy. Przy takim wykończeniu okna izolacja nie dochodzi do krawędzi połaci okiennej w odległości zastosowanego elementu dekoracyjnego. Siatkę zbrojeniową ocieplenia ściany pozostawia się z luzem 15-20 cm, następnie podczas montażu elementu dekoracyjnego siatka przebiega wzdłuż końcowej części ocieplenia. Całość efektu dekoracyjnego uzyskuje się poprzez głębokość ocieplenia ściany – sam dekor architektoniczny wystaje 3-5 cm poza krawędź opcję wykończenia połaci okiennej można przypisać bardziej nowoczesnemu stylowi projektowania elewacji domu – w pewnym stopniu nowoczesnym. Uzyskuje się efekt minimalizmu: minimum wystroju – maksimum wrażenia wizualnego. Jeśli obawiasz się wystających elementów wystroju elewacji, które gromadzą brud, nasza propozycja rozwiąże również ten problem. Przykładem jest niewielka część możliwych opcji tej dekoracji otworu okiennego na zewnątrz domu. CONTENT: Sztukateria elewacyjna okienna – ozdobne wykończenie okien plastikowych i skosów na zewnątrz piankąOZDOBY WOKÓŁ OKIEN – 50+ ROZWIĄZAŃ NA ZDJĘCIUOBRAMÓWKI WOKÓŁ OKIEN – CO JEST WLICZONERamki wokół okien – 10+ gotowych rozwiązańmateriały do ​​wykańczania okien na zewnątrzmożliwe opcje projektowania okien od zewnątrzfunkcje okładzin okiennychmateriały do ​​okładzin okiennychStyropian – przykład praktyczności, estetyki i oszczędnościzalety wykończenia okien tworzywem piankowym na elewacjijaki format ramy okiennej wybraćjaka jest plastikowa okładzina okienskierowane na zewnątrz okna z kamienia lub płytekdekoracja okna z drewnianymi listwamizewnętrzne zbocza do okien plastikowych: zaletypianka u podstawy stoku zewnętrznego do okien plastikowychLISTWY PRZYOKIENNE ELEWACYJNE – 90+ KOMBINACJI LISTWY I PARAPETULISTWY OKIENNE ELEWACYJNE – SZCZEGÓŁY INSTALACJIJAK OZDOBIĆ SKOSY OKIEN NA ZEWNĄTRZ?

Powstała kompozycja służy do okładania ścian technikami nakładania tynku dekoracyjnego, które zostaną opisane poniżej. Dużą wadą tego przepisu jest to, że mieszanina nałożona na ścianę ma długi czas schnięcia. Przepis 2 Kolejny prosty przepis na tynk dekoracyjny do prac wewnętrznych opiera się na użyciu zwykłego piasku.

Budowa domu i każdego innego budynku w tradycyjnej technologii murowanej oznacza konieczność postawienia solidnej konstrukcji ścian, co wymaga zastosowania odpowiednich wysokiej jakości materiałów. Ich wybór zależy od wielu czynników, z których istnienia często nie zdajemy sobie sprawy, a dokonując zakupów, musimy wziąć pod uwagę takie kwestie, jak: koszty i planowaną trwałość przyszłego budynku, jego usytuowanie i panujące na terenie budowy warunki gruntowe oraz wodne, czyli rodzaj gruntu, stopień jego przepuszczalności i poziom wód gruntowych, skład fizyczny wybranych materiałów, mający bezpośredni wpływ na mikroklimat panujący we wnętrzach i jednocześnie na nasze zdrowie oraz samopoczucie, rodzaj konstrukcji samych ścian, które mogą być jednowarstwowe lub dwuwarstwowe. Spis Treści1 Ściana w konstrukcji dwuwarstwowej – niezmiennie popularna2 Beton komórkowy – lekki i prosty w Keramzytobeton – zapewnia ciepło i ciszę4 Ceramika poryzowana – zawsze sucha, ciepła i odporna na uszkodzenia5 Silikaty – zdecydowanie najzdrowsze6 Cegła – tradycyjna, ale wciąż chętnie używana Ściana w konstrukcji dwuwarstwowej – niezmiennie popularna Ten rodzaj konstrukcji ścian, zwłaszcza zewnętrznych, jest najchętniej wybierany przez przyszłych właścicieli lub inwestorów. Taka ściana jest jednocześnie najprostsza do postawienia, jej grubość nie przekracza zazwyczaj 25 cm, nie wymaga też tworzenia tzw. mostków termicznych, a odporność na zmiany temperatury daje jej dopiero solidna warstwa izolacji. Do postawienia ściany dwuwarstwowej można z powodzeniem wykorzystać wiele różnych materiałów, a ich wybór zależy oczywiście od indywidualnych potrzeb czy możliwości finansowych inwestora. Beton komórkowy – lekki i prosty w obróbce. Ten materiał cieszy się dużą popularnością, przede wszystkim ze względu na swoją lekkość, ułatwiającą murowanie ściany i obróbkę. Oczywiście znacznie różni się od tego tradycyjnego, używanego do produkcji innych wyrobów, takich jak np. szamba betonowe. Powstaje z mieszanki piasku, wody i wapna, ma także dobre właściwości przepuszczania pary wodnej, przez co tworzy we wnętrzu zdrowy mikroklimat, sprzyjający zwłaszcza alergikom. Bloczki z betonu komórkowego mogą mieć rożną gęstość, a im jest ona większa, tym bardziej wytrzymała jest konstrukcja ściany, w której bez problemu można zamontować wszelkiego rodzaju drzwi czy bramy garażowe, bez ryzyka jej uszkodzenia. Beton komórkowy ma wiele zalet, ale i pewne wady, z którymi warto się zapoznać, zanim zdecydujemy się wykorzystać go do budowy domu. Jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, niepalny, o klasie odporności na ogień A1. Nadaje się do wznoszenia ścian budynków o wielu kondygnacjach, jednak trzeba się liczyć z jego nasiąkliwością, nie jest bowiem odporny na wodę, i możliwością uszkodzenia w czasie obróbki. Ma również stosunkowo niską izolacyjność akustyczną, nie chroniąc dobrze pomieszczeń przed hałasem zewnętrznym. Bloczki mają dosyć duże rozmiary, na postawienie ściany zużywa się więc niewielką ich ilość. Łączone są najczęściej na tzw. wpust i pióro, co znacznie ułatwia montaż i nie wymaga stosowania dużej ilości zaprawy, tradycyjnej lub nowocześniejszej klejowej. Keramzytobeton – zapewnia ciepło i ciszę Kolejnym powszechnie używanym materiałem budowlanym, jest keramzytobeton. W procesie jego produkcji, zamiast zwykłego kruszywa mieszanego z wapnem i wodą, dodaje się specjalne kruszywo sztuczne, powstające w procesie wypalania glin oraz łupków. Wytwarza się z niego pustaki szczelinowe, z wewnętrzną wkładką termiczną ze styropianu, charakteryzujące się dobrym współczynnikiem przenikania ciepła na poziomie 0,15 W/mK. Łączy się je podobnie jak te z betonu komórkowego, na pióro i wpust, a keramzytobeton ma również podobną klasę niepalności, lecz lepszą izolacyjności akustycznej. Dodatkowo ma niski poziom nasiąkliwości, a ścian z niego budowanych nie trzeba od razu pokrywać tynkiem, chroniącym je przed wpływem wilgoci. Ceramika poryzowana – zawsze sucha, ciepła i odporna na uszkodzenia Ten rodzaj materiału, używanego do konstrukcji ścian dwuwarstwowych powstaje z gliny, wzbogaconej uszlachetniającymi dodatkami, dającymi jej właśnie porowatość. W procesie wypalania ulegają one całkowitemu spaleniu, pozostawiając specyficzną, porowatą strukturę, puste przestrzenie, gwarantującą wyjątkowo dobre właściwości termoizolacyjne. W przypadku pustaków z dodatkową wkładką termiczną wynosi on aż 0,075 W/mK. Mają także wysoką odporność na ściskanie, są niepalne, a do ich wad można zaliczyć niestety dużą nasiąkliwość i trudności z obróbką, na co wpływa kruchość. Mimo tych wad ceramika poryzowana doskonale nadaje się na konstrukcję ścian nośnych, do postawienia których używa się pustaków łączonych na pióro i wpust. Można je łączyć różnymi rodzajami zaprawy, od tradycyjnej, poprzez tzw. ciepłochronną, aż po klejową. Niestety, decydując się na ten rodzaj materiału, trzeba się też liczyć z wysokimi cenami jego zakupu, co ostatecznie znacznie powiększy koszty całej inwestycji. Silikaty – zdecydowanie najzdrowsze Każdą ścianę można także postawić z wykorzystaniem nowoczesnych silikatów, wyrobów powstałych z wyłącznie z ekologicznych składników, a sam proces produkcji nie ma żadnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Silikaty charakteryzują się olbrzymią wytrzymałością na ściskanie, mogą więc być używane do konstrukcji ścian przenoszących duże obciążenia, między innymi w budynkach wielopiętrowych. Kolejną ich zaletą jest dobra akumulacja cieplna, polegająca na tym, że nagrzewają się bardzo powoli i równie wolno oddają do wnętrza budynku nagromadzone ciepło. Mają również wysoki współczynnik paroprzepuszczalności i na ich powierzchni nie rozwijają się szkodliwe dla zdrowia grzyby lub pleśń. Tworzą we wnętrzach zdrowy mikroklimat, chroniąc je także przed hałasem. Klasa niepalności A1 zabezpiecza je z kolei przed ogniem, są też odporne na nasiąkanie i przemarzanie, doskonale nadając się do użycia w naszych warunkach klimatycznych. Ich wadą jest znaczny ciężar, utrudniający murowanie, pustaki mają też małe wymiary, co sprawia, że na daną ścianę trzeba użyć ich dużą ilość. Cegła – tradycyjna, ale wciąż chętnie używana Jest to tradycyjny materiał budowlany, używany od tysięcy lat i mimo pojawienia się nowszych, nadal chętnie wykorzystywany. Typowa cegła powstaje z mieszaniny piasku, gliny, wapna oraz wody i poddawana jest najpierw procesowi suszenia, a następnie wypalania w bardzo wysokiej temperaturze. Nadaje im to nie tylko dużą wytrzymałość na uszkodzenia natury mechanicznej, ale przede wszystkim odporność na wilgoć, przez co mogą przetrwać bez najmniejszego uszczerbku nawet setki lat. Doskonale kumulują ciepło i długo utrzymują je w swoim wnętrzu, co sprawia, że w takim domu w lecie jest przyjemny chłód, a w zimie ciepło. Ściany z cegieł chronią też przed hałasem zewnętrznym i są w zabezpieczone przed ogniem, a podczas pożaru nie wydostają się żadne toksyczne substancje. Do wad cegieł można zaliczyć przede wszystkim ich kruchość, utrudniającą obróbkę.

Do powierzchni zabudowy jw. nie wlicza się powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię terenu, powierzchni elementów drugorzędnych, tj. schodów zewnętrznych, daszków, markiz, występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego, a także powierzchni balkonów i innych elementów budynku nie

Kamień dekoracyjny typu Venezia Wykończenie ścian i elewacji jest często najważniejszym elementem dekoracyjnym wnętrz i budynków. Na okładziny ścienne znakomicie nadaje się kamień dekoracyjny. Na rynku jest obecnie duży wybór płytek kamiennych, dzięki którym można osiągnąć oryginalne efekty. Elementy dekoracyjne o strukturze materiałów naturalnych pojawiły się prawie 100 lat temu w Stanach Zjednoczonych, gdzie okładziny ścienne imitujące cegłę lub kamień były wykorzystywane do wykańczania budynków szkieletowych. W Polsce rynek płytek z kamienia dekoracyjnego rozwija się od lat 90. ubiegłego wieku. Krajowi producenci okładzin ściennych z płytek kamiennych reprezentują dzisiaj poziom międzynarodowy. Okładziny ścienne z kamienia dekoracyjnego nadają wykańczanym powierzchniom naturalny charakter, są ponadto mrozo- i wodoodporne, zachowują estetykę faktur przez wiele lat. Autor: Stegu Kamień dekoracyjny typu Venezia

Izolacja budynków. Do wyboru mamy 2 podstawowe materiały ociepleniowe: wełnę mineralną oraz styropian. Oba świetnie spełniają swoje zadanie izolacji termicznej ścian, stropów, podłóg i dachów. Odpowiednie ocieplenie budynku to istotny element przy wykańczaniu domu, dzięki któremu zyskujemy komfort termiczny i zmniejszamy wydatki Autor: Konrad Kalbarczyk W tej aranżacji łazienki dominuje mozaika firmy Bisazza ułożona w portret Napoleona. Mozaika na ścianach i podłodze to dobry wybór do małej łazienki. Jak zastosować takie kafelki? Mozaika w łazience: wybieramy płytki na ściany, podłogi, pod prysznic i do obudowy wanny. Mozaika łazienkowa: inspiracje z galeriami zdjęć oraz porady architektów, jak stosować mozaikę w łazience i jak ją układać na ścianie. W małej łazience szczególnie istotne jest takie dobranie ceramiki i okładzin ściennych, by optycznie powiększyć wnętrze, a nie jeszcze je przytłoczyć. Mozaika jako baza wystroju łazienki zawsze się sprawdza. I w małej łazience, i w pokoju kąpielowym. Tak naprawdę im większa powierzchnia, na której jest mozaika tym lepszy efekt. Ponadto mozaika daje nam nietypowe możliwości aranżacyjne – możemy układać z maleńkich płytek, przez niektórych nazywanych iryskami, słowa lub całe sentencje, możemy też tworzyć zaokrąglone narożniki lub łączenie posadzki ze ścianą. Sprawdź też: ile kosztuje remont łazienki - cennik >>> Ściany w łazience: modna mozaika Do wykończenia ścian i podłóg łazienki najpopularniejsze są mozaiki ceramiczne, z kamienia naturalnego oraz mozaika szklana. Ale w aranżacjach łazienek można spotkać również mozaiki metalowe, drewniane, z macicy perłowej czy kamieni półszlachetnych. Te ostatnie sprawiają wrażenie, jakby były biżuterią architektoniczną, zresztą ceny takiej mozaiki często dorównują wyrobom jubilerskim. To, z jakiego materiału jest mozaika, decyduje o jej parametrach technicznych, a także o możliwościach zastosowania w wykończeniu wnętrza. Mozaika wymiary Mozaiki najczęściej składają się z kostek (kafelki) o rozmiarach od ok. 1 do 5 cm. Mogą przyjmować bardzo różne kształty. Najtańsze i najpowszechniejsze są mozaiki kostki kwadratowe, które powstają z cięcia dużych płytek. Ale spotyka się też mozaiki prostokąty, paski, owale, kółka, pierścienie, trójkąty i inne wielokąty, a nawet takie o nieregularnych kształtach. Z kolei mozaiki postarzane o wyszczerbionych krawędziach są produkowane przez kontrolowane tłuczenie płytek - częściowo nacina się je od spodu, wyznaczając miejsca, w których ma nastąpić podział, a potem tłucze. Dzięki temu kostki mozaiki różnią się od siebie, choć mają przybliżony, założony przez producenta kształt i rozmiar. Mozaika w łazienkach: modne kafle Mozaika idealnie sprawdza się w roli... strażnika porządku. Umiejętnie użyte płytki wprowadzą ład i harmonię do łazienki. Mozaika w aranżacji łazienki wydziela strefy i w zależności od potrzeb dzieli lub łączy przestrzeń. Zastosowanie mozaiki zależy od pomysłowości i indywidualnych upodobań. Może być dominującym materiałem wykończeniowym lub być wykorzystana tylko do wyłożenia niewielkich fragmentów ścian (np. żeby wyeksponować część pomieszczenia, wydzielić jakąś strefę w łazience) oraz mozaika jako ornament. Sprawdź też: galerie zdjęć - mnóstwo inspiracje na łazienki >>> W aranżacji łazienki mozaika świetnie wygląda jako dekor - gdy pasek z ceramicznych puzzli zdobi granicę między różnymi rodzajami glazury lub występuje w roli przewodnika: położony na podłodze prowadzi z sypialni do wanny. Optycznie powiększymy łazienki, jeśli wyłożymy je jasną glazurą, dodając w jednym miejscu wyrazisty akcent z ciemnych kosteczek mozaiki. Mozaika może także sprawić, że duża łazienka stanie się przytulna – taki efekt osiągniemy, używając ciepłych kolorystycznie płytek na podłodze i ścianach, obudowując nimi meble. Mozaika: zalety małych płytek Mozaika, choć znana od wieków, wciąż pozostaje modna. Zapewne za sprawą swoich kilku niezaprzeczalnych wszystkim mozaika jest bardzo łatwa do ułożenia. Sprzedawana jest w arkuszach (zwykle o wymiarach 30x30 cm). Poszczególne płytki są połączone siatką z tworzywa lub mocowane na podkładzie z papieru perforowanego (tzw. mozaika przemysłowa). Przy układaniu ważne jest podłoże, które powinno być gładkie, i użycie kleju o podwyższonej elastyczności (cienkie warstwy). W zależności od materiału i technologii produkcji powstają różne powierzchnie. Warto wybierać te błyszczące – odpowiednio podświetlone, nadadzą wrażenia przestronności nawet małemu wnętrzu. Aranżacja łazienki: mozaika wady Mozaika, jak każdy inny materiał wykończeniowy ma też swoje wady. Chociaż nie jest ich wiele, to warto zdawać sobie sprawę z tej najważniejszej. Trzeba pamiętać, że szkło (a więc i mozaika) jest mniej odporne na zarysowania, dlatego szklana mozaika użyta do ozdobienia podłogi w miejscu, w którym trwa intensywny ruch lub są nanoszone duże ilości materiału ściernego, będzie podatna na uszkodzenia powierzchni. Mozaika i łazienka: modny duet Aranżacja łazienki z mozaiką dostarcza wiele możliwości. Mozaika obtłuczona, stylizowana na starą, tworzy klimat wnętrza pałacowego. Z kolei mozaika o równych, ostro ściętych bokach może być wykończeniem ascetycznej, surowej aranżacji. Mozaika pomaga przełamać monumentalny charakter łazienki, który mogą nadać mu duże płytki. Mozaiki można używać też jako dekoru wnoszącego lekkość, rozbijającego zbyt duże, jednostajne powierzchnie. Mozaika sprawi, że łazienka nabierze kolorów, zachwyci zarówno domowników jak i gości. Bez względu na materiał, z jakiego jest mozaika, są dwie techniki jej wykonywania. Albo od spodu podkleja się siatkę z papieru lub tworzywa utrzymującąją w plastrach, która zostaje wtopiona w zaprawę klejową podczas montażu i jest nieusuwalna, albo od strony licowej nakleja się pełne arkusze z folii z tworzywa lub z papieru, które zrywa się po przyklejeniu mozaiki, a przed jej fugowaniem. Arkusze mozaiki poza zastosowaniem montażowym dodatkowo chronią powierzchnię kostek przed zarysowaniem podczas przechowywania i transportu. Użycie siatki lub pełnych arkuszy pozwala na elastyczne łączenie poszczególnych elementów mozaiki - daje to temu produktowi przewagę nad innymi materiałami wykorzystywanymi do okładania ścian i podłóg łazienki. Sprawia też, że mozaika świetnie nadaje się on do pokrywania różnego rodzaju krzywizn w łazience, a jednocześnie znacznie ułatwia pracę – unika się czasochłonnego składania pojedynczych kawałeczków. W przypadku mozaiki montowanej na siatce lub folii problemem dla niewprawnego wykonawcy może być przyklejenie jej tak, aby został zachowany zamierzony układ fug (to, jaką szerokość powinna mieć spoina między pojedynczymi elementami i kolejnymi plastrami układanki, określa zwykle jej producent). Aby ściana w łazience wyłożona mozaiką wyglądała dobrze, konieczne jest zachowanie takich samych odstępów między kawałkami zarówno w ramach jednego plastra, jak i między sąsiadującymi ze sobą plastrami. Do spoinowania mozaiki używa się zapraw elastycznych. Na rynku dostępne są też mozaiki, w których drobne elementy nie zostały od siebie całkowicie oddzielone i ich spodnia strona w dalszym ciągu stanowi litą płytkę. Jej powierzchnia jest zwykle dzielona na pasy lub kostki, a po zafugowaniu wygląda tak, jakby składała się z mniejszych elementów. Ten rodzaj mozaiki nie nadaje się do układania na powierzchniach innych niż płaskie, ale jest za to zwykle tańszy i szybszy w montażu. Mozaika łazienkowa: jak ją układać w łazience Mozaika położona tylko do pewnego poziomu optycznie obniży łazienkę. Ogólna zasada w układaniu mozaiki mówi, że mozaiką wykładamy to, co chcemy zmniejszyć, wysubtelnić. Jasna, a nawet biała mozaika nadaje się do małej łazienki, a ciemna lepiej prezentuje się w dużej łazience. Mozaika może mieć nowoczesne lub geometryczne wzory, na mozaiki przenosi się nawet fotografie! Ale często występuje też mozaika w tradycyjnej odsłonie - kolorowe płytki układają się w etniczne motywy z różnych stron świata lub nawiązują do historii, zmieniając zwykłą łazienkę w łaźnię Afrodyty. Różne zastosowanie mozaiki w łazience Mozaika to też wspaniały materiał na ramę lustra, obudowę wanny, pasy nad szafkami. Można jej użyc właściwie zawsze, gdy chcemy sprawić by łazienka się odmieniła. Dobranie kolorów i wzorów mozaiki do pozostałych płytek nie sprawia żadnych problemów, jest ich niezliczona ilość. W kolekcjach mozaika często występuje obok „dziesiątek” i płytek modularnych. Mozaika pozwala na wykończenie powierzchni zaokrąglonych, na przykład kolumn w salonie łazienkowym, na płynne przejście z obudowy wanny na podłogę i na wykończenie zaokrąglonych powierzchni brodzika. Jest też wspaniałym materiałem na cokoły. Mozaika w łazience: pomysł na wystrój Mozaika w łazience to duże mozliwości aranżacyjne. Układając drobniutkie płytki na ścianie możemy tworzyć niesamowite kombinacje kolorystyczne i wzornicze. Z mozaiki możemy układać na gładkim tle słowa albo całe sentencje. Możemy korzystać z gotowych, wymyślonych przez producenta lub możemy pokusić się o stworzenie swojego własnego napisu. Możemy także z mozaiki tworzyć wielobarwne pasy, różnej szerokości i wysokości, możemy tworzyć szachownicę, możemy stworzyć tak modny ostatnio efekt ombre. Możemy nawet stworzyć sky line miasta… Można oczywiście skorzystać z gotowych takich pomysłów. Jest to opcja bardzo wygodna i bezpieczna, ale cena też jest wtedy adekwatna. Jedyną ograniczeniem w wymyślaniu wzorów z mozaiki w wystroju łazienki jest tylko nasza wyobraźnia… Mozaika sposobem na ściany bez kantów …? Czym wykończyć ściany w łazience, które nie są proste lub nie schodzą się w kant? Albo jeśli akrylowy panel chowający asymetryczną wannę jest wyjątkowo brzydki? To proste! Wystarczy położyć na nich mozaikę. Mozaika w łazience doskonale dopasuje się do każdej ściany i wanny. Im drobniejsza tym lepiej. Lepiej dopasuje się do wymagających łuków i krzywizn. Nie dość więc, że wykończymy trudne ściany i krzywizny, to wystrój łazienki zyska oryginalne i niepowtarzalne wzory. Autor: agencjafree/living4media Mozaika nie musi być jedna! W tej łazience mamy nowoczesną, antracytową szarość na ścianie oraz mozaikowy wzór roślinny na obudwie wanny Mozaika pod prysznicem Aby mozaika sprawdziła się w trudnych warunkach, potrzebna jest odpowiednia zaprawa klejąca i do spoinowania. Pamiętajmy o tym, jeśli chcemy mieć mozaikę pod prysznicem. Jeśli mozaika ma być montowana na zewnątrz lub w miejscach stałego kontaktu z wodą bądź parą, trzeba wybierać nie tę na siatce, lecz mozaikę na papierze lub folii. Mozaika na siatce jest mocowana do niej klejami syntetycznymi, które mogą ulegać degradacji pod wpływem działania wilgoci i środowiska o odczynie alkalicznym. W strefach mokrych, a także tam, gdzie powierzchnia będzie często zmywana, fuga powinna mieć jak najmniejszą nasiąkliwość i porowatość. Będzie wtedy odporniejsza na zabrudzenia i łatwiejsza do utrzymania w czystości. Konstrukcje obciążone ciągłym działaniem wody muszą być wykonane z największą dokładnością. Puste przestrzenie pod płytkami lub niestarannie zaspoinowane szczeliny dają wodzie możliwość penetracji i mogą zepsuć efekt nawet najpiękniejszej mozaiki. Mozaika: różne rodzaje mozaiki Mamy kilka podstawowych typów mozaiki, a to, którą z nich i gdzie zastosujemy, zależy nie tylko od jej walorów dekoracyjnych, ale również od parametrów technicznych i użytkowych danego pomieszczenia. Najbardziej popularnym kształtem elementów mozaiki jest kwadrat o formatach: 1 x 1, 2 x 2 lub 5 x 5 cm, ale dostępne są również mozaiki w kształcie prostokątów, na przykład 5 x 2 cm, wałeczków, trójkątów, owali, kółek i całe mnóstwo produktów o nieregularnych kształtach. Mozaika szklana: płytki do łazienki Możliwość barwienia szkła, zdobienia, formowania przez odlewanie czy zatapiania w nim innych materiałów - powodują, że mozaiki szklane są obecnie bardzo różnorodne pod względem kształtów, kolorów i faktur. Mozaika szklana może być błyszcząca lub matowa, przezroczysta lub nie, z domieszkami metali szlachetnych, brokatu albo ze szkła witrażowego (dzięki temu taka mozaika idealnie nadają się do tworzenia efektownych ozdób w aranżacji łazienki,np. obramień luster w łazienkach). Ich właściwości fizyczne - brak nasiąkliwości - sprawiają, że sprawdzają się w szczególnych miejscach. Zwłaszcza tam, gdzie poza aspektami estetycznymi ważna jest też higiena, np. w łazienkach albo w basenach (tak przez dziesiątki lat były wykorzystywane w Hiszpanii). Do przyklejania szklanej mozaiki na normalnych podłożach można używać tych samych zapraw co do płytek gresowych. Ich elastyczność jest wystarczająca, aby związać kawałki szkła z podłożem. Ceny mozaik szklanych mają bardzo dużą rozpiętość. W zależności od rodzaju szkła, jego barwy i ewentualnych domieszek mozaika szklana kosztuje od 90 do 1500 zł/m2. Przykładowi producenci mozaiki szklanej: Sicis, Bisazza, Onix Mosaico, Villeroy & Boch, Paradyż, Krzemień, mozaika Dunin. Mozaika szklana ostatnio jest bardzo modna, zazwyczaj ma 4 lub 8 mm grubości. Najczęściej jest wytwarzana przez wycinanie z tafli szkła małych elementów o założonym rozmiarze. Następnie są one poddawane obróbce termicznej lub szlifowaniu, które ma nadać ich krawędziom odpowiedni kształt. Szkło może być barwione w masie lub malowane specjalnymi farbami. Jeszcze innym sposobem wytwarzania szklanej mozaiki jest formowanie i stapianie ze sobą warstw kolorowego szkła. To technika zwana fusingiem. Mozaika szklana jest wytrzymała, odporna na uszkodzenia mechaniczne i ścieranie, a także na działanie substancji chemicznych używanych w gospodarstwie domowym, dzięki czemu z upodobaniem jest stosowana na przykład do zdobienia łazienek, pryszniców, saun, niecek basenowych. Mozaika ceramiczna: płytki do łazienki Obecnie niemal każda fabryka płytek ceramicznych do łazienki stara się o to, aby do większości serii zaoferować odpowiednio dobraną mozaikę. W zależności od tego, z jakiej ceramiki - gresowej czy nie - są wykonane elementy mozaiki, może ona być stosowana na zewnątrz lub tylko we wnętrzach. Wynika to z tego, że mozaika zachowuje takie parametry, jakie posiadałaby duża płytka z tego samego materiału. Jeśli jest ona zrobiona z masy gresowej, to również jest odporna na ścieranie. Jeżeli natomiast wyprodukowano ją ze zwykłej poszkliwionej masy ceramicznej, jest mocno nasiąkliwa i nadaje się tylko do stosowania we wnętrzach. Dlatego na zewnątrz budynków należy wybierać mozaiki gresowe. Z kolei mozaiki niegresowe świetnie nadają się na ściany w kuchniach i łazienkach oraz na podłogi do łazienki. Do montażu mozaiki ceramicznej używa się zaprawy, jaką zwykle klei się łazienkowe płytki ceramiczne. Mozaika ceramiczna kosztuje 140-750 zł/m2. Cena zależy od rodzaju ceramiki, wielkości kostek i ich kształtu. Przykładowi producenci mozaiki ceramicznej: Cottoveneto, Hoppe, Villeroy & Boch, Cersanit, Paradyż, Nowa Gala, Tubądzin, Ardea, mozaika Dunin. Mozaika ceramiczna zwykle ma grubość 6-7 mm. Istnieje kilka sposobów jej produkcji. Najczęściej tnie się płytkę ceramiczną większego formatu na mniejsze elementy, a następnie umieszcza ją na siatce papierowej, poliestrowej lub po prostu na folii, umożliwiając w ten sposób szybszy, wygodniejszy i dokładniejszy montaż mazaiki. Druga metoda produkcji jest pewnego rodzaju „oszustwem”, polega na nacięciu powierzchni płytki ceramicznej w taki sposób, aby udawała mozaikę. Po precyzyjnym ułożeniu płytek i odpowiednim dopasowaniu szerokości fug między nimi uzyskujemy identyczny efekt jak w przypadku mozaiki ciętej. Takie płytki co prawda układa się szybciej niż mozaiki, ale nie nadają się do pokrywania na przykład powierzchni o zaokrąglonych kształtach. Trzecia metoda jest najbardziej kosztowna. Polega na formowaniu i wypalaniu elementów mozaiki przy użyciu metod stosowanych przy produkcji tradycyjnych płytek ceramicznych. Dopiero takie malutkie płytki są umieszczane na siatkach lub folii. Mozaika kamienna: płytki do łazienki Mozaika kamienna - ma zazwyczaj grubość 9-10 mm. Do produkcji mozaiki kamiennej można wykorzystać praktycznie każdy rodzaj kamienia naturalnego. Najczęściej używa się marmuru, trawertynu i kwarcu. Mozaikę kamienną wykonuje się zarówno z elementów ciętych (w regularne lub nieregularne kształty), jak również z powstałych w efekcie łamania kamienia – w sposób kontrolowany bądź zupełnie przypadkowy. Do wytwarzania mozaiki kamiennej są wykorzystywane także małe kamienie, niekoniecznie poddane cięciu lub szlifowaniu. Nienaruszone zachowują swój pierwotny kształt i mogą być używane przede wszystkim jako element dekoracyjny, zestawiany z innymi materiałami, takimi jak płytki ceramiczne czy drewno. Mozaika drewniana Mozaika drewniana – zazwyczaj ma grubość 8 mm. Jest wykonywana z litego drewna, które tnie się najczęściej na kwadratowe, prostokątne lub okrągłe plastry, by następnie umocować je się do siatki ułatwiającej montaż. Mozaika drewniana przeważnie jest produkowana z dębu, jesionu, merbau lub wenge. Te gatunki drewna charakteryzują się dużą twardością, więc mogą być stosowane zarówno na ścianach, jak i podłogach. Trzeba pamiętać o tym, że drewno jest materiałem, który nie lubi wilgoci oraz kontaktu z wodą i mimo tego, że jest specjalnie impregnowane, może w miejscach mokrych przysporzyć nam kłopotów w trakcie eksploatacji. Mozaika metalowa: oryginalne płytki Mozaika metalowa – ma najczęściej grubość 8 mm. Najpopularniejszą metodą jej produkcji jest pokrywanie (przyklejanie) do materiału ceramicznego metalowych blaszek. Najczęściej wykorzystywane do tego celu są: aluminium, miedź, brąz i stal nierdzewna. Aby uzyskać ciekawe efekty dekoracyjne mozaiki, metalowe lica poddaje się polerowaniu, szlifowaniu oraz szczotkowaniu lub obróbce termicznej i chemicznej powodującej zmianę koloru bądź faktury materiału. W przypadku aluminium mozaika może być wykonywana z samego metalu, bez użycia podstawy ceramicznej, ale wtedy jej cena jest znacznie wyższa ze względu na większe zużycie metalu. Elementy mozaiki metalowej są klejone na siatce lub folii w celu ułatwienia montażu i zapewnienia jednolitej szerokości fug. Mozaiki nietypowe – zdarza się, że wykonywane są przy użyciu bardziej niestandardowych materiałów i za pomocą innych technik niż tradycyjne, które polegają na formowaniu, rzeźbieniu i ręcznym malowaniu. Możemy więc kupić mozaikę z żywicy akrylowej, w której zatapia się muszle, owady, rośliny itp. Dostępne są też mozaiki pokrywane lub dekorowane cennymi kruszcami, jak na przykład 24-karatowym złotem. Mozaika montaż: układanie mozaiki na ścianie Efektowne i lubiane mozaiki nie są tanie. Dlatego warto się dowiedzieć, jak je prawidłowo układać, żeby były trwałe i cieszyły oczy swoją urodą przez długie lata. Ułożenie mozaiki przez wykwalifikowanego glazurnika jest droższe od montażu zwykłych płytek ceramicznych (tym droższe, im bardziej skomplikowany jest wzór do ułożenia). Oczywiście na cenę montażu mają wpływ również inne czynniki, na przykład rodzaj podłoża, konieczność zastosowania specjalnej zaprawy klejącej czy wykonania bardzo precyzyjnych prac. Wiele z tych czynników jest związanych z rodzajem podłoża, ponieważ to ono wymusza na nas zastosowanie dodatkowych lub bardziej specjalistycznych i skomplikowanych rozwiązań. Podłoża chłonne, takie jak tynki gipsowe, cementowe, cementowo-wapienne lub podkłady cementowe, wymagają jedynie zastosowania dosyć prostych preparatów gruntujących na bazie wodnej dyspersji żywic akrylowych. Ich zadaniem jest wyregulowanie chłonności podłoża i zapewnienie dobrej przyczepności następnej warstwie, w tym przypadku – zaprawie klejącej. Spoinowanie to w przypadku mozaiki etap wymagający szczególnej staranności. Powierzchnia spoin jest o wiele większa niż przy płytkach o większych formatach, a więc i niebezpieczeństwo, że nie będą one właściwie chroniły podłoża, jest większe nie będzie wysychała zbyt szybko (dzięki temu nie dojdzie do nieprzewidzianych skurczów i spadku wytrzymałości wiązania), uzyskana przyczepność będzie znacznie większa niż ta, która istnieje bez preparatu gruntującego. Dodatkowo preparaty do podłoży niechłonnych zawierają żywice syntetyczne z dodatkiem mikrowypełniacza kwarcowego, który powoduje „uszorstnienie” i zwiększenie powierzchni podłoża dzięki znajdującym się w nich cząsteczkom kwarcu. Autor: Mariusz Bykowski Projektanci zaplanowali podział wnętrza na dwie strefy. Prysznicową – z brodzikiem, toaletą, umywalką – wyłożoną posadzką z białych płytek. Oraz wannową, z podłogą z drewna egzotycznego. Galerie zdjęć: łazienki z mozaiką Jak już pisaliśmy, mozaika sprawdza się w różnych rolach. Można ją zastosować w wielu miejscach. Sprawdza się zarówno w roli okładziny różnego rodzaju powierzchni, np. ścianek kabin prysznicowych, do pokrycia obudowy okrągłych czy półokrągłych wanien, jak i wspomnianych wcześniej ram lustra. Jeśli rezygnujemy z tradycyjnego brodzika w kabinie prysznicowej, a ma go zastąpić odpływ w podłodze, warto ją wyłożyć właśnie mozaiką, ale tą bardziej wytrzymałą, gresową. Mozaika plus płytki łazienkowe do sposób na super modną łazienkę. Mozaika zdobi łazienki od dawna i jeszcze nam się nie znudziła! Nic dziwnego, bo mozaika daje nieograniczone możliwości w aranżacji łazienek: kształtuje przestrzeń łazienki i ją dekoruje. Ponadto mozaika zgrabnie łączy się z innymi płytkami łazienkowymi. Do łazienki może być mozaika szklana, mozaika gresowa i kamienna lub mozaika ceramiczna. Za pomocą mozaiki urządzisz ładną i funkcjonalną łazienkę. Zobacz zdjęcia łazienek z płytkami - mozaiką. Autor: Zestawienie zróżnicowanych płytek: kwadratowych, silnie fazowanych na powierzchni ścian oraz tłoczonych w karo na blacie podumywalkowym, dało dość miękki efekt bardzo plastycznego wnętrza monochromatycznej łazienki. Autor: Łukasz Zandecki Kwiaty na mozaice łazienkowej w białej łazience stworzyły absolutny total look w aranżacji domowego salonu kąpielowego. Ergonomiczne schowki na kosmetyki ukryte w ścianie, sprzęty o szlachetnych, prostych liniach i wielkoformatowe kafle stworzyły idealne tło dla ściany niczym obraz. GDZIE KUPIĆ: mozaika Summer Flowers - Bisazza; baterie Hansgrohe, proj. Patricia Urquiola - lampy Beluga Fabbian - umywalka marki Azzurra, bidet, miska WC - wanna stalowa - Kaldewei; drabinka - Autor: Piotr Mastalerz Cegła na ścianie w salonie lub kamień na kominku, loftowa łazienka z betonem architektonicznym czy ciekawe wykończenie elewacji budynku – to wszystko możliwe jest dzięki łatwym w montażu płytkom. Kamień dekoracyjny i elewacyjny jest jednym z najpopularniejszych materiałów do szybkiej metamorfozy wnętrz i ścian zewnętrznych.
Do usług ogólnobudowlanych należy montaż elementów konstrukcyjnych budynku. Ściany, sufity, belki i zadaszenie i ich konstrukcja są bardzo ważne dla zaplanowania budowy domu. Wszystkie te elementy stanowią podstawę budynku mieszkalnego zwanego konstrukcją szkieletową. Jakie są dokładnie rodzaje elementów budowlanych? Zapraszamy do lektury naszego przewodnika budowlanego!Definicja elementów konstrukcyjnych budynkuWszystkie budynki niezależnie od użytych materiałów budowlanych składają się z elementów konstrukcyjnych. Określa je dokładnie prawo budowlane. Posiadają one charakterystyczny architektoniczny kształt oraz pełnią wyznaczone funkcje konstrukcyjne. Trwale ze sobą powiązane elementy konstrukcyjne stanowią razem ścisły układ przestrzenny. Wówczas można mówić o konstrukcji szkieletowej, stanowiącej podstawę budowy kształty i rozmiary posiadają elementy konstrukcyjne? O kształcie i rozmiarze elementów składowych budynku decyduje zazwyczaj:architektoniczno-funkcjonalna koncepcja budynku,ogólny schemat konstrukcyjny,przeznaczenie elementów konstrukcyjnych i lokalu. Rodzaje elementów konstrukcyjnychZe względu na ich funkcje elementy konstrukcyjne budynku dzieli się na:Elementy konstrukcyjne podstawę planu budynku. Wyróżnia się elementy konstrukcyjne ogólne:Nośne: stanowią podporę budynku, odciążają go i przenoszą obciążenia na (dzielące): ochraniają wnętrza budynku przed działaniem czynników zewnętrznych lub też dzielą je na pomieszczenia użytkowe. Powinny być wytrzymałe, stabilne i wypróbowane. 2. Elementy pomocnicze. Ze względu na zastosowanie elementy konstrukcyjne dzielą się na: i wewnętrzne ściany odciążają fundamenty. Ściany zewnętrzne chronią pomieszczenia wewnątrz budynku od czynników atmosferycznych oraz zabezpieczają przed wejściem na teren posiadłości intruzów. Ściany wewnętrzne rozdzielają budowlę na poszczególne nośne przenoszą na fundament lub inne elementy własny ciężar, stropu czy wyposażenia. Natomiast ściany działowe (wewnętrzne) są znacznie cieńsze. Ich zadaniem jest rozdzielanie pomieszczeń oraz stanowienie bariery celem jest przenoszenie na grunt wszystkich obciążeń, na jakie jest narażony warstwę gruntu, która ma określone wymiary geotechniczne. Na nim zasadza się fundament obiekt na poziomy oraz odciążają otaczające je konstrukcja dachu zabezpiecza budynek przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Na zadaszenie składa się nośna konstrukcja oraz pokrycie swobodne przemieszczanie się między kolejnymi kondygnacjami oraz przerzucają obciążenia na sąsiadujące z nimi ściany. Do elementów konstrukcyjnych zaliczają się również elementy wykończeniowe. Należą do nich:Stolarka okienna i drzwiowa,Oszklenia,Instalacje: wodociągowo-kanalizacyjna, grzewcza, gazowa, elektryczna, itp.,Zewnętrzne okucia,Tynki,Powierzchnie malarskie,Balustrady,Podłogi i okładziny. Jak widzimy, bez elementów konstrukcyjnych budowa domu jest niemożliwa. Bez nich budowla jest po prostu niekompletna i niezdatna do użytku. Przy planowaniu budowy domu dobrze jest zatem pomyśleć o wynajęciu ekipy budowlanej.
13. okładzina-płyty kamienne, ceramiczne, wysoko gatunkowe drewno służące do okładania ścian lub innych części budynku Odpowiednio dobrane i wykonane wykończenie ścian zewnętrznych nowoczesnego domu to jego wizytówka i zwieńczenie całej budowy. Mając do dyspozycji ogromny wybór dostępnych materiałów wykończeniowych można łączyć je tak, by podkreślały niepowtarzalny charakter budynku. Istotną rolę odgrywają nie tylko kolor i materiał, ale również struktura, wytrzymałość i względy praktyczne materiałów elewacyjnych. Elewacja ma na celu nie tylko podkreślenie walorów estetycznych domu, ale również jego ochronę przed czynnikami zewnętrznymi i warunkami atmosferycznymi. Za jej pomocą można również poprawić parametry izolacyjne budynku, zatem na wybór odpowiednich materiałów elewacyjnych wpływ powinny mieć nie tylko względy estetyczne ale i praktyczne. Warto zwrócić uwagę, czy wybrany materiał będzie odpowiednio dopasowany do miejsca jego przeznaczenia, np. obszaru przyziemia budynku, który narażony jest na intensywniejsze oddziaływanie wody opadowej, a tym samym większe są jednym z najpopularniejszych sposobów wykańczania ścian zewnętrznych domu. Na rynku dostępne są różne rodzaje tynków, w zależności od ich przeznaczenia i wymaganych właściwości. Należy pamiętać, że do prawidłowego wykonania tynku niezbędne są odpowiednie warunki wybór odpowiedniego tynku wpływ na przede wszystkim technologiczna metoda wykonania ścian – w zależności od tego czy jest ona jedno- czy dwuwarstwowa potrzebny będzie inny rodzaj elewacyjne dzieli się pod względem ich grubości i ilości warstw na tynki tradycyjne (grubowarstwowe, cementowe lub cementowo-wapienne) i tynki cienkowarstwowe, najczęściej układane na siatce przymocowanej do warstwy izolacyjnej. Ich łatwa dostępność rynkowa i bogactwo kolorów są dużą cienkowarstwowe dzielą się pod względem substancji wykorzystywanej do ich wytworzenia. Stąd wyróżnia się:tynki mineralne, które charakteryzuje dobry poziom trwałości i odporności na wilgoć oraz dobra paroprzepuszczalność. Jest to najtańszy rodzaj tynku cienkowarstwowego. Jego wadą jest uboga gama kolorów dostępna na polimerowe (żywiczne), które charakteryzuje wysoka odporność na oddziaływanie wody, lecz fakt ten powoduje, że słabo przepuszczają parę wodną. Są ponadto mniej trwałe w porównaniu z tynkami mineralnymi. Tynki akrylowe to jedna z odmian tynków silikonowe – to tynki elastyczne, odporne na oddziaływanie czynników atmosferycznych o wysokiej przepuszczalności pary wodnej. Ich zaletą jest fakt, że nie płowieją, dzięki czemu są idealne do elewacji o intensywnym zabarwieniu. Niestety, są dość silikatowe charakteryzują się odpowiednio wysoką przepuszczalnością pary wodnej przy jednoczesnej wysokiej ochronie i odporności na działanie deszczu. Są jednak mniej elastyczne w stosunku do silikonowych, ale za to znacznie tańsze. Projekt domu z elewacją z tynku z elementami betonu i kamienia HOMEKONCEPT 35. AUTOR PROJEKTU: ARCH. JACEK NIEBIESZCZAŃSKIElewacja z kamieniaElementy elewacji wykonane z kamienia stają się bardzo popularne. Doskonale sprawdza się tu zarówno kamień naturalny jak również okładziny o przypominającej go strukturze. Takie rozwiązanie charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na warunki atmosferyczne. Kamień doskonale sprawdza się jako materiał do okładania elementów szczególnie narażonych na niszczenie, takich jak parapety czy narożniki. IYNWTF.